Potem zobaczyłem nowe niebo i nową ziemię. Pierwsze niebo bowiem i pierwsza ziemia przeminęły i nie było już morza – Obj. 21:1.

Olam ha-ba – czyli „przyszły świat” to jedno z ważnych pojęć wypracowanych przez judaizm i przejętych przez chrześcijaństwo. Bóg zobowiązuje człowieka do dobrego postępowania już teraz, ale jednocześnie obiecuje radykalną zmianę porządków na ziemi, tak by po koniecznym okresie edukacyjnego doświadczenia zło mogło zostać całkowicie wyeliminowane z ludzkich uczuć, myśli i działań. Tak jak obecny świat ma swoje symboliczne niebo i ziemię, tak i przyszły świat – olam ha-ba – potrzebuje nowego nieba i nowej ziemi.

I jeśli dokładnie się nauczą dróg mojego ludu, i będą przysięgać na moje imię, mówiąc: PAN żyje, (...) wtedy zostaną zbudowani wśród mego ludu – Jer. 12:16.

Chrześcijanie oburzają się czasami, gdy słyszą, że ktoś, kto dzisiaj nie uwierzył w Jezusa, być może nawet nie wierzył w Boga i był złym człowiekiem, może otrzymać powtórną szansę nawrócenia się i wiecznego życia, na równi z tymi, którym dzisiaj udzielona została łaska wiary. Tymczasem Bóg przez natchnionych pisarzy Biblii wielokrotnie powtarzał, że jest pełen miłosierdzia i zawsze gotów przyjąć nawracającego się grzesznika.

A śmierć i piekło zostały wrzucone do jeziora ognia. To jest druga śmierć – Obj. 20:14.

Umieranie i śmierć wydają się naturalnym elementem egzystencji żywych organizmów. Nauka twierdzi nawet, że umieranie w połączeniu z rozmnażaniem najbardziej dostosowanych osobników stanowi podstawę rozwoju gatunkowego. Śmierć powinna być zatem postrzegana jako coś zwyczajnego, a nawet pożytecznego. Jednak powszechne doświadczenie dowodzi, że tak nie jest. Każdy organizm stara się zachować życie, a dla świadomego człowieka śmierć, czy to własna, czy innych ludzi, jest najbardziej bolesnym doświadczeniem życia.

I zobaczyłem wielki biały tron i siedzącego ponad^* nią (...) i umarłych, wielkich i małych, stojących wokół tronu^*, i otwarto księgi – Obj. 20:11‑12.

Biel kojarzy się z czystością, świętością i światłem. W białe szaty ubrana była wizyjna armia dowodzona przez rycerza na białym koniu, pokonująca siły bestii i królów ziemi. Białe jak śnieg były włosy na głowie postaci „podobnej do Syna Człowieczego” z pierwszej sceny Księgi Objawienia. Biały tron sądowy opromienia blaskiem i daje nadzieję podsądnym. Wyroki białego trybunału są wydawane na podstawie czystej prawdy i są nieskazitelnie sprawiedliwe i święte.

I wyjdzie, aby zwieść wszystkie^* narody na czterech węgłach^*, Goga i Magoga, i aby zgromadzić ich do bitwy – Obj. 20:8.

W historii ludzkości stoczono tysiące bitew, z których wiele miało przełomowy wpływ na dzieje świata. Pod Maratonem i Termopilami w V w. p.n.e. Grecy powstrzymali ekspansję Persji. Pod Tours w 732 r. n.e. Karol Młot obronił chrześcijańską Europę przed inwazją arabską. W 1683 r. pod Wiedniem polska husaria przyczyniła się do powstrzymania Turcji w jej imperialnych planach podboju Zachodu. Klęska Napoleona pod Waterloo w 1815 r. ukształtowała współczesny krajobraz polityczny Europy. Proroctwa przewidują bitwę Armagedonu, która odmieni losy świata na tysiąc lat. Jest jednak zapowiedziana jedna bitwa, która ostatecznie, raz na zawsze, ukształtuje bieg historii – bitwa pod Nową Jerozolimą, w której pokonane zostaną siły Goga i Magoga.

A gdy się skończy tysiąc lat, szatan zostanie wypuszczony ze swego więzienia – Obj. 20:7.

Więźniowie po odbyciu kary nie zawsze cieszą się całkowitą swobodą. Jeśli zostali zwolnieni przedterminowo, znajdują się pod opieką kuratora, a przekroczenie warunków zwolnienia skutkuje powrotem do więzienia.

A to można  marzyć? Po co pytać,
skoro nie można zabronić myślom
podróżowania przez czasy i przestrzenie?

To jest pierwsze zmartwychwstanie. Błogosławiony i święty mający udział w pierwszym zmartwychwstaniu – Obj. 20:5‑6.

W sensie matematycznym coś, co jest jedyne, jest również pierwsze. Jednak zwyczaj językowy każe domyślać się, że coś, co jest nazwane pierwszym, nie jest jedyne.

I widziałem trony, a usiedli na nich i sąd jest im dany; i dusze pościnanych dla świadectwa Jezusa i dla słowa Bożego, [jeśliby ci oto^*] nie kłaniali się bestii ani obrazowi jej, i nie przyjęli piętna na czoło i na rękę swoją; i ożyli, i królowali z Chrystusem tysiąc lat – Obj. 20:4.

Z historii znane są liczne przykłady ludzi, którzy uzurpowali sobie prawo do sądzenia i panowania w imieniu Chrystusa. Jednak z obietnic biblijnych jasno wynika, że zasiadanie na tronie wraz z Chrystusem będzie poprzedzone cierpieniem, śmiercią, czasami nawet męczeńską, oraz zmartwychwstaniem.

I chwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan – Obj. 20:2.

Babiloński Marduk musiał pokonać smoka, by udowodnić swe bóstwo. Prawdziwy i jedyny Bóg nie musi niczego udowadniać, a Jego przewaga nad smokiem Lewiatanem jest oczywista – sam go stworzył (Psalm 104:26) i sam unicestwi.

I zobaczyłem anioła zstępującego,* mającego klucz do otchłani i wielki łańcuch w ręce. I chwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go* do otchłani i zamknął – Obj. 20:1‑2.

W czasach rzymskich, szczególnie ważnych więźniów nie tylko zamykano na klucz, ale dodatkowo jeszcze wiązano łańcuchem (Dzieje Ap. 12:6). Taka ostrożność w przypadku apostoła Piotra była uzasadniona, gdyż raz udało mu się już odzyskać wolność (Dzieje Ap. 5:19). Zamknięte drzwi i łańcuch niesprawiedliwego prześladowcy nie mogły oczywiście przeszkodzić aniołowi w oswobodzeniu świętego więźnia. Jeśli jednak tym, który używa klucza i łańcucha, jest anioł, a uwięzionym – Boży przeciwnik, to z pewnością nikt nie będzie w stanie go uwolnić.

I schwytana została bestia, a z nią fałszywy prorok, który czynił przed nią cuda, jakimi zwiódł tych, którzy przyjęli znamię bestii i oddawali pokłon jej wizerunkowi. Oboje zostali żywcem wrzuceni do jeziora ognia, płonącego siarką – Obj. 19:20.

Jedną z atrakcji turystycznych Indonezji są wulkany Ijen na Jawie, gdzie ludzie z całego świata podziwiają nocami błękitne jęzory płonącej siarki. Siarka jest żółta, lecz płonie na niebiesko. Wynika z tego, że biblijne piekło może nie być czerwono-pomarańczowe jak lawa, lecz błękitne jak niebo. Ale jeśli tak, to byłoby jego odwrotnością – błękit jeziora ognia najlepiej widać nocą w kontraście z tłem czarnego nieba.

I zobaczyłem innego anioła stojącego w słońcu i zawołał donośnym głosem do wszystkich ptaków latających środkiem nieba: Chodźcie, zgromadźcie się na wielką ucztę Boga – Obj. 19:17.

Obraz Pietera Bruegela „Procesja na Kalwarię” przenosi scenę ukrzyżowania na niderlandzkie przedmieście z XVI wieku. Nad rozbawionym, nieświadomym tragedii tłumem krążą czarne ptaki, które za kilka godzin będą może szarpać ciała konających skazańców wieszanych na wysokich słupach z kołami. Makabryczną scenę opłakuje jedynie wklejona jakby w obraz grupa trzech kobiet i młodego mężczyzny. Historię utrwaloną na tym obrazie rozwija film „Młyn i krzyż” Lecha Majewskiego.

Oto koń biały, a tego, który siedział na nim, zwano Wiernym i Prawdziwym, a w sprawiedliwości sądzi i walczy – Obj. 19:11.

Jezus, w Księdze Objawienia najczęściej zwany Barankiem, opisywany jest w Ewangeliach jako nauczyciel, prorok, uzdrowiciel, pasterz, cierpiący pomazaniec, kapłan, sędzia, król, ale nie wojownik. Zapewne też sam Mistrz najchętniej skupiłby swą aktywność wokół tych ewangelicznych funkcji. Niestety praca nad zbawieniem świata wymaga od Niego także walki. Na szczęście z zapisów Biblii wynika, że będzie to tylko krótki epizod w Jego nigdy nie kończącej się działalności.

I upadłem mu do nóg, aby oddać mu pokłon, lecz powiedział mi: Nie rób tego, bo jestem sługą razem z tobą i twoimi braćmi, którzy mają świadectwo Jezusa. Bogu oddaj pokłon, bowiem świadectwem Jezusa jest duch proroctwa – Obj. 19:10.

Prorokowanie to bezkompromisowe i przekraczające bariery wstydu i strachu reprezentowanie sprawy Najwyższego najczęściej wobec ludzi, którym ma On do przekazania niezbyt przyjemną prawdę. Prorok przepowiada czasem ludziom ich przyszłość, ale przeważnie taką, która jest skutkiem ich dotychczasowych i obecnych zachowań. Proroctwem może być nie tylko słowo, ale także postawa świadka Bożych tajemnic.