I widziałem trony, a usiedli na nich i sąd jest im dany; i dusze pościnanych dla świadectwa Jezusa i dla słowa Bożego, [jeśliby ci oto^*] nie kłaniali się bestii ani obrazowi jej, i nie przyjęli piętna na czoło i na rękę swoją; i ożyli, i królowali z Chrystusem tysiąc lat – Obj. 20:4.

Z historii znane są liczne przykłady ludzi, którzy uzurpowali sobie prawo do sądzenia i panowania w imieniu Chrystusa. Jednak z obietnic biblijnych jasno wynika, że zasiadanie na tronie wraz z Chrystusem będzie poprzedzone cierpieniem, śmiercią, czasami nawet męczeńską, oraz zmartwychwstaniem.

Kontynuacja tekstu: Cały czas na nogach (1)

Poprzedni odcinek był wprowadzeniem do epizodu z życia Apostoła Pawła w mieście Troadzie. Omawiając tę historię zwróciliśmy uwagę na to, co przez termin „łamanie chleba“ mogli rozumieć pierwsi chrześcijanie. Napomknęliśmy również o roli niedzieli w ich cyklach spotkań.

Biblia o ustroju kościoła nie pisze prawie nic. Samo to powinno już dla wiernych naśladowców Jezusa stanowić wystarczającą podpowiedź. Wszystko, co na ten temat mówimy i piszemy, wywodzi się zasadniczo z naszych tradycji wyznaniowych i osobistych przekonań. Nasza praktyka w tym zakresie wynika z zastanej sytuacji, której przeważnie nie współtworzyliśmy.

Ale to masz, że nienawidzisz uczynków nikolaitów, których i ja nienawidzę.^* – Obj. 2:6

^*wg Kodeksu Synaickiego

Są na świecie rzeczy popularne. Są też wartości szlachetne. Przeważnie te dwa zbiory nie mają części wspólnych. Sprzyjanie wartościom popularnym w polityce nazywa się populizmem, a w sztuce komercją, tandetą i kiczem.

Jan siedmiu zborom w Azji – Obj. 1:4.

W mojej skrzynce znalazł się kiedyś przez pomyłkę list zaadresowany do innej osoby. Oddałem go listonoszowi, żeby trafił do właściwego adresata. W mojej Biblii znalazł się list skierowany do zborów chrześcijańskich siedmiu miast, z których żadne nie jest miejscem mojego zamieszkania. Dlaczego czytam go tak, jakby był napisany do mnie?