Tyle razy czytałam, że potomkowie Jakuba wychodząc z niewoli „złupili Egipt”, ale, że zabrali także szaty, doczytałam całkiem niedawno. „Tedy synowie Izraelscy uczynili według rozkazania Mojżeszowego i wypożyczali u Egipczan naczynia srebrnego, i naczynia złotego, i szat. A Pan dał łaskę ludowi w oczach Egipczanów, że im pożyczali” (2 Mojż. 12:35, 36). A potem, w kolejnej mowie do ludu, Mojżesz przypomina (5 Mojż. 8:4) „Szata twoja nie wiotczała na tobie i noga twoja nie napuchła przez te czterdzieści lat”. Czyli w porządne rzeczy zaopatrzyli się przed wędrówką.

A gdy otworzył pieczęć siódmą, stało się milczenie na niebie jakoby pół godziny. – Obj. 8:1

Do centrum burzy wciągane są masy wilgotnego i ciepłego powietrza. Unosząc się na duże wysokości, schładzają się i skraplają, tworząc wysokie chmury. Na obrzeżach burzy osuszone powietrze opada do niższych warstw atmosfery o wyższym ciśnieniu, co powoduje jego ogrzanie. Ciepłe i suche powietrze jest bardziej stabilne, dlatego tworzy „pokrywkę” blokującą ruch innych mas powietrza. W ten sposób powstaje zjawisko znane jako „cisza przed burzą”.

A wszyscy aniołowie stali około stolicy i starców i czworga zwierząt. – Obj. 7:11

Bóg spośród wiernych wybiera sobie nieliczne grono najwybitniejszych, by reprezentowali Go przed ludzkością. Nie oznacza to, że pozostali powinni zwiesić głowy jako ci, co przegrali wyścig o miejsce po prawej i lewej stronie Jezusa. W domu Ojca jest wiele mieszkań. Nie każde z nich to sala tronowa, ale wszystkie są piękne i mieszczą się w pałacu. W wielkim domu są różne naczynia. Nie wszystkie są ze złota, ale każde jest ważne i użyteczne.

Popieczętowanych ze wszystkich plemion synów Izraela. – Obj. 7:4

Wybór zawsze ma w sobie coś arbitralnego. Nawet jeśli zostałyby sformułowane jasne kryteria i zapewniona pełna swoboda kandydowania, to i tak na koniec jedni są wybrani, a inni pozostają niewybranymi kandydatami. Czyli, używając języka Jezusa, wielu jest powołanych, ale mało wybranych.

I usłyszano liczbę popieczętowanych: sto czterdzieści [cztery] tysiące. – Obj. 7:4

Liczby to nie tylko miary. Wiele z nich ma symboliczną wartość, głęboko zakorzenioną w ludzkim myśleniu. Gdy chcemy coś zrobić równocześnie z kimś, liczymy do trzech. Maszerujemy na cztery. Siedem to suma tych liczb, a dwanaście – iloczyn.