Bóg szedł z Temanu, Święty z góry Paran, Sela!
Jego majestat okrył niebiosa,
ziemia była pełna jego chwały.
Jego blask był jak światłość,
rogi wychodziły z jego rąk,
a tam była ukryta jego moc.
Przed nim szła zaraza,
płonące węgle szły przed jego nogami.
Stanął i zmierzył ziemię,
spojrzał i rozproszył narody;
góry wieczyste zostały skruszone,
skłoniły się pagórki dawne.
Jego drogi są wieczne.

Hab. 3:3‑6

Księga Izajasza 7:1-9, 14-16

W grudniu mieliśmy przyjemność posłuchać interesującego wykładu Daniela Kalety na temat Izajasza i jego synów. Brat wprowadził nas nie tylko w etymologię imion dzieci proroka, ale również odmalował przed nami historyczne realia tamtego burzliwego okresu. Wykład można znaleźć pod poniższym linkiem:

Kluczowy werset:
W tym samym czasie przyszli niektórzy i donieśli Mu o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar. Jezus im odpowiedział: Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, że to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloam i zabiła ich, było większymi winowajcami niż inni mieszkańcy Jerozolimy? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie  (Łuk. 13:1-5, BT).

Codzienne wiadomości przynoszą nam za każdym razem nową porcję złych nowin: o katastrofach naturalnych, takich jak trzęsienia ziemi, powodzie, na skutek których w wielu krajach umierają ludzie, a ilość ofiar rośnie z uwagi na galopującą urbanizację. Do tego dochodzą jeszcze ofiary ludzkiego okrucieństwa: wojen, zamachów, zbrodni z niskich pobudek. Często powraca stwierdzenie, że niewinni umierają niezasłużenie!