Oto koń biały, a tego, który siedział na nim, zwano Wiernym i Prawdziwym, a w sprawiedliwości sądzi i walczy – Obj. 19:11.

Jezus, w Księdze Objawienia najczęściej zwany Barankiem, opisywany jest w Ewangeliach jako nauczyciel, prorok, uzdrowiciel, pasterz, cierpiący pomazaniec, kapłan, sędzia, król, ale nie wojownik. Zapewne też sam Mistrz najchętniej skupiłby swą aktywność wokół tych ewangelicznych funkcji. Niestety praca nad zbawieniem świata wymaga od Niego także walki. Na szczęście z zapisów Biblii wynika, że będzie to tylko krótki epizod w Jego nigdy nie kończącej się działalności.

... zakosztowali też dobrego słowa Bożego i mocy przyszłego wieku... – Hebr. 6:5

Struktura teologiczna nauki biblijnej opiera się na zasadzie harmonii i zbudowana jest m.in. na bazie zrozumienia doskonałości. Doskonałość jest celem, do którego każdy dąży osobiście. Widzimy również, że ostateczny stan harmonii świata ludzkości z Ojcem Niebieskim będzie oparty na doskonałości. Chcemy więc rozważyć pojęcie doskonałości – co ono w sobie zawiera, a także połączyć je z biblijnym punktem widzenia.

Znajdujemy się w pociągu, w dziewiętnastym wieku. Starszy mężczyzna siedzi w tymże pociągu i czyta Biblię. Obok niego – student, pogrążony w lekturze tekstu specjalistycznego. Po chwili młody człowiek pyta swego sąsiada:

- Wierzy pan jeszcze w te starocie pełne baśni?
- Oczywiście, bo to nie zbiór baśni, lecz Słowo Boże.

Widziałem czterech aniołów stojących na czterech węgłach ziemi, trzymających cztery wiatry ziemi. – Obj. 7:1

Podstawą pokoju bywa czasami demonstracja siły. Nie musi być użyta. Wystarczy sama świadomość jej istnienia. Może także dlatego Bóg demonstruje nieraz swą moc. Zatrzymuje jednak podniesioną do uderzenia rękę, by dać ludziom czas do namysłu.

Autorem powyższych słów jest Saul z Tarsu, później Paweł, sługa i powołany apostoł Mesjasza Jezusa. Język Pawła często płonie ogniem świętej Bożej gorliwości, ale gdy prowadzi on wykład teologiczny, bardzo precyzyjnie dobiera słowa. Można odnieść wrażenie, że czasami używa gotowych „zestawów”, które zapewne po stokroć powtarzał w swoich kazaniach, komentując każde słowo, każdy przyimek, zaimek i przedrostek... Jaka szkoda, że chwilowo nie możemy teraz słuchać tych jego autorskich objaśnień.