Dano im piętno na rękę prawą albo na czoło ich – Obj. 13:16

Zaszyty pod skórę chip, kod kreskowy albo strona internetowa zaczynająca się od skrótu „www” – w ostatnich czasach pojawiały się różne, mniej lub bardziej poważne propozycje wyjaśnienia, czym mogłoby być piętno bestii. Dawniej domyślano się, że jego rolę mogłaby odegrać moneta z wizerunkiem cesarza odciśniętym na ręce lub czole. A może już samo jej posiadanie byłoby równoznaczne z przyjęciem piętna? Dzisiaj znakiem władzy finansowej jest np. karta bankowa, bez której coraz trudniej wyobrazić sobie rozsądne funkcjonowanie w obszarze gospodarczym. Czy chrześcijanin posługujący się tymi udogodnieniami przyjął już piętno bestii na rękę lub czoło?

Czasami uważa się, że Jonasz był jedynym buntownikiem wśród proroków. Chyba jednak niesłusznie. Biblia podaje także inne przykłady wierzących, pobożnych i lojalnych buntowników. Historia ludzkości zaczyna się od sporu człowieka z Bogiem. Adam popełnia świadome wykroczenie. Gdy jednak dochodzi do konfrontacji z Prawodawcą, bez żenady zrzuca winę na kobietę, dodając przy tym: „...którą mi dałeś, aby była przy mnie” (1 Mojż. 3:12). Oznacza to, że pośrednio obarcza Boga winą za swój występek. Stwórca nie czyni mu z tego powodu żadnych wyrzutów. Uznaje jego prawo do obrony.