Klucz i łańcuch

I zobaczyłem anioła zstępującego,* mającego klucz do otchłani i wielki łańcuch w ręce. I chwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go* do otchłani i zamknął – Obj. 20:1‑2.

W czasach rzymskich, szczególnie ważnych więźniów nie tylko zamykano na klucz, ale dodatkowo jeszcze wiązano łańcuchem (Dzieje Ap. 12:6). Taka ostrożność w przypadku apostoła Piotra była uzasadniona, gdyż raz udało mu się już odzyskać wolność (Dzieje Ap. 5:19). Zamknięte drzwi i łańcuch niesprawiedliwego prześladowcy nie mogły oczywiście przeszkodzić aniołowi w oswobodzeniu świętego więźnia. Jeśli jednak tym, który używa klucza i łańcucha, jest anioł, a uwięzionym – Boży przeciwnik, to z pewnością nikt nie będzie w stanie go uwolnić.