Sejny – małe miasteczko wśród jezior. Idealne miejsce na letni odpoczynek. Tam pojechaliśmy.

Pierwszego dnia zamierzamy zwiedzić klasztor i synagogę. Ale najpierw, wakacyjnym obyczajem, chcemy przysiąść w kawiarence pod parasolem, spokojnie się rozejrzeć i poczuć klimat nowego miejsca.

Już postanowione! Ferie zimowe spędzimy na nartach. Warto zawczasu pomyśleć, czy mamy wszystkie potrzebne rzeczy. Sprzęt jest, spodnie są. Brakuje kurtki.

„Uwielbia Ciebie, Panie, ziemia szachownicą pól,
Uwielbia Ciebie, Panie, cały świat:
Tęczą kolorów, szumem borów, krajobrazem pól,
Jesiennym liściem, co na ziemię spadł.”

Zbombardowani tysiącem reklam świątecznych,
ludzie biegają w poszukiwaniu podarunków dla swoich bliskich.
Szybko, szybko, jeszcze trzeba posprzątać i upiec ciasta.

Wolna kobieta wraz z nadejściem lata poczuła się jeszcze bardziej wolna. Promyki słońca zwiastowały nadchodzące wakacje, a ptaki niebieskie przypominały, że ona też nie musi nadmiernie martwić się o swe jutro. Zaczęła nucić pieśń, którą przed laty śpiewała z przyjaciółmi przy akompaniamencie gitary: „...wolnym być, wolnym być, czy ty wiesz, co to jest wolnym być?” („Cegiełki”, nr 99)

„Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu,
Wznośmy okrzyki na cześć Skały zbawienia!”
Przyszłam, radośnie śpiewałam Panu,
wznosiłam okrzyki na cześć Skały zbawienia
(skorzystałam z zaproszenia na warsztaty chóru Syloe).

Rozważając wydarzenia związane ze śmiercią Pana Jezusa czytałam – jak co roku – 2 Księgę Mojżeszową. Tym razem zwróciłam uwagę na to, jak bardzo drobiazgowy jest opis wszystkich czynności, które Izraelici musieli wykonać, aby uniknąć plagi i szczęśliwie opuścić Egipt. Myślę, że dla ówczesnych ludzi zalecenia te mogły wydać się niezrozumiałe, a jednak:

„Wszyscy synowie Izraela uczynili tak, jak Pan nakazał Mojżeszowi i Aaronowi; tak uczynili. Tego właśnie dnia wyprowadził Pan synów izraelskich z ziemi egipskiej, zastęp za zastępem” - 2 Mojż. 12:1-12, 13-24, 43-51

Genialny w swej prostocie wizerunek piramidy jest wykorzystywany na różne sposoby. Dzieci już w szkole podstawowej uczą się o „piramidzie żywieniowej”. Dowiadują się mianowicie ile i w jakich proporcjach należy spożywać warzyw, owoców, produktów mącznych czy tłuszczów. Ja teraz, pisząc ten tekst popijam herbatkę ekspresową „piramidkę”. Okazało się, że jeśli saszetka z herbatą ma kształt piramidy, to napar jest lepszy niż wtedy, gdy jest ona płaską „poduszeczką”.

Zawsze uważałam, że sześćdziesięcioletni człowiek wszystko, co najlepsze ma już za sobą. Ostatnio zmieniłam zdanie. Wpłynęło na to kilka czynników:

Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie. (Gal. 3:28)

Równość, o której mówi Apostoł Paweł dotyczy tych, którzy rozpoczęli nowe życie w Chrystusie i odnosi się do aspektu duchowego. Nasze cielesne położenie na społecznej drabinie nie ma tu większego znaczenia: Zostałeś powołany będąc niewolnikiem? Nie trap się tym; ale jeśli możesz stać się wolnym, raczej korzystaj z tego (1 Kor. 7:21)

Ostatnio staliśmy się posiadaczami dwóch nowych, szczególnych dla nas płyt: Bogusi Pietrzyk oraz Beaty Bednarz. Głos obu wykonawczyń rozbrzmiewał w naszym domu od zawsze, czyli od lat osiemdziesiątych: jedna śpiewała „na żywo”, druga wraz z „Grupą mojego brata” odtwarzaną z kasety.

„Chciałbyś, żeby miłość dowiodła ci, że istnieje. Nie tędy droga. To ty masz dowieść, że istnieje.”

Eric – Emanuel Schmidt

O miłości wiemy sporo. Odnajdujemy ją na kartach Biblii, odnajdujemy również w człowieku. Wiemy, że będzie istniała nawet wtedy, gdy przeminą proroctwa, języki i wiedza. Wiemy, że jest większa od wiary i nadziei. Na pewno możemy też powiedzieć, że ma ona wiele odmian…

A kto by cię przymuszał, żebyś szedł z nim jedną milę, idź z nim i dwie (Mat. 5:41).

Powyższy werset wydaje się mówić o tym, że dobrze jest udzielić bliźniemu więcej, niż od nas oczekuje. Jednak interpretacje, które zdarzyło mi się słyszeć – w wykładach, czy w dyskusjach – dotyczyły rozmowy, słuchania, potrzeby zrozumienia bliźniego. Początkowo nie rozumiałam takiego zawężenia tematycznego, lecz z czasem przekonałam się, że jest ono słuszne. Parafrazując: jeśli ktoś prosi, abyś go wysłuchał, zrób to (pierwsza mila), a ponadto postaraj się „pójść śladem” jego toku rozumowania i sposobu myślenia (druga mila).

Pewnego wieczoru postanowiłam skorzystać z oferty stacji „Ale kino” i obejrzeć film kostiumowy o miłości. Bardzo lubię te dziewiętnastowieczne historie pokazujące świat, w którym życie toczyło się powoli, a dziewczęta czekały na królewicza z bajki. Tym razem też myślałam, że zrelaksuję się, może przy okazji wszyję łaty w spodenkach wnuczka.

Tymczasem już pierwsza scena kazała mi porzucić myśl o jakichkolwiek przyziemnych czynnościach. Wbita w fotel, bez odrywania wzroku od ekranu siedziałam zaczarowana aż do momentu zniknięcia ostatnich napisów końcowych.

Ani rózga, ani pas, ani kamienowanie. Żyjemy w kraju, w którym przemoc jest zabroniona, a w szczególności kary cielesne naruszające niezbywalną godność człowieka.

„Nikt nie może być poddany torturom, ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu i karaniu. Zakazuje się stosowania kar cielesnych”

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej art. 40