Wiele spraw dzieje się tak, jak śpiewał Czesław Niemen w piosence: Gdzieś obok nas życia nurt. Obok nas świateł blask, miasta rytm,gwar i szum. Obok nas płynie tłum, obok nas tyle zmian niesie czas, dzieje się tyle spraw.

Historię i obyczaje zakonów katolickich znam słabo. Nie bardzo wiem, czym się zajmują poszczególne zgromadzenia zakonne, nie odróżniam ich strojów, poza tymi, które czasami widuję na ulicy. Franciszkanie działają aktywnie, w różny sposób wspierając wiernych, np. pomagają w nauce uczniom czy prowadzą istniejącą już od wielu lat Akademię Wiedzy. „Chłopcy” z prenowicjatu, jak mówi o nich znajoma polonistka, która ma z nimi zajęcia, też podejmują różne aktywności, w zależności od składu osobowego, podczas trwającej rok nauki. Potem zostają zakonnikami, albo i nie, bo ten roczny czas ma sprawdzić, czy tego faktycznie chcą.

I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz, i odezwał się do mnie, mówiąc mi: Chodź, pokażę ci sąd nad wielką nierządnicą, która siedzi nad wieloma wodami – Obj. 17:1.

Przynajmniej od czasów Dantego nazwa wielkiej nierządnicy z Księgi Objawienia wykorzystywana jest jako obraźliwa etykieta przyklejana różnym religijnym adwersarzom. Dla niektórych chrześcijan taką symboliczną kobietą uprawiającą nierząd z królami ziemi była Jerozolima, dla renesansowych reformatorów chrześcijaństwa wielką nierządnicą był papieski Rzym. Dla nowszych radykalnych ruchów religijnych jest nią już całe instytucjonalne chrześcijaństwo. Czy rzeczywiście wizja Jana jest aż tak pojemna, by zmieścić wszystkie te przyporządkowania?

„Gdzie jest Duch Pański, tam i wolność” – 2 Kor. 3:17

Im więcej wolności, tym więcej odpowiedzialności – mawiał często mój dyrektor podczas oficjalnych uroczystości szkolnych. Może to jest cytat, a może suma różnych refleksji. Nie będę dociekać, ale sformułowanie wydaje mi się trafne.

Dlaczego Bóg stworzył świat, dlaczego istnieje zło, dlaczego, dlaczego...? O tym nie porozmawiamy – jedyna odpowiedź, jaką znam, to: bo tak :-D.

Ale...

Dlaczego wszechświat sprzyja rozpadowi, niszczeniu i bałaganieniu, czemu wszystko, co cenimy jest takie trudne do osiągnięcia, a tak mało satysfakcjonujące, gdy to zdobędziemy?...

Czemu to, co święte, jest mało święte, a piękne – krótko piękne... O tym chętnie z Tobą pogadam.

Gdyż sam Pan (...) zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana – 1 Tes. 4:16‑17.

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że pogodzenie trzech tytułowych określeń jest niemożliwe – albo potem, albo razem. Czy apostoł użył nadmiarowego słowa, czy może raczej w naszym sposobie myślenia występuje jakaś przeszkoda, która uniemożliwia nam właściwe zrozumienie jego wypowiedzi? Oczywiście najłatwiej byłoby nie przejmować się takimi drobiazgami i dostosować jakoś tekst do naszych wyobrażeń, pomijając niepasujące słowa. Taka możliwość istnieje zawsze i czytelnik ma prawo po przeczytaniu tego tekstu nadal uważać, że zajmowanie się takimi detalami jest bezproduktywne.

Księgę Sędziów zamykają dwie ważne z punktu widzenia dziejów Izraela historie: jedna opowiada o wędrówce Danitów i ustanowieniu przez nich pierwszego odstępczego kultu w kraju; druga dotyczy wynikłej z lokalnego sporu wojny Izraelitów z trybem Beniamina i niemal całkowitego wytępienia tego pokolenia. Obie historie ukazują słabość narodu pozbawionego silnej władzy zwierzchniej, stąd powtarzające się (3×), scalające je jakby klamrą zdanie: w owym czasie nie było króla w Izraelu, każdy czynił to, co uznawał za słuszne.

Deptana jest prasa za miastem i wyszła krew z prasy aż do wędzideł końskich – Obj. 14:20

Wizyjna księga spisana przez Jana dorobiła się własnego przymiotnika. W popularnej kulturze europejskiej „apokaliptyczny” oznacza m.in. złowieszczy, straszny, katastroficzny. W Księdze Objawienia opisanych jest wiele pięknych, spokojnych i kojących scen, w których wcale nie dzieje się nic dramatycznego. Jednak niektóre wizje są rzeczywiście przerażające i potwierdzają słuszność popularnego skojarzenia z Apokalipsą.

Z wypiekami na twarzy czytam ostatnio biografię człowieka, który w dużym stopniu ukształtował moje życie. Jest to dla mnie niesamowita przygoda, podróż po czasach, w których żył ten człowiek i w których kształtował się światopogląd tak zbieżny z moim. Co wieczór mam wielką przyjemność poznawania kogoś mi bliskiego, z kim nie miałam okazji do tej pory się poznać.

Śpiewaj z radości, niepłodna, któraś nie rodziła, wybuchnij weselem i wykrzykuj, któraś nie doznała bólów porodu! (Izaj. 54:1)

Niepłodność to schorzenie, z jakim ludzkość boryka się od zarania dziejów i mało źródeł tak wyraźnie o tym mówi jak Pismo Święte. Od pierwszych rozdziałów czytamy o dramatach rodzin niemogących doczekać się potomstwa. Abraham i Sara, Rebeka i Izaak, mająca problemy z zajściem w ciążę Rachela, płacząca w świątyni Anna, Zachariasz i Elżbieta. Do tego wzmianki o niepłodności w psalmach i proroctwach, które sugerują, że problemy osób niemogących mieć dzieci były powszechnie znane. Jak te historie mają się do leczenia niepłodności dziś?

W dyskusji toczącej się wokół podpisanej niedawno umowy o wolnym handlu między Europą a Kanadą (CETA) pojawiało się zastrzeżenie odnośnie możliwości wpuszczenia na rynek europejski żywności modyfikowanej genetycznie, która nie jest oznakowana zgodnie z europejskimi wymogami. W tym kontekście wierzący w Biblię człowiek może zastanawiać się, jak w ogólności należałoby spojrzeć na zagadnienie inżynierii genetycznej z perspektywy biblijnego prawa religijnego i etycznego. Wydaje się, że poniższy artykuł może stanowić dobry punkt wyjścia dla takich rozważań.
Daniel Kaleta

Którzy się kłaniają bestii i obrazowi [z gr. eikon – ikona] jej. – Obj. 14:11

We współczesnych muzeach przechowywane są liczne obrazy i rzeźby, które niegdyś służyły jako obiekty kultu. Ich artystyczny wyraz i kunszt wykonania może wzbudzać zainteresowanie, podziw, a nawet zachwyt. Wydaje się jednak, że uczucia te nie uwłaczają Bogu, o ile tylko jakiś wytwór ludzkiego rękodzieła nie staje się przedmiotem religijnego kultu.

Byłem w Rzymie i papieża nie widziałem. Widziałem za to cesarza Konstantyna, jak wjeżdżał do Rzymu w 312 roku! Jak? A no dzięki panoramie prezentowanej w Gazometrze w Pforzheim.

Robert Allen Zimmerman urodził się w rodzinie żydowskiej. Przydomek Dylan przyjął prawdopodobnie od imienia pewnego walijskiego poety, którego chętnie czytywał. Zabłysnął jako balladowy głos protestu pokolenia lat sześćdziesiątych. Potem zafascynowała go muzyka rockowa. W późnych latach siedemdziesiątych Bob Dylan przeżył chrześcijańskie nawrócenie. Wtedy właśnie powstał album „Slow Train Coming” (Nadjeżdża powolny pociąg).

Kontynuacja tekstu: Cały czas na nogach (1)

Poprzedni odcinek był wprowadzeniem do epizodu z życia Apostoła Pawła w mieście Troadzie. Omawiając tę historię zwróciliśmy uwagę na to, co przez termin „łamanie chleba“ mogli rozumieć pierwsi chrześcijanie. Napomknęliśmy również o roli niedzieli w ich cyklach spotkań.

Wśród słów Jezusa są dwie wypowiedzi, które czasami uważa się za wzajemnie sprzeczne:

Łuk. 9:49-50 Mistrzu, widzieliśmy takiego, który w twoim imieniu wygania demony i zabranialiśmy mu, ponieważ nie chodzi z nami. Wtedy Jezus rzekł do niego; Nie zabraniajcie; kto bowiem nie jest przeciwko wam, ten jest z wami.

Łuk. 11:23 Kto nie jest ze mną, jest przeciwko mnie.