Klucz i łańcuch

I zobaczyłem anioła zstępującego,* mającego klucz do otchłani i wielki łańcuch w ręce. I chwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go* do otchłani i zamknął – Obj. 20:1‑2.

W czasach rzymskich, szczególnie ważnych więźniów nie tylko zamykano na klucz, ale dodatkowo jeszcze wiązano łańcuchem (Dzieje Ap. 12:6). Taka ostrożność w przypadku apostoła Piotra była uzasadniona, gdyż raz udało mu się już odzyskać wolność (Dzieje Ap. 5:19). Zamknięte drzwi i łańcuch niesprawiedliwego prześladowcy nie mogły oczywiście przeszkodzić aniołowi w oswobodzeniu świętego więźnia. Jeśli jednak tym, który używa klucza i łańcucha, jest anioł, a uwięzionym – Boży przeciwnik, to z pewnością nikt nie będzie w stanie go uwolnić.

Strącenie bestii i fałszywego proroka do jeziora ognia siarki nie eliminuje jeszcze wszystkich zewnętrznych czynników, które mogłyby utrudniać odrodzonemu człowiekowi naprawę myślenia, odczuwania i postępowania. O ile bestia nosząca na sobie nierządne miasto jest jakby motorem napędzającym niesprawiedliwość, niegodziwość i niemoralność społeczną, a fałszywy prorok – uosobieniem narzędzi propagowania zła, takich jak: religia, nauka, tradycja, szkolnictwo, prawo, media publiczne itp., to są te zjawiska jedynie pochodną głównego zła, praprzyczyny wszystkich kłamstw i morderstw – Szatana. To on był mocodawcą bestii (Obj. 13:2) i głównym inicjatorem każdego rodzaju walki z przedstawicielami i wyrazicielami Bożego porządku dobra, piękna i prawdy (Obj. 12:17). Dlatego ostatnim aktem eliminacji zła utrudniającego powszechną naprawę człowieka jest związanie i zamknięcie w otchłani samego Szatana.

Ucieleśnienie zła nie zostaje jeszcze w tym momencie całkowicie unicestwione, gdyż ma ono do spełnienia ważne zadanie po zakończeniu okresu tysiąca lat panowania dobra. Otchłań, w którą zapada się Szatan, zostaje jednak zapieczętowana, aby nie było żadnych wątpliwości, że gdyby odrodzony człowiek chciał jeszcze czynić zło, będzie to już odtąd robił wyłącznie na własny rachunek, w żaden sposób nie mogąc się usprawiedliwiać, że został oszukany czy zwiedziony. Dostęp do pełnej świadomości prawdy i dobra oraz odcięcie od zewnętrznych złych wpływów, a wręcz nawet poddanie człowieka uszlachetniającemu oddziaływaniu mocy ducha świętości, będą stanowić podstawę sprawiedliwego sądu i naprawy po odbyciu słusznej kary.

Być może apokaliptyczna otchłań, jako miejsce uwięzienia Szatana skrępowanego łańcuchem, stanowi nawiązanie do podobnych określeń zaczerpniętych z symboliki helleńskiej. Apostoł Juda pisze o innych siłach zła, że Bóg je zatrzymał w wiecznych pętach w ciemnościach (Judy 1:6). Apostoł Piotr dodaje, że zostały one wtrącone do ciemnych lochów Tartaru (2 Piotra 2:4 BT), czyli według mitologii greckiej – do najniższej i najmroczniejszej części Hadesu.

Wśród wizji Księgi Objawienia znajduje się siedem scen przedstawiających powrót Jezusa (Obj. 7:2; Obj. 8:3; Obj. 10:1; Obj. 14:14; Obj. 18:1; Obj. 19:11; Obj. 20:1, por. odc. 42, 52, 63, 115 i dod. G). Przybycie anioła z kluczem i łańcuchem w celu uwięzienia smoka w otchłani jest ostatnią z nich. Kończy ona okres „przychodzenia” Mesjasza oraz Jego niezbędnej w tym czasie koegzystencji, czy wręcz koregencji z suwerenem kłamstwa, grzechu i wszelkiego innego rodzaju zła. Po tym ostatnim akcie epoki „przybywania” prawowitego króla, Bożego pomazańca, nastąpi już okres wyłącznej dominacji władzy dobra i piękna. Cudowne miasto z nieba opromieni swym blaskiem całą ziemię. I nawet jeśli znajdzie się jeszcze ktoś, kto ze swymi brudami będzie zmuszony pozostać na zewnątrz, to spotka go los osamotnionego wyrzutka, pozbawionego oparcia w jakiejkolwiek alternatywnej sile zła.

Użycie symbolicznego klucza i łańcucha w celu pozbawienia zła mocy wywierania zwodzącego wpływu na człowieka będzie doniosłym i przełomowym aktem w dziejach zbawienia. Choć nie wyruguje ono jeszcze całkowicie osobistego zła i grzechu z ludzkiego świata, to umożliwi obywatelom Mesjańskiego Królestwa swobodny, niczym nie ograniczony rozwój, prowadzący do wiecznego życia w zdrowiu, szczęściu i pokoju ze wszystkimi innymi uczestnikami społecznego życia w przyszłości.

Całe stworzenie Boże tęskni już bardzo za tą chwilą wytchnienia i ochłody. Także wierzący z głębi serca wołają wraz z Janem: O tak, przyjdź, Panie Jezu! (Obj. 22:20). Dzisiaj zaś można już nawet modlić się: Dokończ, Jezu, swe przychodzenie i rozpocznij wspaniały okres blasku (2 Tes. 2:8) Twej Paruzji!

Najważniejsze pojęcia i zagadnienia

1. Tekst Kodeksu Synajskiego nie potwierdza myśli, że Szatan miałby być związany i uwięziony w otchłani przez tysiąc lat; podaje jedynie, że po tysiącu lat (panowania świętych z Jezusem, jak można się domyślać) ten, który był związany, zostanie na chwilę wypuszczony ze swego więzienia.
2. Całkowita eliminacja oddziaływania zewnętrznego zła na odradzającego się człowieka umożliwi jego pełny i sprawiedliwy sąd.
3. Użycie klucza i łańcucha wobec praprzyczyny całego zła ziemi, źródła pierwszej pożądliwości z raju, definitywnie zamknie okres dominacji na ziemi sił przeciwnych Bogu i Jego Pomazańcowi.

W następnym odcinku: Smok, wąż, diabeł, szatan – czyli przeciwieństwo Boga

Cykl: Spacery z Janem po wyspie Patmos - spis wszystkich odcinków