Miała w swej ręce złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości nierządu swojego i całej ziemi* – Obj. 17:4.

„Jeśli potrzebujesz pieniędzy, żeby czuć się bogatym, to jesteś naprawdę biedny”. Przekładając tę sentencję kanadyjskiego filozofa i pisarza Matshony Dhliwayo na biblijny język, można by powiedzieć: Jeśli potrzebujesz złota, żeby zademonstrować swoje bogactwo, to ukrywasz duchową nędzę (Obj. 3:17).

I dane były^* z ust^* fałszywego proroka trzy nieczyste duchy podobne żabom (...) aby zgromadzić ich [królów całego świata] na bitwę wielkiego dnia Boga wszechmogącego – Obj. 16:13‑14.

W starożytności klasycznej żaby były symbolem urodzaju, ale także lubieżności kojarzonej z Afrodytą. Słynna też była bajka Ezopa o żabie, która pękła usiłując nadąć się do wielkości wołu. Ten niezbyt przyjemny płaz, żyjący na pograniczu środowiska wodnego i lądowego, często bywał kojarzony z niezdarnością i brzydotą, jak choćby w bajce o księciu zamienionym w żabę.

Każda religia czy ideologia ma swoje fundamenty. Ma je również chrześcijaństwo. Do fundamentalnych zasad należy przykładać wagę. Należy je podkreślać i ich bronić. Jednak przesadna, fanatyczna dbałość o fundamenty może przerodzić się w błędną i szkodliwą skłonność, którą współcześnie określamy mianem fundamentalizmu.

Czy słuchanie muzyki niechrześcijańskiej to przejaw światowości?
Czy należy takiej muzyki unikać?

Takie pytanie znalazłem na społecznościowym portalu Facebook. Spróbujmy się nad nim pochylić, jednak z tym zaznaczeniem, że cokolwiek tu napiszę nie będzie w intencji jednoznacznego, ostatecznego wyjaśniania – jak macie wierzyć i postępować. Pytanie ma charakter życiowy, a tego rodzaju pytania nierzadko nie mają jednej prostej odpowiedzi. Przyznam się, że napisalem już dwie wersje tego tekstu, teraz piszę trzecią i może będzie ona wreszcie tą, którą wyślę do ePatmos. Bo ciągle się zastanawiam, jak temat ująć.

A dane są jej usta mówiące wielkie [rzeczy] i bluźnierstwa. – Obj. 13:5

Pycha, czyli występek przeciwko miłości do bliźniego, oraz bluźnierstwo, czyli występek przeciwko miłości do Boga, to dwa najcięższe grzechy, jakich może dopuścić się człowiek.

A trupy ich na ulicy miasta wielkiego, które nazywają duchowo Sodomą i Egiptem, gdzie i Pan ukrzyżowany jest. – Obj. 11:8

Jednym z elementów architektonicznych właściwych dla miast jest szeroka, reprezentacyjna ulica lub plac, gdzie skupia się życie społeczne. Taka wolna przestrzeń wyznaczana bywa przez otaczające ją budowle. Najczęściej jest wśród nich pałac i świątynia.

Często przytacza się i próbuje zastosować do obecnych czasów liczne przepowiednie dotyczące końca świata. Mają one swoje źródła w nauce (asteroida, trzęsienia ziemi itp.), pradawnych religiach (Majowie) czy w samej Biblii (Apokalipsa). Wszystkie one mówią o kataklizmach, wojnach, chorobach… Jednak tylko Biblia podkreśla jeszcze jeden znak czasów końca, który chrześcijanie jakoś (przypadkowo zapewne) pomijają i nieczęsto wspominają. Mowa o miłości. Otóż poziom miłości w sercach ludzi również jest znakiem czasów końca. Wspomina o tym apostoł Paweł: A wiedz o tym, że w dniach ostatnich nastaną chwile trudne. Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, wyniośli, pyszni, bluźniący, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, niegodziwi, bez serca, bezlitośni, miotający oszczerstwa, niepohamowani, bez uczuć ludzkich, nieprzychylni, zdrajcy, zuchwali, nadęci, miłujący bardziej rozkosz niż Boga.Będą okazywać pozór pobożności, ale wyrzekną się jej mocy. I od takich stroń (2 Tym. 3:1-5).