A to można  marzyć? Po co pytać,
skoro nie można zabronić myślom
podróżowania przez czasy i przestrzenie?

„Po zabawach swych poznane bywa i dziecię” (Przypowieści Salomonowe 20:11)

Wciąż zdumiewa mnie uniwersalność i aktualność tych starych zapisów.

Kontynuacja tekstu: O doskonałości i mocy przyszłego wieku (1)

Przejdźmy do tekstów biblijnych. Oto niektóre ze słów odpowiadających pojęciu „doskonały”. Podaję je, korzystając z niezwykle pomocnego dzieła „Biblia w systemie Stronga”, opracowanego przez Daniela Kaletę i wydanego przez Wydawnictwo „Na Straży”.

Które miasto jest podobne do tego wielkiego miasta? – Obj. 18:18.

Większość słynnych starożytnych greckich rzeźb, które podziwiamy w muzeach archeologicznych, to rzymskie kopie. Oryginały się nie zachowały. Może i lepiej, gdyż prawdopodobnie bylibyśmy rozczarowani. W starożytności nie znano praw autorskich. Udane i popularne wzory powielano i udoskonalano.

Kazn. 12:1 Pamiętaj więc o swoim Stwórcy w dniach swojej młodości, zanim nastaną złe dni i przyjdą lata, o których powiesz: Nie podobają mi się.

Nic nie jest idealne w niedoskonałym ludzkim świecie. Gdyby jednak człowiek wierzący w Boga i w Biblię miał wskazać władcę prawie idealnego, to z pewnością byłby to Dawid. Zasługi tego króla były tak wielkie, że Bóg obiecał jego dynastii władzę nad światem. Niestety, żadnemu z jego potomków, z wyjątkiem Jednego, nie udało się nawet zbliżyć do wysokich standardów przez niego wyznaczonych. Tym bardziej więc dzisiaj trudno byłoby spodziewać się, że któryś z obecnych przywódców mógłby być pod tym względem lepszy. Mimo to jednak niektórzy z wierzących naśladowców Jezusa i miłośników Biblii udadzą się, czy to w najbliższym czasie, czy kiedyś jeszcze w przyszłości, do lokali wyborczych, by oddać głos na jednego z kandydatów na jakiś znamienity urząd w demokratycznych państwach naszego zamieszkania. Przed podjęciem decyzji warto zwrócić uwagę na niektóre cechy, jakimi wyróżnił się Dawid. Być może dzięki temu łatwiej będzie dokonać wyboru między nieidealnymi kandydatami.

Kazn. 10:11 Jeżeli wąż ukąsi przed zaklęciem to zaklinacz nic nie zyskuje. (BW)

I rozpadło się miasto [polis] wielkie [megale] na trzy części, i miasto [polis] narodów [ethnon] upadło^*, i Babilon wielki został wspomniany przed Bogiem, aby mu dał kielich wina zapalczywości gniewu – Obj. 16:19.

Społeczności ludzkie organizują się w wyższe struktury na podstawie różnych kryteriów. Najbardziej pierwotna jest wspólnota genetyczna rodziny, plemienia czy ogólniej: narodu rozwijającego się w oparciu o specyfikę języka i kultury. Demograficzny i terytorialny rozwój plemion i narodów wymuszał konieczność uzgadniania międzyplemiennych i międzynarodowych interesów gospodarczych oraz tworzenia wyższych struktur ekonomicznych. Na najwyższym piętrze współpracy ponadregionalnej, a obecnie już globalnej, znajdują się ideologie, które łączą lub dzielą narody i wspólnoty gospodarcze.

A gdy wylał czaszę swoją na powietrze, wyszedł głos wielki z kościoła Bożego mówiący: Stało się! – Obj. 16:17.

Three, two, one, zero... lift off – takie odliczanie do momentu startu rakiety poprzedzone jest długim okresem przygotowań. Zdarzeniami ostatnich kilku minut steruje główny komputer, a człowiek może ingerować w ten proces jedynie w wyjątkowych przypadkach. Uruchomienie pełnego ciągu silników głównych w sekundzie „zero” nie kończy misji rakiety, lecz ją rozpoczyna.

Kiedyś zapytano mnie, jaką książkę zabrałabym na bezludną wyspę, odpowiedziałam bez wahania, że Biblię. Teraz po latach, po wielu różnych radościach czytelniczych, odpowiedziałabym wciąż tak samo. To dla mnie tekst absolutny. Nie tylko pouczenia, proroctwa, nauki, ale i piękna, doskonała literatura. Do wielu książek, które bardzo mnie zachwyciły, nie wracam, ale zawsze z przyjemnością, po raz kolejny czytam historie o Józefie, Abrahamie, pięknej i mądrej Ester, czy skromnej i pewno równie pięknej Rut.

W krótszym z dwóch opisów dzieła stworzenia człowieka czytamy, że zostaliśmy – my, ludzie na ziemi, po fizycznym stworzeniu nas, uznani przez Boga za zdolnych do samodzielnego zapełnienia sobą ziemi, zapełnienia na wieczność. Oznacza to, że Bóg, stwarzając człowieka, umieścił w nim taką wielkość i zdolność rozsądku i uczuć, aby mógł samodzielnie żyć na ziemi w pokoju z bliźnimi przez wieczność.

Z dziećmi co wieczór czytamy jeden lub dwa rozdziały i wymieniamy się spostrzeżeniami. Oto kilka wybranych refleksji z jednego z ostatnich dni.

Na kartach Biblii jest wiele historii opisujących trudne rozstania. Już na początku Kain musiał się rozstać z ojcowskim domem. Tak się stało z powodu grzechu, który nad nim ciążył. Ale były i takie rozstania, których powodem nie był grzech, a jednak były konieczne.

Napisz: Błogosławieni umarli, [którzy] w Panu umierają odtąd. Mówi duch, aby odpoczywali od prac swoich, albowiem uczynki ich idą za nimi. – Obj. 14:13

Błogosławieństwo powinno dotyczyć stanu zasługującego na pochwałę. Nie da się pochwalić śmierci. Podobnie sprzeczne z ludzkim wyobrażeniem o szczęściu są stany ubóstwa, smutku, głodu czy prześladowania. A mimo to Jezus mówi do płaczących, biednych, głodnych i cierpiących, że są błogosławieni (Łuk. 6:20‑22). Do zjawisk pozornie niemieszczących się w pojęciu błogosławieństwa dołożone zostało również umieranie.

Śpiewaj z radości, niepłodna, któraś nie rodziła, wybuchnij weselem i wykrzykuj, któraś nie doznała bólów porodu! (Izaj. 54:1)

Niepłodność to schorzenie, z jakim ludzkość boryka się od zarania dziejów i mało źródeł tak wyraźnie o tym mówi jak Pismo Święte. Od pierwszych rozdziałów czytamy o dramatach rodzin niemogących doczekać się potomstwa. Abraham i Sara, Rebeka i Izaak, mająca problemy z zajściem w ciążę Rachela, płacząca w świątyni Anna, Zachariasz i Elżbieta. Do tego wzmianki o niepłodności w psalmach i proroctwach, które sugerują, że problemy osób niemogących mieć dzieci były powszechnie znane. Jak te historie mają się do leczenia niepłodności dziś?

Potem Abraham podążył do trzody i wybrawszy tłuste i piękne cielę, dał je słudze, aby ten szybko je przyrządził - 1 Moj. 18:7

Zawsze, czytając ten werset, lub inne o podobnym znaczeniu, zastanawiałem się: „O co chodzi?”