I dane były^* z ust^* fałszywego proroka trzy nieczyste duchy podobne żabom (...) aby zgromadzić ich [królów całego świata] na bitwę wielkiego dnia Boga wszechmogącego – Obj. 16:13‑14.

W starożytności klasycznej żaby były symbolem urodzaju, ale także lubieżności kojarzonej z Afrodytą. Słynna też była bajka Ezopa o żabie, która pękła usiłując nadąć się do wielkości wołu. Ten niezbyt przyjemny płaz, żyjący na pograniczu środowiska wodnego i lądowego, często bywał kojarzony z niezdarnością i brzydotą, jak choćby w bajce o księciu zamienionym w żabę.

Deptana jest prasa za miastem i wyszła krew z prasy aż do wędzideł końskich – Obj. 14:20

Wizyjna księga spisana przez Jana dorobiła się własnego przymiotnika. W popularnej kulturze europejskiej „apokaliptyczny” oznacza m.in. złowieszczy, straszny, katastroficzny. W Księdze Objawienia opisanych jest wiele pięknych, spokojnych i kojących scen, w których wcale nie dzieje się nic dramatycznego. Jednak niektóre wizje są rzeczywiście przerażające i potwierdzają słuszność popularnego skojarzenia z Apokalipsą.

Poniedziałek, 16/11/2015, 3 dni po zamachach terrorystycznych w Paryżu

I rzekł Bóg: Cóżeś uczynił? Głos krwi brata twego woła do mnie z ziemi – 1 Mojż. 4:10

Piątek, 13 listopada 2015 r., wieczór.

Znów polała się krew.

Przecież tysiące ludzi umiera codziennie, czasem zupełnie niezauważenie.

Sprawa wydaje się prosta: „jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest”, więc dlaczego tyle napomnień, ostrzegania przed grzechem: „jak możecie Boga miłować, jeśli brata nienawidzicie”. Skąd trudność?

Pokrewieństwo poprzez krew Mistrza, jak on doskonale wiedział, nie jest łatwe, nie miało takie być. W rodzinach ileż bywa konfliktów nieporozumień, w tej rozbudowanej „w Panu” nie jest inaczej.

Jakoby góra wielka, ogniem gorejąca wrzucona jest w morze i obrócona jest trzecia część morza w krew. – Obj. 8:8

Morze jest piękne. Trudno byłoby wyobrazić sobie ziemię bez lazurowej toni, tajemniczych głębin z fantastycznymi roślinami i zwierzętami, a nade wszystko pozbawioną życiodajnego mechanizmu hydrologicznego. Toteż gdy Biblia mówi o katastrofach dotyczących morza, czy też wręcz o całkowitym jego zaniku (Obj. 21:1), to należy się domyślać, że mamy do czynienia z językiem symbolicznym.

I dano mu wiele kadzenia, aby ofiarował [z] modlitwami wszystkich świętych. – Obj. 8:3

Niektóre narzędzia mają dobre i złe zastosowania. Nożem kroi się chleb, ale można też zabić. Piórem da się pomóc i zaszkodzić. Kadzielnica, czyli naczynie do spalania kadzidła, raczej nie kojarzy się ze szkodliwym działaniem. A jednak można się poparzyć jej żarem.

Takiego to przystało nam mieć arcykapłana, świętego, niewinnego, nieskalanego, odłączonego od grzeszników i wywyższonego nad niebiosa. Który nie musi codziennie, jak inni arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, następnie za grzechy ludu; uczynił to bowiem raz na zawsze, gdy ofiarował samego siebie. (Hebr. 7:26-27)

Albowiem Chrystus nie wszedł do świątyni zbudowanej rękami, która jest odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się wstawiać teraz za nami przed obliczem Boga; I nie dlatego, żeby wielekroć ofiarować samego siebie, podobnie jak arcykapłan wchodzi do świątyni co roku z cudzą krwią, gdyż w takim razie musiałby cierpieć wiele razy od początku świata; ale obecnie objawił się On jeden raz u schyłku wieków dla zgładzenia grzechu przez ofiarowanie samego siebie. (Hebr. 9:24-26)

„Raz na zawsze” to słowa jasne i zdecydowane. Apostoł pisze obszernie i dobitnie, by nie pozostawić cienia wątpliwości. To, że Jezus, jedyny, o którym można było powiedzieć „sprawiedliwy”, oddał swoje życie, jest wystarczającą ofiarą za grzech wszystkich ludzi. Śmierć Jezusa – jednokrotna i wystarczająca. Autor listu do Hebrajczyków nie szczędzi miejsca, by myśl tę udokumentować. Dlaczego „raz na zawsze” jest takie ważne?

Popieczętowanych ze wszystkich plemion synów Izraela. – Obj. 7:4

Wybór zawsze ma w sobie coś arbitralnego. Nawet jeśli zostałyby sformułowane jasne kryteria i zapewniona pełna swoboda kandydowania, to i tak na koniec jedni są wybrani, a inni pozostają niewybranymi kandydatami. Czyli, używając języka Jezusa, wielu jest powołanych, ale mało wybranych.

Kontynuacja tekstu: "Oręż, którym walczymy"

Lektura Biblii bynajmniej nie ukoiła skołatanego umysłu Marcina. Przeciwnie, gorzki korzeń, tak dotychczas przytłumiony, ponownie zaczął rosnąć. Jak roślina, której nie wykorzeni się aż do szczętu, odrasta i przebija się przez twardy grunt, tak wróciły dawne niepokoje. Powróciły nawet ze zdwojoną siłą. Gniew Boży na Sądzie Ostatecznym znów Lutra przerażał i w klasztorze nie było nań rady.

Widziałem pod ołtarzem dusze ludzi pobitych dla Słowa Bożego i dla świadectwa. – Obj. 6:9

Jedno pokolenie Żydów współczesnych Jezusowi miało ponieść odpowiedzialność za całą krew, jaka została niesprawiedliwie przelana od stworzenia świata. Jaka zasada sprawiedliwości stanowi podstawę takiej kary? Dlaczego pomsta za krew świętych, zabijanych przez minione dwa tysiące lat, czeka na ostatnie pokolenie naszej epoki chrześcijańskiej?

Kluczowy werset:
W tym samym czasie przyszli niektórzy i donieśli Mu o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar. Jezus im odpowiedział: Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, że to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloam i zabiła ich, było większymi winowajcami niż inni mieszkańcy Jerozolimy? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie  (Łuk. 13:1-5, BT).

Codzienne wiadomości przynoszą nam za każdym razem nową porcję złych nowin: o katastrofach naturalnych, takich jak trzęsienia ziemi, powodzie, na skutek których w wielu krajach umierają ludzie, a ilość ofiar rośnie z uwagi na galopującą urbanizację. Do tego dochodzą jeszcze ofiary ludzkiego okrucieństwa: wojen, zamachów, zbrodni z niskich pobudek. Często powraca stwierdzenie, że niewinni umierają niezasłużenie!