Kielich Babilonu

Do kielicha jej*, w który wam nalewała, nalejcie jej w dwójnasób – Obj. 18:6.

Mściwość stoi w sprzeczności z nauką Jezusa. Dążenie do zemsty jest obce również Torze. Zasada sądu „oko za oko, ząb za ząb” oznacza, że kara ma być adekwatna do czynu – ani surowsza, ani łagodniejsza. Dlaczego zatem w księgach proroczych pojawiają się niekiedy wezwania do oddawania krzywdzicielom złem za zło, i to w podwójnej mierze?

Jakież zdumienie u współczesnego czytelnika, zachwycającego się poetyckimi wersami Psalmu 137, wywołują końcowe frazy tego utworu: O córko Babilonu, i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, kto ci odpłaci za zło, jakie nam uczyniłaś. Błogosławiony, kto schwyci i roztrzaska twe dzieci o skałę (Psalm 137:8-9). Podobne uczucia wywołują słowa Jeremiasza: Pomścijcie się nad nim; jak on czynił innym, tak jemu też uczyńcie. Wyniszczcie z Babilonu siewcę i tego, który chwyta sierp w czasie żniwa (Jer. 50:15-16). Tego typu prorocze wypowiedzi mogły być inspiracją dla wielkiej wizji upadku Babilonu zawartej w Księdze Objawienia.

Opisana nieco wcześniej nierządnica trzymała w ręku złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości swego nierządu (Obj. 17:4), który zapewne wykorzystywała też do upijania mieszkańców ziemi (Obj. 17:2). Jeremiasz w swej wizji karania Babilonu umieszcza następującą wypowiedź: Babilon był złotym kielichem w ręce PANA, upajającym całą ziemię. Z jego wina piły narody, dlatego narody szaleją (Jer. 51:7). Babilon, wykorzystany przez Boga jako narzędzie kary, najwidoczniej przekroczył swe uprawnienia i dlatego miał być w konsekwencji dotknięty podobnymi nieszczęściami, jakich sam był sprawcą.

Jeremiasz otrzymał także zlecenie od Boga posłania kielicha Jego gniewu do narodów: Tak bowiem powiedział do mnie PAN, Bóg Izraela: Weź z mojej ręki kubek wina tej zapalczywości i daj z niego pić wszystkim narodom, do których cię posyłam. Będą pić i zataczać się, a nawet szaleć przed ostrzem miecza, który posyłam między nie. Wziąłem więc kubek z ręki PANA i napoiłem wszystkie narody, do których PAN mnie posłał (Jer. 25:15-17). Owa symboliczna czynność napojenia narodów kubkiem Bożego gniewu sprowadzała się do publicznego obwieszczenia Bożego wyroku.

Wezwania: „odpłaćcie jej”, „oddajcie jej w dwójnasób” (Obj. 18:6) skierowane są zapewne do ludu Bożego – wierzących, którzy opuszczają nierządne miasto. „Nalewanie” nie oznacza wymierzania kary. Podobnie jak w przypadku Jeremiasza, czynność ta polega na ogłaszaniu Bożych wyroków mających spaść na mieszkańców „wielkiego”, czyli symbolicznego Babilonu. W symbolicznym, duchowym znaczeniu określenie „metropolia” odnosi się do kultury, religii i administracji propagowanych i narzucanych przez centrum cywilizacyjne. Naówczas był nim Rzym. Dzisiejszy Babilon to szeroko rozumiana kultura zachodniej Europy, która narzuciła swe normy całemu niemal światu.

Wiadomość o karze miała być podawana w tym samym kubku, którym posługiwała się nierządnica. W czasach rzymskich Jan miał do dyspozycji takie metody przekazywania swego poselstwa, jakimi posługiwały się ówczesne władze cesarstwa – zapisywanie słów na papirusie lub pergaminie i przesyłanie ich przez osobistych posłańców do odczytywania w miejscach przeznaczenia. Współczesny „Babilon” korzysta ze znacznie szerszej palety mediów, które mogą być wykorzystywane do propagandy. Do szeroko rozpowszechnionej od XIX wieku prasy nieco później dołączyły: telegraf, radio i telewizja, a w ostatnich dziesięcioleciach niezwykle wydajna i szybka łączność elektroniczna. W ramach tego ostatniego medium powstały różnego rodzaju platformy, które z łatwością mogą służyć zarówno do dezinformacji i demagogii, jak i do propagowania szlachetnych i prawdziwych treści.

Dzisiejszy „lud Boży” opuszczający duchowy Babilon ma za zadanie nalewać do „kubka upajającego całą ziemię” podwójną porcję Bożych prawd i zasad, a także proroczych zapowiedzi wymierzenia kary tym, którzy nie stosują się do ogólnych norm prawdy i sprawiedliwości. Podstawowe zarysy Bożego prawa zostały zaprogramowane przez Stwórcę w ludzkim sumieniu, a dodatkowo przekazywane były przez Noego (1 Mojż. 9:1-17), Abrahama oraz ludzi wyznających wiarę w Boga, który im się objawił. Nikt więc nie ma wymówki, że nie słyszał i nie wiedział.

„Nalewaniu” zapowiedzi Bożej kary do „kubków” współczesnych mediów nie towarzyszy uczucie mściwości. Wręcz przeciwnie. Bóg życzy sobie, by jak najwięcej ludzi opamiętało się i uniknęło skutków własnej niesprawiedliwości. To jest ciągle możliwe. Boża kara spadnie tylko na grzeszników. Ten, kto odwróci się od swych błędów, z pewnością skorzysta z Bożego prawa łaski (Sof. 2:3).

Dzisiejszy Babilon wyzyskuje, ale nie prześladuje. Przynajmniej na razie. To pomaga formułować zapowiedzi kary w sposób pozbawiony złych uczuć czy chęci odwetu. Uświadamianie ludziom niesprawiedliwości i bezbożności obecnych systemów społecznych może pomóc uniknąć, przynajmniej niektórym z nich, najgorszych skutków niegodziwego postępowania. Na końcu czasów dotkną one wszystkich, którzy pokłonią się „zwierzęciu” i przyjmą na „rękę i czoło” jego znak, czyli w jawny sposób opowiedzą się za jego metodami sprawowania władzy, czerpiąc z tego korzyści i przywileje.

Lud Boży ma nie tylko opuścić Babilon, ale także słowem i czynem wspierać innych, by uczynili to samo i uniknęli przez to Bożej kary.

Najważniejsze pojęcia i zagadnienia

1. „Nalewanie” nie oznacza wymierzania kary, tylko przekazywanie informacji o niesprawiedliwości i bezbożności oraz o związanej z nimi Bożej karze.
2. Lud Boży „nalewa” swój przekaz do tego samego kubka, którym posługuje się Babilon, czyli korzysta z tych samych zasobów medialnych, jakimi posługuje się propaganda zła.
3. „Nalewaniu” mieszkańcom Babilonu podwójnej porcji informacji o prawdzie i sprawiedliwości oraz o nadciągającej karze dla niegodziwych ludzi nie towarzyszy chęć odwetu, lecz nadzieja, że przynajmniej niektórzy z nich unikną klęsk, jakie spadną na nierządne miasto.

W następnym odcinku: Lament nad upadkiem Babilonu – czyli bankructwo królów, kupców, sklepikarzy i marynarzy

Cykl: Spacery z Janem po wyspie Patmos - spis wszystkich odcinków