Początek biblijnego roku wiąże się ze świętem Jom Terua, czyli „dniem trąbienia” (4 Mojż. 29:1). Nowy rok zastaje świat w czasie, gdy tradycyjny dźwięk szofaru brzmi bardziej jak sygnał alarmowy niż obwieszczenie świątecznego dnia. W Izraelu ponownie ogłoszono lockdown, co oznacza komplikację codziennego życia i kolejne trudności gospodarcze dla wielu obywateli tego kraju. Ogólnie na świecie piętrzą się trudności i obawy związane zarówno z pandemią koronawirusa, jak i spodziewanym kryzysem gospodarczym. Nie osłabły też stałe zagrożenia – ocieplenie klimatu, światowy kryzys migracyjny czy wzrost popularności ekstremistycznych i autorytarnych idei. Czy można w tych warunkach cieszyć się świątecznym dniem?

Usługa Jom Kippur obejmuje długą listę 44 błędów. Co one wszystkie znaczą?

Od tłumacza: Tekst ten wywodzi się z judaizmu i odwołuje się do obyczaju oraz religijności żydowskiej. Wystarczy jednak podczas lektury tego tekstu zamienić sobie słowo „żyd” na „chrześcijanin”, a „naród żydowski” na np. „zgromadzenie” lub nazwę swojego ugrupowania religijnego, aby nabrał on charakteru ogólnej lekcji uważnej obserwacji własnego postępowania w celu popełniania jak najmniejszej ilości błędów i spełniania oczekiwań stawianych wszystkim wierzącym przez Boga miłości i sprawiedliwości.

Takiego to przystało nam mieć arcykapłana, świętego, niewinnego, nieskalanego, odłączonego od grzeszników i wywyższonego nad niebiosa. Który nie musi codziennie, jak inni arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, następnie za grzechy ludu; uczynił to bowiem raz na zawsze, gdy ofiarował samego siebie. (Hebr. 7:26-27)

Albowiem Chrystus nie wszedł do świątyni zbudowanej rękami, która jest odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się wstawiać teraz za nami przed obliczem Boga; I nie dlatego, żeby wielekroć ofiarować samego siebie, podobnie jak arcykapłan wchodzi do świątyni co roku z cudzą krwią, gdyż w takim razie musiałby cierpieć wiele razy od początku świata; ale obecnie objawił się On jeden raz u schyłku wieków dla zgładzenia grzechu przez ofiarowanie samego siebie. (Hebr. 9:24-26)

„Raz na zawsze” to słowa jasne i zdecydowane. Apostoł pisze obszernie i dobitnie, by nie pozostawić cienia wątpliwości. To, że Jezus, jedyny, o którym można było powiedzieć „sprawiedliwy”, oddał swoje życie, jest wystarczającą ofiarą za grzech wszystkich ludzi. Śmierć Jezusa – jednokrotna i wystarczająca. Autor listu do Hebrajczyków nie szczędzi miejsca, by myśl tę udokumentować. Dlaczego „raz na zawsze” jest takie ważne?

Nic nie bój się tego, co masz cierpieć (...) wierny aż do śmierci – Obj. 2:10

Jezus zapowiada zborowi w Smyrnie dziesięciodniowy ucisk. Powszechnie objaśnia się to jako dziesięcioletnie prześladowanie chrześcijan za panowania Domicjana. Sęk w tym, że w źródłach historycznych nie ma żadnych śladów jakichkolwiek prześladowań religijnych w tym czasie.