I chwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan – Obj. 20:2.

Babiloński Marduk musiał pokonać smoka, by udowodnić swe bóstwo. Prawdziwy i jedyny Bóg nie musi niczego udowadniać, a Jego przewaga nad smokiem Lewiatanem jest oczywista – sam go stworzył (Psalm 104:26) i sam unicestwi.

Nadeszły gody Baranka, a jego małżonka się przygotowała (...) błogosławieni, którzy są zaproszeni na ucztę – Obj. 19:7,9.

Staropolskie słowo „gody” oznacza uroczystość zaślubin oraz towarzyszące jej wystawne przyjęcie. Od rzeczownika tego wywodzi się przymiotnik „godny”. Greckie słowo gamos oznacza także małżeństwo, ale przede wszystkim radosne uroczystości związane z jego zawarciem.

Alleluja! Zbawienie * i cześć, i moc Panu, naszemu Bogu, bo jego wyroki są prawdziwe i sprawiedliwe – Obj. 19:1‑2.

Alleluja – greckie słowo będące fonetyczną transkrypcją hebrajskiego hallelu-JaH, czyli „chwalcie Jah”, występuje w greckich pismach apostolskich tylko cztery razy. Wszystkie znajdują się w hymnie uwielbienia Boga śpiewanym po upadku Babilonu.

A jeden anioł podniósł kamień potężny, jakby kamień wielki i wrzucił do morza, mówiąc, że tak gwałtownie będzie wrzucony Babilon, wielkie miasto – Obj. 18:21.

Nawet w ludzkiej praktyce sądowej procesy pełnią niekiedy funkcję „pokazową”. Np. uczestników nielegalnych wyścigów samochodowych, w których ginie przypadkowy przechodzień, sądzi się jak morderców, by odstraszyć innych zwolenników tego typu „atrakcji”. Takim sprawom nadaje się też rozgłos, by wywierały edukacyjny wpływ.

Rozraduj się nad nim: niebo i święci, i apostołowie, i prorocy, gdyż Bóg dokonał dla was sądu nad nim – Obj. 18:20.

Klęska może być też zwycięstwem. Radość z klęski jest uprawniona, gdy zwycięża sprawiedliwość.

Które miasto jest podobne do tego wielkiego miasta? – Obj. 18:18.

Większość słynnych starożytnych greckich rzeźb, które podziwiamy w muzeach archeologicznych, to rzymskie kopie. Oryginały się nie zachowały. Może i lepiej, gdyż prawdopodobnie bylibyśmy rozczarowani. W starożytności nie znano praw autorskich. Udane i popularne wzory powielano i udoskonalano.

Będą płakać i lamentować nad nią królowie ziemi, którzy uprawiali z nią nierząd i pławili się w przepychu – Obj. 18:9.

Poczucie bogactwa jest rzeczą względną. Mierzy się je w odniesieniu do średniej zasobności albo poziomu ubóstwa. W społeczeństwach słabo rozwiniętych większość ludzi żyje ubogo, podczas gdy nieliczni opływają w luksusy.

Do kielicha jej*, w który wam nalewała, nalejcie jej w dwójnasób – Obj. 18:6.

Mściwość stoi w sprzeczności z nauką Jezusa. Dążenie do zemsty jest obce również Torze. Zasada sądu „oko za oko, ząb za ząb” oznacza, że kara ma być adekwatna do czynu – ani surowsza, ani łagodniejsza. Dlaczego zatem w księgach proroczych pojawiają się niekiedy wezwania do oddawania krzywdzicielom złem za zło, i to w podwójnej mierze?

Wyjdźcie z niej, mój ludu, abyście nie byli uczestnikami jej grzechów i aby was nie dotknęły jej plagi – Obj. 18:4.

Człowiek nie jest w stanie zapobiec katastrofom naturalnym. Wymyśla jednak systemy alarmowe dające mu szansę uratowania tego, co najważniejsze – zdrowia i życia.

Kazn. 12:1 Pamiętaj więc o swoim Stwórcy w dniach swojej młodości, zanim nastaną złe dni i przyjdą lata, o których powiesz: Nie podobają mi się.

I zawołał potężnym głosem, mówiąc: Upadł* Babilon wielki i stał się siedliskiem demonów – Obj. 18:2.

Poczucie upływu czasu jest bardzo subiektywne. Sędziwemu człowiekowi rok wydaje się krótszy od miesiąca w odczuciach nastolatka. Puste i nudne godziny ciągną się dłużej niż dni wypełnione intensywnymi wrażeniami zmysłowymi. Minuty oczekiwania na coś ważnego wydłużają się w nieskończoność. Biblijne określenia „prędko” czy „wkrótce” odnoszą się do boskiego poczucia upływu czasu liczonego w tysiącleciach.

Oto bowiem ciemność okryje ziemię i mrok – ludy, ale nad tobą wzejdzie PAN i jego chwała pojawi się nad tobą, i pójdą narody do twojej światłości, a królowie do blasku twojego wschodu – Izaj. 60:2‑3.

Światło to promieniowanie elektromagnetyczne o zakresie zauważalnym dla oka, czyli o długości fali 380-780 nm. Porusza się z prędkością ok. 300 tys. kilometrów na sekundę i rozchodzi się w linii prostej, o ile nie jest załamywane na granicy różnych środowisk. Częściowe pochłanianie promieniowania przez różne substancje wywołuje wrażenie ich zabarwienia. Długość fali optycznej przetwarzana jest przez siatkówkę i odbierana w mózgu jako kolor.

A dziesięć rogów, które widziałeś, to dziesięciu królów, którzy tak* objęli królestwo, ale wezmą jak królowie na jedną godzinę wraz z bestią – Obj. 17:12.

W jednej ze swoich bajek bracia Grimm opisują wymuszoną współpracę dwóch drapieżników. By sam nie zostać pożartym, lis pomaga wilkowi wyszukiwać łup, ale robi to w taki sposób, że w końcu zachłanność silniejszego rywala doprowadza go do zguby. W bardziej realnej, współczesnej polityce coraz częściej zdarza się, że negocjacje kończą się całkowitą zgodą tylko odnośnie tego, że strony całkowicie się nie zgadzają.

A bestia, która była, a nie ma jej, ona sama jest ósmym, a jest z siedmiu i idzie na zatracenie – Obj. 17:11.

Miasto Babilon zostało założone w trzecim tysiącleciu przed Chrystusem. Od XIX w. p.n.e. było siedzibą królów. Szczególnego znaczenia nabrało pod panowaniem szóstego władcy dynastii babilońskiej, sławnego Hammurabiego (1792-1750 r. p.n.e.). Potem przez dwanaście wieków zmienne były koleje jego losów. W epoce regionalnej dominacji asyryjskiej (X-VII w. p.n.e.) wydawało się nawet, że już na zawsze utraciło swoją wyjątkową pozycję. I wtedy właśnie, po trzynastu wiekach panowania królów w tym mieście, pojawia się Nebukadnesar II, czyli biblijny Nabuchodonozor (604-562 r. p.n.e.), który na krótko wyprowadza swoją stolicę na militarne, polityczne i gospodarcze szczyty potęgi, po czym w ciągu niespełna 30 lat po jego śmierci następuje szybki i ostateczny upadek Babilonu.

Bestia, którą widziałeś, była, a nie jest, i ma wyjść z otchłani, i iść na zatracenie – Obj. 17:8.

To, że czegoś nie widać, nie oznacza, że tego nie ma – głosi znane powiedzenie. Powtarza się tę maksymę młodzieży na etapie rozumowego poznawania świata, ale także początkującym użytkownikom komputerów, przerażonym, gdy pewne zasoby znikają w tajemniczy sposób. Jest dobro, którego nie widać, choć istnieje – np. gwiazdy, które świecą także w dzień, mimo że ich nie widać. Wydaje się jednak, że z możliwości działania w ukryciu najchętniej korzysta zło.