Potem zobaczyłem nowe niebo i nową ziemię. Pierwsze niebo bowiem i pierwsza ziemia przeminęły i nie było już morza – Obj. 21:1.

Olam ha-ba – czyli „przyszły świat” to jedno z ważnych pojęć wypracowanych przez judaizm i przejętych przez chrześcijaństwo. Bóg zobowiązuje człowieka do dobrego postępowania już teraz, ale jednocześnie obiecuje radykalną zmianę porządków na ziemi, tak by po koniecznym okresie edukacyjnego doświadczenia zło mogło zostać całkowicie wyeliminowane z ludzkich uczuć, myśli i działań. Tak jak obecny świat ma swoje symboliczne niebo i ziemię, tak i przyszły świat – olam ha-ba – potrzebuje nowego nieba i nowej ziemi.

Autor opasłej książki* próbuje zebrać wszystkie najważniejsze zdarzenia, jakie tworzą historię miasta absolutnie niezwykłego. Centrum kultów, cel pielgrzymek, wycieczek, miejsce spotkań, ale i handlu, pracy, nauki, gdzie można się zgubić, ale i odnaleźć to, co najważniejsze. Jerozolima.

* Simon Sebag Montefiore, Jerozolima. Biografia

Takie przed laty nie pojawiały mi się, a może nie miałam odwagi ich postawić, a może mnie to nie interesowało? Ewangelie wystarczały jako „tak i amen”.

Pani, która miała z nami zajęcia z literatury staropolskiej, bardzo była krytyczna wobec tych studentów, którzy nie znali Biblii. Ja zaś byłam krytyczna, kiedy mi kazała czytać staropolskie teksty, w których było wiele zmyśleń, bajkowości, gdy próbowano dociec, jaki był Jezus jako dziecko, jakim był chłopcem. Zacytuję jedną opowieść z „Rozmyślań przemyskich” (połowa XV wieku).

Coraz więcej izraelskich pracowników akademickich i naukowców zdaje się uznawać, że pewne określone fragmenty mesjańskie są celowo pomijane w szabatowych czytaniach w synagogach. Znikły one z kanonu czytań tygodniowych ze względu na „mesjańskie konotacje”. Czyżby fragmenty te tak nieodparcie wskazywały na Jezusa, że rabini martwili się, iż Żydzi, słysząc te teksty, mogliby uwierzyć w Jezusa?

Poprzednio w cyklu "Warianty tekstowe Nowego Testamentu (cz. 5)":
Oskarżona o cudzołóstwo (Ew. Jana 8)

(Ewangelia wg Św. Jana 5:1 – 18)

Nadeszły gody Baranka, a jego małżonka się przygotowała (...) błogosławieni, którzy są zaproszeni na ucztę – Obj. 19:7,9.

Staropolskie słowo „gody” oznacza uroczystość zaślubin oraz towarzyszące jej wystawne przyjęcie. Od rzeczownika tego wywodzi się przymiotnik „godny”. Greckie słowo gamos oznacza także małżeństwo, ale przede wszystkim radosne uroczystości związane z jego zawarciem.

A jeden anioł podniósł kamień potężny, jakby kamień wielki i wrzucił do morza, mówiąc, że tak gwałtownie będzie wrzucony Babilon, wielkie miasto – Obj. 18:21.

Nawet w ludzkiej praktyce sądowej procesy pełnią niekiedy funkcję „pokazową”. Np. uczestników nielegalnych wyścigów samochodowych, w których ginie przypadkowy przechodzień, sądzi się jak morderców, by odstraszyć innych zwolenników tego typu „atrakcji”. Takim sprawom nadaje się też rozgłos, by wywierały edukacyjny wpływ.

Kontynuacja poprzedniego odcinka: Pieśń Izajasza o winnicy (cz. 1/4)

Przekopanie i oczyszczenie z kamieni

Przekopał ją i oczyścił z kamieni – BW
Którą ogrodził, i wybrał z niej kamienie – BG
Otóż okopał ją i oczyścił z kamieni – BT

Powyższy werset wymienia dwa procesy związane z przygotowaniem ziemi: przekopanie i usunięcie kamieni.

Izajaszowa Pieśń o Winnicy to jeden z najbardziej sugestywnych i poetyckich opisów w Biblii. W siedmiu wersetach (5:1-7) prorok przedstawia metaforę troski Boga o Jego lud, prezentując Go jako skrupulatnego, troskliwego właściciela winnicy; lud zaś to niespełniające oczekiwań złe owoce. Szczegółowe obrazowanie w pieśni Izajasza dodaje mocy proroctwu, a zarazem pozwala uzyskać historycznie wiarygodne spojrzenie na praktyki rolnicze Jerozolimy z VIII wieku p.n.e.

Kazn. 10:1 Zdechłe muchy zasmradzają i psują olejek aptekarza. Tak samo odrobina głupstwa psuje człowieka poważanego z powodu jego mądrości i sławy.

I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz, i odezwał się do mnie, mówiąc mi: Chodź, pokażę ci sąd nad wielką nierządnicą, która siedzi nad wieloma wodami – Obj. 17:1.

Przynajmniej od czasów Dantego nazwa wielkiej nierządnicy z Księgi Objawienia wykorzystywana jest jako obraźliwa etykieta przyklejana różnym religijnym adwersarzom. Dla niektórych chrześcijan taką symboliczną kobietą uprawiającą nierząd z królami ziemi była Jerozolima, dla renesansowych reformatorów chrześcijaństwa wielką nierządnicą był papieski Rzym. Dla nowszych radykalnych ruchów religijnych jest nią już całe instytucjonalne chrześcijaństwo. Czy rzeczywiście wizja Jana jest aż tak pojemna, by zmieścić wszystkie te przyporządkowania?

Serial ma dwadzieścia cztery godzinne odcinki. Oczywiście, po kilka godzin oglądać nie warto, lepiej smakować po kawałku, jak zaproponowali twórcy. Ale godziny przy filmie wydają się chwilą.

Dokładnie według wzoru przybytku i wzoru wszystkich jego sprzętów, które ci pokażę; tak wykonacie (2 Mojż. 25:9).

Opisy budowy Przybytku oraz jego wyposażenia, zamieszczone w księgach Mojżeszowych, są dość ogólne. Na ich podstawie można by wykonać znacznie różniące się od siebie przedmioty, które spełniałyby podane na piśmie wymagania. Bóg jednak zażądał od Mojżesza, by sporządził namiot i przynależące do niego sprzęty „dokładnie według wzoru”. Można by wobec tego zapytać, dlaczego w Piśmie nie zostały przekazane szczegółowe opisy, może nawet z rysunkami, by wykonawcy nie musieli się dopytywać i zgadywać. Ponadto Bóg wiedział przecież, że kiedyś przedmioty te zaginą, czy też zostaną zniszczone. Na czym mieli się wzorować wykonawcy kopii z czasów perskich czy machabejskich? A przecież ich również obowiązywała instrukcja „dokładnie według wzoru”.

Otworzony był kościół przybytku świadectwa na niebie (...) i napełniony jest kościół dymem od chwały Bożej – Obj. 15:5,8

Hebrajskie słowo szekhina wywodzi się od rdzenia Szin-Kaf-Nun (7931) oznaczającego osiedlić się, mieszkać, przebywać. Szekhina w odniesieniu do Boga to znak Jego obecności. W tym sensie Bóg dwa razy wprowadzał się do ziemskich mieszkań. Raz na pustyni Synaj do namiotu^* i raz do budowli zaprojektowanej przez Dawida i wzniesionej w Jerozolimie przez Salomona. Trzecie i ostateczne wprowadzenie się Boga do mieszkania przygotowanego Mu przez ludzi zostało opisane w kilku proroctwach. Jednym z nich jest Księga Objawienia.

Amos Oz, Judasz

Jeśli ktoś myśli, że jest to książka religijna, niech po nią nie sięga. Jeśli ktoś sądzi, że dowie się wszystkiego o Judaszu i ustali sobie ostateczny pogląd na tę postać i jego czyn, niech tej książki nie czyta.