Zmarła Irit Amiel. We śnie, uspokojona widokiem nowo narodzonego prawnuka. Znana i w Polsce izraelska pisarka miała prawie 90 lat.

Przeżyła szczęśliwe dzieciństwo w zamożnej częstochowskiej rodzinie. Potem przyszło rozstanie z rodzicami, kiedy to ojciec wypchnął ją, ośmioletnią dziewczynkę, z getta na częstochowską ulicę, by chociaż ona ocalała.

Wielu spośród nas fascynuje czy interesuje kultura żydowska. Jeśli jest okazja, uczęszczamy na spotkania z autorami, rabinami, bierzemy udział w obchodach żydowskich świąt czy festiwalach. Dużo też czytamy, wszyscy znamy choć kilka prawdziwych opowieści z czasów Holokaustu. Porusza nas niezwykła twórczość Irit Amiel, Hanny Krall czy przejmujące rozmowy pokolenia dziadków, rodziców i dzieci obarczonych traumą wojny, a przeprowadzone i zapisane przez Mikołaja Grynberga.

Irit Amiel - poetka, pisarka, Izraelitka z pochodzenia, częstochowianka z urodzenia, osoba nietuzinkowa a nawet wyjątkowa.

A my będąc będąc z urodzenia i zamieszkania częstochowiankami, miałyśmy przywilej spotkania Irit Amiel na majowym wieczorze autorskim w jej i naszej rodzinnej Częstochowie.

Ukazała się właśnie autobiograficzna książka, znanej i uznanej polskiej, izraelskiej pisarki. Irit Amiel należy do tych, którzy ocaleli z Zagłady, do tych, którzy musieli zmierzyć się z pytaniem: ‘to ty żyjesz?’. Należy do pokolenia, dla którego wojna nie zakończyła się w 1945 roku. Ocalała, by pamiętać.