I jeśli dokładnie się nauczą dróg mojego ludu, i będą przysięgać na moje imię, mówiąc: PAN żyje, (...) wtedy zostaną zbudowani wśród mego ludu – Jer. 12:16.

Chrześcijanie oburzają się czasami, gdy słyszą, że ktoś, kto dzisiaj nie uwierzył w Jezusa, być może nawet nie wierzył w Boga i był złym człowiekiem, może otrzymać powtórną szansę nawrócenia się i wiecznego życia, na równi z tymi, którym dzisiaj udzielona została łaska wiary. Tymczasem Bóg przez natchnionych pisarzy Biblii wielokrotnie powtarzał, że jest pełen miłosierdzia i zawsze gotów przyjąć nawracającego się grzesznika.

Kazn. 12:1 Pamiętaj więc o swoim Stwórcy w dniach swojej młodości, zanim nastaną złe dni i przyjdą lata, o których powiesz: Nie podobają mi się.

Najbardziej szczerą i intymną chwilą dla chrześcijanina powinna być modlitwa. Jest to moment rozmowy z Bogiem, otwierania serca i swoich uczuć przed Nim, uwielbiania Go za dar codzienny lub wylewania smutków, goryczy i rozżalenia. Modlitwa jest też często ostatnią deską ratunku w życiu człowieka, gdy nic więcej nie pozostaje, jak tylko nadzieja i wiara, np. w powodzenie wykonywanej operacji, powrót do zdrowia bliskiej osoby lub ułożenie się spraw materialnych.

Znajdujemy się w pociągu, w dziewiętnastym wieku. Starszy mężczyzna siedzi w tymże pociągu i czyta Biblię. Obok niego – student, pogrążony w lekturze tekstu specjalistycznego. Po chwili młody człowiek pyta swego sąsiada:

- Wierzy pan jeszcze w te starocie pełne baśni?
- Oczywiście, bo to nie zbiór baśni, lecz Słowo Boże.