Sto odsłon ePatmosu. Setka piątkowych wieczorów, kiedy w ramach preludium do weekendu można podejść do stołu zastawionego coraz to nowymi smakowitymi daniami. W moim przypadku ów stół pojawia się jeszcze przed południem, kiedy dominującym meblem jest raczej biurko w pracy; zawsze jednak można na szybko zaglądnąć, co nowego przygotowano. Trzeba tylko pamiętać w okolicy zmiany czasu z letniego na zimowy i odwrotnie, że przez kilka tygodni Patmos odsłoni się nie o jedenastej, tylko o dziesiątej albo dwunastej, bo przesuwanie wskazówek zegarów nie dzieje się w Polsce i w USA jednocześnie.

Na pewno każdy z nas w tym czy poprzednim roku słyszał coś na temat konfliktu, w jaki zaangażowała się przeciw Ukrainie Rosja. W całej tej niewątpliwie tragicznej sytuacji, a śmierć tysięcy ludzi – obojętnie jakiej narodowości – zawsze jest tragedią, zastanowiły mnie metody, jakich używa państwo rosyjskie w walce przeciw Kijowowi. Niektóre z tych technik są bardzo stare, chciałbym o jednej z nich wspomnieć, ponieważ być może dotykają nas bardziej, niż się to nam, obserwującym wojny z zacisznego europejskiego kąta widzom, zdaje.

Czy w czasie, gdy przepływ informacji jest tak powszechny, gdzie możliwe jest podglądanie, podsłuchiwanie na nieznaną dotąd skalę, należy jeszcze przejmować się obmową? Jeśli pojawia się tyle blogów, tyle opowieści „o tobie, o nas”, gdy wszystko stało się na sprzedaż, coraz mniej spraw jest osobistych, tajemnic coraz mniej, to czy zagrożeniem może być plotka, obmowa?

A gdy otworzył pieczęć siódmą, stało się milczenie na niebie jakoby pół godziny. – Obj. 8:1

Do centrum burzy wciągane są masy wilgotnego i ciepłego powietrza. Unosząc się na duże wysokości, schładzają się i skraplają, tworząc wysokie chmury. Na obrzeżach burzy osuszone powietrze opada do niższych warstw atmosfery o wyższym ciśnieniu, co powoduje jego ogrzanie. Ciepłe i suche powietrze jest bardziej stabilne, dlatego tworzy „pokrywkę” blokującą ruch innych mas powietrza. W ten sposób powstaje zjawisko znane jako „cisza przed burzą”.

I widziałem, a oto koń wrony, a [ten, co] siedział na nim, miał jarzmo w ręce swojej. – Obj. 6:5

Życie współczesnego wyznawcy Jezusa mieszkającego w krajach tradycyjnie chrześcijańskich jest bardzo wygodne. Nie jest prześladowany, nie wywiera się na niego żadnej presji ideologicznej, ma wolność wyznawania i głoszenia swoich poglądów, ma prawo do ochrony swoich miejsc kultu oraz sposobu życia zgodnego z wiarą. Wygoda takiego życia jest jednak znieczulająca, usypiająca i uzależniająca. Co stałoby się z jego chrześcijańskimi przekonaniami, gdyby nagle zostały one zakazane, gdyby za ich wyznawanie groziły kary, a zwłaszcza – gdyby w imię tych ideałów trzeba było wyrzec się wygody życia materialnego?

Ostatnio uczę się o organizmie człowieka, jego możliwościach, funkcjach i jestem zadziwiona, jak wszystko jest dobrze urządzone i działa w nas bez naszej wiedzy i starań. Podobnie jest ze wszystkim co nas otacza. Różnorodność Bożego stworzenia poraża a wszystko działa z wielką precyzją i harmonią. A przecież Bóg mógł ograniczyć się do stworzenia bardziej monotonnego świata. Może wystarczyłoby 10 gatunków drzew? Po co tyle motyli? Dlaczego mamy pory roku itd.? Jednak Bóg działał z pełnym rozmachem na jaki było Go stać, chciał nas oczarować pięknem i udało Mu się.