Takie przed laty nie pojawiały mi się, a może nie miałam odwagi ich postawić, a może mnie to nie interesowało? Ewangelie wystarczały jako „tak i amen”.

Pani, która miała z nami zajęcia z literatury staropolskiej, bardzo była krytyczna wobec tych studentów, którzy nie znali Biblii. Ja zaś byłam krytyczna, kiedy mi kazała czytać staropolskie teksty, w których było wiele zmyśleń, bajkowości, gdy próbowano dociec, jaki był Jezus jako dziecko, jakim był chłopcem. Zacytuję jedną opowieść z „Rozmyślań przemyskich” (połowa XV wieku).

„Wszak Bóg mówi i raz i drugi, a człowiek tego nie uważa. We śnie  w widzeniu nocnem, gdy twardy sen przypada na ludzie gdy śpią ma łożu: tedy otwiera ucho ludzkie, a to, czem ich ćwiczy, pieczętuje” (Hiob 33:14-16)

Na pytanie, które padło podczas wspólnego czytania tej księgi: „Czy obecnie Bóg też przemawia do człowieka przez sny?”, żachnęłam się: Teraz nie śnimy jak niegdyś Boży ludzie.

Serial ma dwadzieścia cztery godzinne odcinki. Oczywiście, po kilka godzin oglądać nie warto, lepiej smakować po kawałku, jak zaproponowali twórcy. Ale godziny przy filmie wydają się chwilą.