I chwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan – Obj. 20:2.

Babiloński Marduk musiał pokonać smoka, by udowodnić swe bóstwo. Prawdziwy i jedyny Bóg nie musi niczego udowadniać, a Jego przewaga nad smokiem Lewiatanem jest oczywista – sam go stworzył (Psalm 104:26) i sam unicestwi.

I słyszałem orła lecącego pośrodkiem nieba, mówiącego głosem wielkim: Biada, biada, biada. – Obj. 8:13

Polskie słowo biada jest dzisiaj tylko wykrzyknikiem. Kojarzy się z biedą, sytuacją godną pożałowania. Odpowiedniki w językach biblijnych: greckie uaj lub hebrajskie oj albo hoj mają raczej charakter onomatopeiczny i przypominają westchnienia człowieka znajdującego się w trudnym położeniu.

Czasami uważa się, że Jonasz był jedynym buntownikiem wśród proroków. Chyba jednak niesłusznie. Biblia podaje także inne przykłady wierzących, pobożnych i lojalnych buntowników. Historia ludzkości zaczyna się od sporu człowieka z Bogiem. Adam popełnia świadome wykroczenie. Gdy jednak dochodzi do konfrontacji z Prawodawcą, bez żenady zrzuca winę na kobietę, dodając przy tym: „...którą mi dałeś, aby była przy mnie” (1 Mojż. 3:12). Oznacza to, że pośrednio obarcza Boga winą za swój występek. Stwórca nie czyni mu z tego powodu żadnych wyrzutów. Uznaje jego prawo do obrony.

Ja Jan, brat wasz i współuczestnik w ucisku i królestwie, i cierpliwości w Jezusie byłem na wyspie, zwanej Patmos, dla słowa Bożego i dla świadectwa Jezusa, byłem w duchu w Pański dzień...– Obj. 1:9-10.

W dzień Pański – w sobotę czy w niedzielę? To jedno pytanie wystarcza niektórym chrześcijanom, by całkowicie zapomnieć o reszcie zdania.