Zdziwienia

Po wielu latach czytania Biblii, rozmyślania, analizowania, słuchania, wciąż mnie coś w Świętej Księdze zadziwia, zaskakuje, albo pojawia się jako zupełnie nowe zagadnienie.

Niedawno na spontanicznym spotkaniu, padła propozycja: poczytajmy coś. Ktoś zdecydował: list świętego Jakuba i od razu w pierwszym wersecie, dość często czytanego listu, usłyszałam nową informację: braciom w rozproszeniu zdrowia życzy.

Jak. 1:1 | Jak. 5:14

W mądrych pomocach znalazłam, że określenie zawarte w słowie chairō oznacza „zdrowie całościowe”. Ktoś inny powiedziałby – holistyczne, albo że w „zdrowym ciele zdrowy duch”, bo i w tym samym liście jest rada, jak postępować wobec chorych: Jeśli choruje kto między wami… . Oczywiście interpretacje bywają różne, przeważa ta „o zdrowiu duchowym”, ale czy święty Jakub nie troszczył się właśnie o całościowe zdrowie? To duchowe także, bo uczy, że z samej znajomości wynika tylko część dobrego, potrzebne są jeszcze uczynki. Z doświadczenia wiemy, nawet jeśli zdarzały nam się tylko małe przeziębienia, jak potrzebna jest obecność kogoś bliskiego. Zatem owo „namaść” to może być: dobre słowo, zainteresowanie, zrobienie czegoś, na co chory ma szczególną ochotę i trudne jest to do jednoznacznej wyceny. Życie braci w rozproszeniu, wędrówki, przypadkowe miejsca zamieszkania, mogły skutkować różnymi problemami, zdrowotnymi także. I stąd apostolska troska.

I być może obyczaj dawnego, wytwornego pisania listów, gdzie nie zapominano życzyć sobie dobrych rzeczy, zdrowia, może mieć swe źródło właśnie w tych zapisach biblijnych.