Zmęczona usiadłam przy małym stoliku. Dobre lody, smaczna kawa. Napisy na szybach: bistro Hehlmann, rok 1932. Dziewczyna kończyła dzień pracy, składała stoły, ustawiała krzesła. Nazwisko na szybie kojarzy mi się z dobrą jakością, czystością, szybką, miłą obsługą.

W pracy artysty stosuje się czasem pewną metodę. Chodzi o to, że twórca sam siebie stawia w miejscu osoby lub przedmiotu związanego z tym, co chce stworzyć. To jest eksperyment na samym sobie, lecz to eksperyment całkiem na poważnie, nawet jeśli tylko w wyobraźni.

Tel Dan. Spodziewamy się wzgórza kryjącego ruiny – wszak tel albo też tell czy tall to hebrajskie słowo, które przekształciło się w uniwersalne pojęcie archeologiczne oznaczające kopiec, gdzie przez wieki narastały warstwy pozostałości po osadach, burzonych i odbudowywanych na gruzach. Takie wzniesienia istnieją w Beer Szewie, Hazor, Megiddo i wielu innych miejscach.

Wróciliśmy niedawno do rozważania Księgi Przypowieści, odłożonej tymczasowo na bok na korzyść kilku nowotestamentalnych listów, i od razu w pierwszych omawianych wersetach pojawiły się ciekawostki. Czytamy mianowicie takie słowa:

Król mądry rozprasza niezbożnych, i przywodzi na nich pomstę. – Przyp. Sal. 20:26

Kontynuacja tekstu: Tu działy się cuda (1)

Kfar Nahum to niestety nie tylko optymistyczne i wzruszające historie uzdrowień i nauczania. Wraz z Chorazynem i Betsaidą zostało ono ostro skrytykowane przez Pana za to, że pomimo cudów i Jego słów nie wykorzystało swojej szansy, postępując gorzej, niż miasta znane z bezbożności. Dziś po wszystkich trzech pozostały jedynie ruiny – od dawna nikt ich nie odbudowuje.

Wizytę w Kafarnaum – Kfar Nahum czyli wiosce pocieszenia – przewodniczka zaczęła od stwierdzenia, że to jedno z bardzo nielicznych miejsc, o których wiadomo, że Pan Jezus naprawdę TU był. To nie „tradycyjne miejsce”, które oznacza, że dane zdarzenie miało prawdopodobnie miejsce gdzieś w okolicy. To prawdziwa lokalizacja Kafarnaum – choć wiele spośród widocznych tu ruin datuje się na późniejsze stulecia, stoją tu, gdzie istniały podobne budowle za czasów Chrystusa.

Żydzi przyzwyczaili już świat do tego, że przodują w wielu dziedzinach. W dawnych czasach przekazali ludzkości najlepszą religię i kulturę. Przez wieki byli znani jako znakomici lekarze i prawnicy. Współcześnie wielu świetnych naukowców, wynalazców, finansistów, twórców i artystów wywodzi się z tego starożytnego i zasłużonego narodu. Jednak w dziedzinie sportu Izraelici nigdy nie mieli zbyt wygórowanych ambicji. Judaizm nie bardzo podkreśla bowiem wartość sprawności fizycznej.

Jom Ha’acmaut – 67 urodziny Izraela

14 maja 1948 roku (wg kalendarza hebrajskiego 5 Ijar 5708) Dawid Ben Gurion odczytał Deklarację Niepodległości Izraela. Po 1878 latach od zburzenia jerozolimskiej świątyni przez Rzymian oraz 2534 latach od obalenia Sedekiasza, ostatniego króla z rodu Dawida, powstało niepodległe państwo Izrael ze stolicą w Jerozolimie. Dlatego co roku 5 Ijar (w 2015 wczoraj, 23 kwietnia) Izrael świętuje swoje urodziny. Przy tej okazji publikowane są dane demograficzne. Poniżej krótki z nich wyciąg.

Nocą z trzeciego na czwartego kwietnia dość spontanicznie podjęliśmy wycieczkę do chicagowskiego planetarium, które z okazji zaćmienia Księżyca zorganizowało swego rodzaju „noc otwartą". Na placu przed budynkiem udostępniono publiczności przenośne teleskopy nastawione na naszego satelitę, na trawnikach i stopniach rozsiedli się pozawijani w koce i kołdry amatorzy wspólnego oglądania zaćmienia.

Jestem na oddziałowej świetlicy oddziału detoksykacyjnego w szpitalu psychiatrycznym, na spotkaniu dla pacjentów z terapeutą. Oto jeden człowiek, jak się okazuje - sam toczący walkę z nałogiem alkoholowym, od wielu lat zwycięską - staje naprzeciw sali pełnej pacjentów i w trwającej około godzinę przemowie stara się ich nakłonić do zmiany swojego życia. Przedstawia im skutki trwania w obecnym stanie, apeluje do ich sumień, roztacza wizje lepszej przyszłości, opiera się na swoim przykładzie.

Sto odsłon ePatmosu. Setka piątkowych wieczorów, kiedy w ramach preludium do weekendu można podejść do stołu zastawionego coraz to nowymi smakowitymi daniami. W moim przypadku ów stół pojawia się jeszcze przed południem, kiedy dominującym meblem jest raczej biurko w pracy; zawsze jednak można na szybko zaglądnąć, co nowego przygotowano. Trzeba tylko pamiętać w okolicy zmiany czasu z letniego na zimowy i odwrotnie, że przez kilka tygodni Patmos odsłoni się nie o jedenastej, tylko o dziesiątej albo dwunastej, bo przesuwanie wskazówek zegarów nie dzieje się w Polsce i w USA jednocześnie.

Kontynuacja tekstu: „Oręż, którym walczymy”

Upływ czasu przynosił Lutrowi coraz więcej rozczarowań. Spodziewał się, że inni pójdą jego śladem, że dzięki Słowu, któremu on tak zaufał, przeżyją swe nawrócenie, przemianę serca –  metanoię, jego wielkie odkrycie. Znalazło się takich niewielu.

Pan ma powód do skargi na mieszkańców kraju: Nie ma w kraju ani wierności, ani miłości, ani poznania Boga. Jest natomiast krzywoprzysięstwo, kłamstwo, zabójstwo, kradzież, cudzołóstwo, rabunek, morderstwa idą za morderstwami. Dlatego kraj okrywa się żałobą i mdleją wszyscy jego mieszkańcy (Oz. 4:1-3).

Podczas wyprawy na Wschodnie Wybrzeże mieliśmy możliwość szybkiej powtórki z czterech wieków historii Stanów Zjednoczonych: od Plymouth w Nowej Anglii, dokąd w 1620 roku przypłynął ze 102 pielgrzymami na pokładzie niewielki żaglowiec Mayflower, poprzez Nautilusa, łódź podwodną o napędzie atomowym, aż po start LADEE – sondy do badania atmosfery Księżyca.

Kontynuacja tekstu: „Oręż, którym walczymy”

(ŻYDZI I ANABAPTYŚCI)

Biegliście dobrze; któż wam przeszkodził być posłusznymi prawdzie (Gal. 5:7)

Luter uwikłał się w konflikt nie tylko z Zwinglim. Zaledwie powrócił z  Wartburga do Wittenbergi, a już musiał toczyć spór z radykałami. Przystał do nich jego uniwersytecki kolega Jędrzej Karlstadt, który w końcu opuścił Wittenbergę i osiadł w malej miejscowości Orlamünde; mimo względów i przyjacielskich gestów, jakie okazywał mu Luter, Karlstadt stał się jego zaciętym przeciwnikiem.

Kontynuacja tekstu: Jak ptak w klatce (1)

W pierwszej części rozważań o Hiskiaszu i Sennacherybie zapoznaliśmy się z historią zapisaną w Biblii. Poniżej wracamy do kroniki na graniastosłupie przechowywanym w chicagowskim Instytucie Orientalnym, która to kronika przedstawia te wydarzenia nieco inaczej: