Zbudujmy dom na skale
niech ma mocny i stały fundament
Przestrzeń jego niechaj lśni
nie złotem i srebrem
lecz uśmiechem wyglądającym już zza drzwi

Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. Dz Ap 2:42

Przeważająca większość ludzi ma potrzebę towarzystwa osób, w których kręgu czuliby się swobodnie i bezpiecznie. Nieformalna wspólnota powstaje przez jednostki, które się lubią i chcą coś wspólnie tworzyć. Wiążą ich więc wspólne ambicje, zainteresowania i cele. Dołączenie do społeczności nieformalnej, którą charakteryzują określone zasady i cechy, jest dobrowolne. Tak więc osoby chcące współtworzyć określoną grupę powinny obok wkładu w ustalone projekty, czerpać ze swojej aktywności dużo radości, zadowolenia i motywacji do dalszych dążeń. A jak się ma rzecz ze wspólnotą chrześcijańską? Jakie przymioty ją tworzą i wzmacniają?

***

Dni
O których nikt nie wie
Myśli
Ból
Serca trwoga
Tylko Ja i On
Moje modlitwy do Boga

Pod wpływem fragmentu z ostatnio obejrzanego filmu „Stowarzyszenie umarłych poetów”, w którym uczniowie po kolei wchodzą na stół, aby spojrzeć na przestrzeń i ludzi z innej perspektywy, zaczęłam się zastanawiać, co taka zmiana położenia wyzwala w nas i w czym może nam pomoc. Nim przejdę do wyjaśnienia moich przemyśleń, najpierw zacznę od drogi, która doprowadziła mnie do moich wniosków.

Najbardziej szczerą i intymną chwilą dla chrześcijanina powinna być modlitwa. Jest to moment rozmowy z Bogiem, otwierania serca i swoich uczuć przed Nim, uwielbiania Go za dar codzienny lub wylewania smutków, goryczy i rozżalenia. Modlitwa jest też często ostatnią deską ratunku w życiu człowieka, gdy nic więcej nie pozostaje, jak tylko nadzieja i wiara, np. w powodzenie wykonywanej operacji, powrót do zdrowia bliskiej osoby lub ułożenie się spraw materialnych.

Czasem ktoś, kto wydaje się być twoim przyjacielem i dobrze ci życzy, tak naprawdę działa na twoją niekorzyść. I odwrotnie, bywa, że prawdziwy przyjaciel na pozór wydaje się być nieżyczliwy, a w rzeczywistości pomaga ci kosztem własnego bezpieczeństwa. O takich dwóch przypadkach opowiada Biblia, a nawet ta sama księga.

Żelazo żelazem się ostrzy, a człowiek urabia charakter bliźniego. Przyp. Sal. 27:17 (BT)

Wyobraźmy sobie jakby to było, gdyby ludzie, którzy na co dzień mijają się na ulicy, gonią gdzieś za czymś, zaraz po tym rozpraszają się w cztery strony świata, przecierają swoje ślady do pracy, szkoły, na spotkanie, randkę lub dokądkolwiek, coraz to częściej i przypadkowo zagadywali się.

Cóż… spóźnienia musiałyby stać się oczywistością.

Gdzie szukać Cię, Boże? Gdzie posłane są Twe anioły?
Gdy człowiek stawia niepewne kroki, oj, tak strasznie strudzony!
No, przecież tu praca, tam robota i dom, a ja CHCĘ miejsca na moje zabobony!
I taki zmęczony, bo wybierać wciąż trzeba, co kupić, co zjeść, a garderoby zmiana wzywa – nagła potrzeba!