Są takie historie, które znamy od najmłodszych lat. Powtarzane na szkółkach niedzielnych, tworzą w naszej świadomości prawie zawsze jednakowe skojarzenia. Noe – Arka, Dawid – pogromca olbrzyma Goliata, Samson – długie włosy, Jonasz – wielka ryba, Samuel – mały chłopiec oddany kapłanowi. Tego rodzaju skojarzenia często są na tyle mocne, że czasami ciężko nam sobie wyobrazić wymienione osoby w innym kontekście. Historia, którą chciałbym przypomnieć, wymaga od nas spojrzenia na postać Samuela z nieco innej strony.

(1 Sam. 21:1-10)

Chciałbym napisać kilka słów na temat pewnego epizodu z życia Dawida z czasów, kiedy popadł w niełaskę ze strony króla Saula. Rosnąca od wielu miesięcy podejrzliwość i zazdrość odrzuconego władcy wobec zbyt szczęśliwego jak na śmiertelnika Dawida osiągnęły zenit; król porzucił pozory i otwarcie zaatakował Dawida, najpierw u siebie na dworze, a później w jego własnym domu, skąd młodzieniec dzięki pomocy żony zbiegł przed nasłanymi zamachowcami. Gdzie mógł się schronić przed gniewem królewskim? Z pewnością nie w rodzinnym domu, gdzie szukano by go w pierwszej kolejności; jego bliskim groziłoby zbyt wielkie nieszczęście. Poza tym sytuacja nie była jeszcze do końca jasna: może Saul uspokoi się i odstąpi od swoich zamiarów?

Kontynuacja tekstu: Miedź albo nie miedź (2)

Dolina Timny to miejsce, gdzie od tysiącleci wydobywa się miedź – zajmowali się tym między innymi Amalekici, Madianici, Egipcjanie i Rzymianie. Wykopaliska archeologiczne potwierdzają, że miało tam również miejsce „zlewanie miedzi” czyli wytop metalu. Pierwsze badania naukowe zaczęto prowadzić w połowie XIX wieku i od tamtej pory odkryto wiele osad o charakterze metalurgicznym, a w nich piece, przyrządy związane z procesem wytapiania miedzi, miedziane narzędzia i ceramikę.

Najpierw przeczytaj historię opisaną w 1 Sam. 23:1-12.

Czytam po raz kolejny ten mało znany epizod z życia Dawida i próbuję zrozumieć, o co chodziło Bogu w tej sytuacji.

Nękany i ścigany przez Saula Dawid dowiaduję się o trudnej sytuacji Keili. Pyta Pana: „Czy mam tam iść, żeby ich oswobodzić?”. W odpowiedzi słyszy: „Idź!”. Jego ludzie mają jednak wątpliwości. Pyta więc drugi raz. Znowu słyszy: „Idź!”. Dawid idzie zatem i oswabadza miasto.

Kontynuacja tekstu: Stosunki damsko-męskie w Biblii

W Starym Testamencie roi się od historii splatających się damskich i męskich losów. Miłość, pożądanie, małżeństwo – to tematy poruszane w większości starotestamentalnych ksiąg. Nic zresztą dziwnego – od zawsze była to niezwykle ważna sfera ludzkiego życia i dotyczy to również bohaterów biblijnych. Przeglądając historie, kartkując starostestamentalne księgi zdołałam zauważyć parę schematów, które w tych damsko-męskich stosunkach i sposobie ich opisywania się przewijają. Na pewno nie dostrzegłam wszystkiego, więc zachęcam do dzielenia się w komentarzach swoimi obserwacjami.

Historia o Samsonie potwierdza, że Pan Bóg lubi ludzi z charakterem. Przed nim wielu było sędziów w Izraelu, wymienieni są w kilku wersetach (Sędz. 13:12-15). Opowieść o Samsonie zajmuje kilka rozdziałów i niezwykle barwne to historie. Pomysłowy, odważny, brawurowo chwilami działający, niezłym był awanturnikiem, ale „był z nim Pan”.

Samson wpisuje się też w nurt opowieści biblijnych o niezwykłych dzieciach – tych wyczekanych, wymodlonych, ofiarowanych Panu Bogu jak Izaak czy Samuel. Objęty był ślubem naziratu.