I wyjdzie, aby zwieść wszystkie^* narody na czterech węgłach^*, Goga i Magoga, i aby zgromadzić ich do bitwy – Obj. 20:8.

W historii ludzkości stoczono tysiące bitew, z których wiele miało przełomowy wpływ na dzieje świata. Pod Maratonem i Termopilami w V w. p.n.e. Grecy powstrzymali ekspansję Persji. Pod Tours w 732 r. n.e. Karol Młot obronił chrześcijańską Europę przed inwazją arabską. W 1683 r. pod Wiedniem polska husaria przyczyniła się do powstrzymania Turcji w jej imperialnych planach podboju Zachodu. Klęska Napoleona pod Waterloo w 1815 r. ukształtowała współczesny krajobraz polityczny Europy. Proroctwa przewidują bitwę Armagedonu, która odmieni losy świata na tysiąc lat. Jest jednak zapowiedziana jedna bitwa, która ostatecznie, raz na zawsze, ukształtuje bieg historii – bitwa pod Nową Jerozolimą, w której pokonane zostaną siły Goga i Magoga.

Nadeszły gody Baranka, a jego małżonka się przygotowała (...) błogosławieni, którzy są zaproszeni na ucztę – Obj. 19:7,9.

Staropolskie słowo „gody” oznacza uroczystość zaślubin oraz towarzyszące jej wystawne przyjęcie. Od rzeczownika tego wywodzi się przymiotnik „godny”. Greckie słowo gamos oznacza także małżeństwo, ale przede wszystkim radosne uroczystości związane z jego zawarciem.

A jeden anioł podniósł kamień potężny, jakby kamień wielki i wrzucił do morza, mówiąc, że tak gwałtownie będzie wrzucony Babilon, wielkie miasto – Obj. 18:21.

Nawet w ludzkiej praktyce sądowej procesy pełnią niekiedy funkcję „pokazową”. Np. uczestników nielegalnych wyścigów samochodowych, w których ginie przypadkowy przechodzień, sądzi się jak morderców, by odstraszyć innych zwolenników tego typu „atrakcji”. Takim sprawom nadaje się też rozgłos, by wywierały edukacyjny wpływ.

Które miasto jest podobne do tego wielkiego miasta? – Obj. 18:18.

Większość słynnych starożytnych greckich rzeźb, które podziwiamy w muzeach archeologicznych, to rzymskie kopie. Oryginały się nie zachowały. Może i lepiej, gdyż prawdopodobnie bylibyśmy rozczarowani. W starożytności nie znano praw autorskich. Udane i popularne wzory powielano i udoskonalano.

A bestia, która była, a nie ma jej, ona sama jest ósmym, a jest z siedmiu i idzie na zatracenie – Obj. 17:11.

Miasto Babilon zostało założone w trzecim tysiącleciu przed Chrystusem. Od XIX w. p.n.e. było siedzibą królów. Szczególnego znaczenia nabrało pod panowaniem szóstego władcy dynastii babilońskiej, sławnego Hammurabiego (1792-1750 r. p.n.e.). Potem przez dwanaście wieków zmienne były koleje jego losów. W epoce regionalnej dominacji asyryjskiej (X-VII w. p.n.e.) wydawało się nawet, że już na zawsze utraciło swoją wyjątkową pozycję. I wtedy właśnie, po trzynastu wiekach panowania królów w tym mieście, pojawia się Nebukadnesar II, czyli biblijny Nabuchodonozor (604-562 r. p.n.e.), który na krótko wyprowadza swoją stolicę na militarne, polityczne i gospodarcze szczyty potęgi, po czym w ciągu niespełna 30 lat po jego śmierci następuje szybki i ostateczny upadek Babilonu.

Bogacze i mocarze, i każdy niewolnik pokryli się w jaskinie i w skały gór. – Obj. 6:15

Strach to przykre uczucie, które często bywa wykorzystywane do zniewalania ludzi. Może jednak odgrywać także pozytywną rolę. Zabezpiecza bowiem człowieka przed narażaniem się na nadmierne niebezpieczeństwo. Strach wobec Stwórcy, czyli właściwie respekt, jest uczuciem całkowicie pozytywnym i koniecznym do zbudowania w sobie podstaw Bożej mądrości.

A on im rzekł: Przetoż każdy nauczony w Piśmie, wyćwiczony w królestwie niebieskiem, podobny jest człowiekowi gospodarzowi, który wynosi z skarbu swego nowe i stare rzeczy. Mat 13:52 (BG)

Pan Jezus przyszedł na świat z nową nauką. Nowa była ona dla ludzi – świat duchowy powstał w oparciu o nią i każdy jej w niebie przestrzega. Ale dla Izraelitów, przyzwyczajonych od setek lat do opartego na literze Prawa nauczania Mojżesza i proroków, lekcje Jezusa i apostołów były istotnie nowe, zarówno pod względem treści, jak i ich filozofii. A sens powyższych słów Jezusa brzmi: zwolennicy Jezusa, wykształceni w mądrości Starego i Nowego Testamentu, będą mieli pod dostatkiem starych i nowych głębokich prawd biblijnych. Nawet te stare staną się „nowe”, kiedy padnie na nie promień Ewangelii, rozjaśniającej ich ukryty do tej pory sens – etyczny, typologiczny... Chciałbym skupić się pokrótce na tych „nowościach”, nie tylko nowotestamentalnych, ale również nowościach w sensie ogólnym, na naszej potrzebie nieustannego poszukiwania nowych składników dla naszej wiary, dla naszych „naczyń przeciekających”. Może wyglądać, że staram się udowadniać oczywistości, zauważam jednak taki problem w chrześcijańskiej społeczności, do której należę, a myślę, że w każdej podobne problemy o różnym stopniu nasilenia występują, więc reaguję na to swoim tekstem.

I dana jest im władza nad czwartą częścią ziemi – zabijać mieczem i głodem, i śmiercią, i przez zwierzęta ziemskie. – Obj. 6:8

Wydaje się, że nie ma innej metody przekonania się o szkodliwości zła, jak tylko doświadczenie. Czasami wystarcza samo zagrożenie tym, co dzieje się „za płotem”. Bóg pozwala na działanie zła, byśmy się przekonali, jak bardzo jest bezsensowne i bolesne. W swym wielkim miłosierdziu ogranicza jednak na różne sposoby jego zasięg i skutki.

I widziałem, a oto koń wrony, a [ten, co] siedział na nim, miał jarzmo w ręce swojej. – Obj. 6:5

Życie współczesnego wyznawcy Jezusa mieszkającego w krajach tradycyjnie chrześcijańskich jest bardzo wygodne. Nie jest prześladowany, nie wywiera się na niego żadnej presji ideologicznej, ma wolność wyznawania i głoszenia swoich poglądów, ma prawo do ochrony swoich miejsc kultu oraz sposobu życia zgodnego z wiarą. Wygoda takiego życia jest jednak znieczulająca, usypiająca i uzależniająca. Co stałoby się z jego chrześcijańskimi przekonaniami, gdyby nagle zostały one zakazane, gdyby za ich wyznawanie groziły kary, a zwłaszcza – gdyby w imię tych ideałów trzeba było wyrzec się wygody życia materialnego?

Wyszedł inny koń, rydzy, a [temu, który] siedział na nim, dano mu, [aby] zabrał pokój z ziemi, a iżby jedni drugich zabijali, i dano mu miecz wielki. – Obj. 6:4

Jeśli ktoś wymachuje nad innymi mieczem strachu, to nie jest przedstawicielem Bożej mocy, lecz diabelskim jeźdźcem na rudym koniu ludzkich namiętności – niezależnie od tego, co ma wypisane na sztandarach.