A gdy się skończy tysiąc lat, szatan zostanie wypuszczony ze swego więzienia – Obj. 20:7.

Więźniowie po odbyciu kary nie zawsze cieszą się całkowitą swobodą. Jeśli zostali zwolnieni przedterminowo, znajdują się pod opieką kuratora, a przekroczenie warunków zwolnienia skutkuje powrotem do więzienia.

Poprzednio w cyklu "Warianty tekstowe Nowego Testamentu (cz. 3)":
1 Kor. 15:51

Przeważająca większość różnic w zachowanych do dziś rękopisach Nowego Testamentu to pojedyncze wersety lub ich warianty (np. Marek 15:28, Łukasz 23:34, 1 Kor. 15:51, Obj. 20:5). Oczywiście, zmiana z pozoru niewielka może być w rzeczywistości niezmiernie istotna dla zrozumienia tekstu. Chyba najlepszym przykładem będzie wspomniany powyżej drobniutki urywek z Księgi Apokalipsy – rozdział 20, werset 5.

Które miasto jest podobne do tego wielkiego miasta? – Obj. 18:18.

Większość słynnych starożytnych greckich rzeźb, które podziwiamy w muzeach archeologicznych, to rzymskie kopie. Oryginały się nie zachowały. Może i lepiej, gdyż prawdopodobnie bylibyśmy rozczarowani. W starożytności nie znano praw autorskich. Udane i popularne wzory powielano i udoskonalano.

Będą płakać i lamentować nad nią królowie ziemi, którzy uprawiali z nią nierząd i pławili się w przepychu – Obj. 18:9.

Poczucie bogactwa jest rzeczą względną. Mierzy się je w odniesieniu do średniej zasobności albo poziomu ubóstwa. W społeczeństwach słabo rozwiniętych większość ludzi żyje ubogo, podczas gdy nieliczni opływają w luksusy.

Baranek ich [dziesięciu królów] zwycięży, bo jest Panem panów i Królem królów, i ci, którzy z nim, powołani, wybrani i wierni – Obj. 17:14.

Elitarne jednostki rekrutują swoich kandydatów już spośród ludzi odznaczających się odpowiednimi warunkami i wynikami. Następnie tylko niektórzy z nich będą w stanie ukończyć bardzo wyczerpujące szkolenie i zdać końcowe egzaminy. Jednak i na tym jeszcze nie kończy się proces rekrutacyjny. Kandydat musi dowieść, że kwalifikacje, którymi się wykazał w warunkach ćwiczebnych, będzie w stanie zademonstrować również w stresujących warunkach bojowych.

A dziesięć rogów, które widziałeś, to dziesięciu królów, którzy tak* objęli królestwo, ale wezmą jak królowie na jedną godzinę wraz z bestią – Obj. 17:12.

W jednej ze swoich bajek bracia Grimm opisują wymuszoną współpracę dwóch drapieżników. By sam nie zostać pożartym, lis pomaga wilkowi wyszukiwać łup, ale robi to w taki sposób, że w końcu zachłanność silniejszego rywala doprowadza go do zguby. W bardziej realnej, współczesnej polityce coraz częściej zdarza się, że negocjacje kończą się całkowitą zgodą tylko odnośnie tego, że strony całkowicie się nie zgadzają.

A bestia, która była, a nie ma jej, ona sama jest ósmym, a jest z siedmiu i idzie na zatracenie – Obj. 17:11.

Miasto Babilon zostało założone w trzecim tysiącleciu przed Chrystusem. Od XIX w. p.n.e. było siedzibą królów. Szczególnego znaczenia nabrało pod panowaniem szóstego władcy dynastii babilońskiej, sławnego Hammurabiego (1792-1750 r. p.n.e.). Potem przez dwanaście wieków zmienne były koleje jego losów. W epoce regionalnej dominacji asyryjskiej (X-VII w. p.n.e.) wydawało się nawet, że już na zawsze utraciło swoją wyjątkową pozycję. I wtedy właśnie, po trzynastu wiekach panowania królów w tym mieście, pojawia się Nebukadnesar II, czyli biblijny Nabuchodonozor (604-562 r. p.n.e.), który na krótko wyprowadza swoją stolicę na militarne, polityczne i gospodarcze szczyty potęgi, po czym w ciągu niespełna 30 lat po jego śmierci następuje szybki i ostateczny upadek Babilonu.

Królów jest siedmiu – pięciu upadło, jeden jest, inny jeszcze nie przyszedł, a gdy przyjdzie, ma pozostać na krótko – Obj. 17:10.

Przedostatni z serii niemiłych zabiegów niesie z sobą przyjemne poczucie bliskości końca kuracji – jeszcze tylko raz...

Miała w swej ręce złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości nierządu swojego i całej ziemi* – Obj. 17:4.

„Jeśli potrzebujesz pieniędzy, żeby czuć się bogatym, to jesteś naprawdę biedny”. Przekładając tę sentencję kanadyjskiego filozofa i pisarza Matshony Dhliwayo na biblijny język, można by powiedzieć: Jeśli potrzebujesz złota, żeby zademonstrować swoje bogactwo, to ukrywasz duchową nędzę (Obj. 3:17).

I zaniósł mnie w duchu na pustynię – Obj. 17:3.

Każda osoba lubiąca czytać książki zna zapewne uczucie zaczytania się. Dobra literatura potrafi tak skutecznie wciągnąć czytelnika, że po oderwaniu się od lektury musi on przez chwilę rozglądać się wokół siebie, żeby powrócić do rzeczywistości. Wyobraźnia działa w takich momentach jak we śnie. Mózg maluje obrazy, odtwarza dźwięki oraz imituje inne wrażenia zmysłowe, generując przy tym emocje takie, jakie pojawiłyby się w realnych sytuacjach. Czy u biblijnych wizjonerów „przeniesienie w duchu” było jeszcze czymś więcej, tego nie wiadomo, ale na podstawie własnych doświadczeń każdy może sobie próbować wyobrazić taki stan.

I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz, i odezwał się do mnie, mówiąc mi: Chodź, pokażę ci sąd nad wielką nierządnicą, która siedzi nad wieloma wodami – Obj. 17:1.

Przynajmniej od czasów Dantego nazwa wielkiej nierządnicy z Księgi Objawienia wykorzystywana jest jako obraźliwa etykieta przyklejana różnym religijnym adwersarzom. Dla niektórych chrześcijan taką symboliczną kobietą uprawiającą nierząd z królami ziemi była Jerozolima, dla renesansowych reformatorów chrześcijaństwa wielką nierządnicą był papieski Rzym. Dla nowszych radykalnych ruchów religijnych jest nią już całe instytucjonalne chrześcijaństwo. Czy rzeczywiście wizja Jana jest aż tak pojemna, by zmieścić wszystkie te przyporządkowania?

I spadł z nieba na ludzi wielki grad o wadze około jednego talentu. A ludzie bluźnili Bogu z powodu plagi gradu, bo plaga ta była bardzo wielka – Obj. 16:21.

Rekordową gradzinę znaleziono w 2010 r. w amerykańskim stanie Południowa Dakota*. Mierzyła 20 cm średnicy i ważyła 875 gram. Spadła z szybkością przekraczającą zapewne 150 km na godz. i miała energię trzykrotnie większą niż kula karabinu u wylotu z lufy. Najniższa znana waga historycznego talentu to nieco ponad 20 kg. Gradzina o takim ciężarze musiałaby mieć ponad pół metra średnicy!

Każda wyspa uciekła i nie znaleziono [żadnej] góry – Obj. 16:20.

Nie wszyscy wiedzą, że największą górą świata wcale nie jest himalajski Everest. Wznosi się on jedynie najwyżej nad poziom morza. Licząc od podstawy, palmę pierwszeństwa dzierży Mauna Kea na Hawajach. Mierzy ona co prawda „tylko” 4207 m n.p.m., ale za to od podmorskiej podstawy liczy sobie dumne 10,2 km!

I rozpadło się miasto [polis] wielkie [megale] na trzy części, i miasto [polis] narodów [ethnon] upadło^*, i Babilon wielki został wspomniany przed Bogiem, aby mu dał kielich wina zapalczywości gniewu – Obj. 16:19.

Społeczności ludzkie organizują się w wyższe struktury na podstawie różnych kryteriów. Najbardziej pierwotna jest wspólnota genetyczna rodziny, plemienia czy ogólniej: narodu rozwijającego się w oparciu o specyfikę języka i kultury. Demograficzny i terytorialny rozwój plemion i narodów wymuszał konieczność uzgadniania międzyplemiennych i międzynarodowych interesów gospodarczych oraz tworzenia wyższych struktur ekonomicznych. Na najwyższym piętrze współpracy ponadregionalnej, a obecnie już globalnej, znajdują się ideologie, które łączą lub dzielą narody i wspólnoty gospodarcze.

I trzęsienie [ziemi] stało się wielkie, jakiego nie było, od kiedy człowiek zaistniał na ziemi, tak wielkie trzęsienie [ziemi], tak wielkie – Obj. 16:18.

Trzęsienie ziemi wywoływane jest najczęściej przez gwałtowne rozładowanie naprężeń w skorupie ziemskiej. Uwalniana w ten sposób energia rozprzestrzenia się jako fala powierzchniowa o katastrofalnych skutkach. W 2004 r. trzęsienie na Oceanie Indyjskim w pobliżu Sumatry o sile 9,1 w skali Richtera wywołało potężną falę tsunami, która zabiła 230 tys. ludzi, a 1,7 mln mieszkańców wybrzeży pozbawiła dachu nad głową. Trzęsienie w pobliżu japońskiej wyspy Honsiu w 2011 r. o sile 9 stopni spowodowało straty w wysokości 296 mld dolarów, niszcząc m.in. elektrownię atomową Fukushima i wywołując skażenie promieniotwórcze.