Polemika (1)

Dotyczy komentarza z dnia 26 lutego 2017

Poruszył mię Twój komentarz na portalu ePatmos do artykułu Daniela Kalety o „ucisku jakiego nie było i nie będzie”, poruszyła mnie Twoja żarliwość i zaangażowanie w obronie właściwego zrozumienia woli Boga zapisanej w Biblii, zrozumienia niezbędnego dla pełnienia naszej służby. Też nie zgadzam się z komentarzami do nauk Biblii opisanymi w tym artykule. Lecz problemem nie są rozbieżności w naszych poglądach, ale znalezienie drogi do tworzenia jednomyślności.

Prosiłem Cię kilkakrotnie o wzajemną społeczność w pracy tworzącej poznanie woli Boga i jednocześnie jednomyślność w tworzonych taką wspólną pracą komentarzy do nauk Biblii, niezbędnych dla poznania zadań naszej służby dla Boga, ale zawsze odmawiałeś.

Poniżej przedstawię nauki Biblii opisujące wyjście z Babilonu „ludu Boga” i nauki Biblii o uciskach, jakie spadną na odrodzony w naszych czasach kraj Żydów, oraz o agresji jaka będzie zagrażać temu krajowi, ale go nie dotknie żadnym zrealizowanym zniszczeniem. Przedstawię nauki Biblii o tych zagadnieniach czekające na komentarz, bo w swej krytyce artykułu Daniela powołujesz się na te nauki, których zrozumienie dla Ciebie jest oczywiste, już zrealizowane, lub realizujące się, np. „Gog stoi już przy granicy Izraela”, a według mnie nadal czekają na wyjaśnienie.

Piszesz o ruchu religijnym, który wyprowadził tysiące ludzi z Babilonu. Czy rzeczywiście tak się stało? I z jakiego Babilonu? W NT jest opis jednego z dwóch poleceń zapisanych w Biblii, nakazujących „ludowi Boga” wyjściez Babilonu w czasie jego niszczenia. Polecenie wydane głosem z nieba po wcześniejszym obwieszczeniu, też głosem z nieba, upadku Babilonu (Ap 18:2).

I usłyszałem inny głos z nieba mówiący: Ludu mój, wyjdźcie z niej, byście nie mieli udziału w jej grzechach i żadnej z jej plag nie ponieśli – Ap 18:4.

Te głosy z nieba czekają na wyjaśnienie, na właściwy komentarz. Dotychczas każde nadejście nowej epoki przynoszącej ludziom zmianę w ich społeczności z Bogiem, było obwieszczane bezpośrednio głosem wypływający od Boga z nieba, głosem skierowanym do tych ludzi, których zmiana ta miała objąć (Pwt 5:4, Łk 3:22, Mt 17:5, Hbr 12:26, Jr 25:30).

Ogłoszenie upadku Babilonu głosem z nieba unieważni wyrok Boga czyniący Babilon zwierzchnikiem wszystkich narodów na ziemi, nakazujący posłuszeństwo dla jego panowania, ogłoszony przez proroka.

Ja uczyniłem ziemię, człowieka i zwierzęta, które są na powierzchni ziemi, swą wielką siłą i swym wyciągniętym ramieniem; mogę je dać, komu będę uważał za słuszne. Teraz zaś dałem wszystkie te ziemie w ręce Nabuchodonozora, króla babilońskiego, mojego sługi; oddaję mu nawet zwierzęta polne, by mu służyły. Wszystkie narody będą służyć jemu, jego synowi oraz synowi jego syna, dopóki nie przyjdzie kres także i na jego kraj; będą mu służyć wtenczas potężne narody i wielcy królowie. Naród i królestwo, które nie chciałyby służyć Nabuchodonozorowi, królowi babilońskiemu, i które nie poddałyby swego karku pod jarzmo króla babilońskiego, nawiedzę mieczem i zarazą – wyrocznia Pana – dopóki nie oddam ich w jego ręce – Jr 27:5-8.

Zapowiedź zwierzchnictwa Babilonu nad wszystkimi narodami, w pełni zrealizowała się dopiero w czasie panowania czwartej bestii.

Powiedział tak: Czwarta bestia – to czwarte królestwo, które będzie na ziemi, różne od wszystkich królestw; pochłonie ono całą ziemię, podepce ją i zetrze – Dn 7:23.

Jest to jedyne znane mi proroctwo, którego wypełnienie jest zauważone przez ludzi świata, opisywane w wielu książkach, wyjaśniających na przykład dlaczego Japończycy ubierają się w europejskie ubrania, a Europejczycy nie noszą japońskich kimon. Powszechnie zauważonym zjawiskiem politycznym i społecznym, jedynym takim w historii, jest ogarnięcie w ostatnich wiekach całej ziemi, wszystkich narodów, przez cywilizację jaka narodziła się w Europie i Północnej Ameryce, która z kolei wyrosła z cywilizacji antycznej Grecji i Rzymu. W tamtych czasach Rzym przewagą militarną i swym systemem prawnym zawładnął Grecją, ale Grecy zdominowali Rzym swą kulturą, z kolei Aleksander Macedoński zainicjował proces przejmowania przez ludy nad Morzem Śródziemnym sposobów organizowania społecznego życia stworzone przez Persów.

Kamień rozpocznie kruszyć posąg ze snu Nabuchodonozora poczynając od stóp, złota głowa posągu też będzie skruszona w tym sądzie, zatem każda poszczególna część posągu, jak i kolejna bestia wychodząca z morza, nie zastępowała w panowaniu nad światem poprzedniej, ale dołączały do niej, skoro wszystkie istnieją do czasu sądu. Bóg w czasach końca będzie sądził cały Babilon: wszystkie części posągu, wszystkie cztery bestie. Całe panowanie królestw posągu: od zwierzchniej złotej głowy posągu istniejącej na ziemi do czasu sądu aż po stopy z żelaza i gliny, jest panowaniem Babilonu.

Poznanie i zrozumienie celów decyzji Boga uczynienia Nabuchodonozora swoim sługą i uczynienia go złotym kubkiem w Jego ręku, poczynając od panowania Nabuchodonozora aż do naszych czasów, oraz powierzenie mu zwierzchnictwa nad narodami, pomoże w zrozumieniu proroctw o sądzie Babilonu i w zrozumieniu polecenia wyjścia z niego. Pomoże zrozumieć jak społeczne życie ludzi regulowane jest przez cywilizację Babilonu, co w niej jest złe i dlaczego w czasie sądu Babilonu koniecznie trzeba będzie odrzucić ją od siebie. Bo do czasu sądu nad Babilonem obowiązuje posłuszeństwo dla jego władzy, ogłoszone narodom przez Jeremiasza. Obowiązek tego posłuszeństwa apostoł przeniósł w epokę Wieku Ewangelii – Rz 13:1 i choć nie wskazuje, tak jak Jeremiasz, na posłuszeństwo Babilonowi, jednak historia tak się potoczyła, że Ewangelia rozpowszechniała się niemal wyłącznie w obrębie panowania Babilonu, można nawet powiedzieć, że panowanie Babilonu utorowało jej drogę.

Sekwencje procesu sądu nad Babilonem, ułożenie ich w ciąg następujących po sobie wydarzeń, przedstawił Bóg Danielowi w danych mu widzeniach i w dodatkowych wyjaśnieniach anioła. W widzeniach i wyjaśnieniach zapisanych w siódmym rozdziale jego proroctw. Tłumaczenie tego proroctwa opisane w komentarzach Badaczy jest ułomne, czeka na ponowne zastanowienie się nad nim po usunięciu ułomności. Ułomnością jest pominięcie z jakichś powodów (z jakich?) wyjaśnień dla dwóch wersetów tego proroctwa: dla wersetu dziewiątego informującego o postawieniu tronów przed sądem nad Babilonem i dla wersetu dwudziestego trzeciego opisującego przybycie Boga, aby usiąść na postawionym mu tronie dla dokonania tego sądu.

W Biblii są opisane dwa trony Boga: ten w niebie, który dla człowieka na ziemi stoi od zawsze i nie trzeba go ustawiać, oraz tron w Jerozolimie, na Syjonie, który trzeba ustawić.

A Pan zasiada na wieki, swój tron ustawia, by sądzić. Sam będzie sądził świat sprawiedliwie, wyda narodom bezstronny wyrok – Ps 9:8-9.

Złożony proces stawiania na ziemi tronu dla Boga opisali prorocy: Jeremiasz – 3:12-17 i Ezechiel – 43:7,11, natomiast Izajasz opisał przyjście Boga na ziemię, aby królować. Czy zastanawiałeś się dlaczego Badacze nie wyjaśniają nauk Biblii o przyjściu Boga? Wszak pierwszą informacją proroczą Księgi Objawienia jest zapowiedź tego przyjścia – Ap 1:4.

O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zbawienie, który mówi do Syjonu: Twój Bóg zaczął królować. Głos! Twoi strażnicy podnoszą głos, razem wznoszą okrzyki radosne, bo oglądają na własne oczy powrót Pana na Syjon. Zabrzmijcie radosnym śpiewaniem, wszystkie ruiny Jeruzalem! Bo Pan pocieszył swój lud, odkupił Jeruzalem. Pan obnażył już swe ramię święte na oczach wszystkich narodów; i wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie naszego Boga – Iz 52:7-10.

Intronizacja Chrystusa na króla dokona się po jego przyjściu na obłokach i po wprowadzeniu go przed Boga już królującego na Syjonie. Stanie się to po wykonanym sądzie nad Babilonem – Dn 7:13-14.

Przyjściu Boga na Syjon, aby królować, towarzyszyć będzie wielkie trzęsienie ziemi.

…Tak, upusty otworzą się w górze i podwaliny ziemi się zatrzęsą. Ziemia rozpadnie się w drobne kawałki, ziemia pękając wybuchnie, ziemia zadrgawszy zakołysze się, ziemia się mocno będzie zataczać jak pijany i jak budka na wietrze będzie się chwiała; grzech jej zaciąży nad nią, tak iż upadnie i już nie powstanie. Nastąpi w ów dzień to, iż Pan skarze wojsko niebieskie tam, w górze i królów ziemskich tu – na dole…. Księżyc się zarumieni, słońce się zawstydzi, bo zakróluje Pan Zastępów na górze Syjon i w Jeruzalem: wobec swych starców będzie uwielbiony – Iz 24:18-21, 23.

Przyczyny trzęsienia ziemi spadną na ziemię z nieba:upusty otworzą się w górze,skutkiem tego trzęsienia będzie zgaszenie słońca i księżyca, wprowadzenie ciemności na ziemię szatana (Hb 3:11-12, Ez 32:7-8).

Pan króluje: wesel się, ziemio, radujcie się, mnogie wyspy! Obłok i ciemność wokoło Niego, sprawiedliwość i prawo podstawą Jego tronu. Ogień idzie przed Jego obliczem i pożera dokoła Jego nieprzyjaciół. Jego błyskawice świat rozświecają, a ziemia patrzy i drży. Góry topnieją jak wosk przed obliczem Pana, przed obliczem Władcy wszystkiej ziemi – Ps 97:1-5.

Pan da słyszeć swój głos potężny, okaże, jak ramię swe spuszcza w wybuchu gniewu, wśród płomieni pożerającego ognia, wśród piorunów, ulewy i ciężkiego gradu – Iz 30:30.

…Ale grad zmiecie schronisko kłamstwa… – Iz 28:17.

Proroctwa te korespondują z zapowiedzią Jezusa dotyczącą Jego przyjścia jako błyskawica, aby spowodować na ziemi ucisk jakiego jeszcze nie było (Mt 24:27-29).

Również Objawiciel napisał o trzęsieniu ziemi jakiego jeszcze nie było, które poprzedzi sąd nad Babilonem

A siódmy wylał swą czaszę w powietrze: a ze świątyni od tronu dobył się donośny głos mówiący: „Stało się!” I nastąpiły błyskawice i głosy, i gromy, i nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nie było, odkąd jest człowiek na ziemi: takie trzęsienie ziemi, tak wielkie. A wielkie miasto rozpadło się na trzy części i miasta pogan runęły. I wspomniał Bóg na Wielki Babilon, by mu dać kielich wina – gniewu zapalczywości swej – Ap 16:17-19.

W czasie trzęsienia wielkie miasto rozpadło się na trzy części i miasta pogan runęły, ale nie Babilon, kielich gniewu Bóg poda Babilonowi po trzęsieniu ziemi, kiedy będzie już królował na Syjonie. 

W ST jest też zapisane polecenie dla „ludu Boga”, abywyszedł z Babilonu,jest też opis wychodzenia z Babilonu tego ludu, wychodzenia w czasie niszczenia Babilonu.

Wychodźcie z Babilonu, uciekajcie z Chaldei! Wśród okrzyków wesela zwiastujcie to i głoście! Rozgłaszajcie aż po krańce ziemi! Mówicie: Pan wykupił swego sługę Jakuba – Iz 48:20.

Ogłoście wśród narodów i obwieszczajcie! Wznieście znak i głoście! Bez obsłonek mówcie: Babilon zdobyty! Bel pohańbiony! Merodak rozbity! Bóstwa ich są okryte hańbą, pokruszone zostały ich bałwany!... W owych dniach i w owym czasie – wyrocznia Pana – przyjdą synowie Izraela wraz z synami Judy. Będą szli nieustannie z płaczem, szukając Pana, swego Boga. Będą się pytać o Syjon, zwrócą się na drogę ku niemu: Chodźcie, połączmy się z Panem wiecznym Przymierzem, które nie ulegnie zapomnieniu – Jr 50:2,4-5.

Cyrus po zdobyciu Babilonu pokłonił się jego bogom. W przeszłości historyczne miasto Babilon było niszczone dopiero wtedy, kiedy przestało być stolicą babilońskiego imperium i stało się prowincjonalnym miastem w imperium perskim. Z Babilonu panującego nad całym światem aż do czasu rozbicia posągów jego bogów (w czasie kruszeniu posągu?), lud Boga wyjdzie, kiedy na ziemi będzie już stał tron z królującym z niego Bogiem.

W tamtych czasach Jerozolima będzie się nazywała Tronem Pana. Zgromadzą się w niej wszystkie narody w imię Pana i nie będą już postępowały według zatwardziałości swych przewrotnych serc. W owych dniach pójdzie dom Judy do domu Izraela i przyjdą zgodnie z kraju północnego do ziemi, którą dałem na dziedzictwo waszym przodkom – Jr 3:17-18.

Dalej, dalej! Wyjdźcie stąd! Nie dotykajcie nic nieczystego! Wyjdźcie spośród niego! Oczyśćcie się, wy, którzy niesiecie naczynia Pańskie! Bo wyjdziecie nie jakby w nagłym pośpiechu ani nie pójdziecie jakby w ucieczce. Raczej Pan pójdzie przed wami i Bóg Izraela zamknie wasz pochód – Iz 52:11-12.

Dlatego oto nadejdą dni – wyrocznia Pana – kiedy nie będą już mówić: Na Pana żyjącego, który wyprowadził synów Izraela z ziemi egipskiej, lecz raczej na Pana żyjącego, który wyprowadził synów Izraela z ziemi północnej i ze wszystkich ziem, po których ich rozproszył. I sprowadzę ich znów do ziemi, którą dałem ich przodkom – Jr 16:14-15.

Góra Syjon z tronem Boga zaistnieje na ziemi wtedy, kiedy jeszcze będą istniały królestwa Babilonu: …w czasach tych królów Bóg wzbudzi królestwo…, wywoła to walkę pomiędzy królestwami świata, a Królestwem Boga.

Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej (Ez 43:7) stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną – Iz 2:2.

Nie bój się, robaczku Jakubie, nieboraku Izraelu! Ja cię wspomagam – wyrocznia Pana – odkupicielem twoim – Święty Izraela. Oto Ja przemieniam cię w młockarskie sanie, nowe, o podwójnym rzędzie zębów: ty zmłócisz i wykruszysz góry, zmienisz pagórki w drobną sieczkę; ty je przewiejesz, a wicher je porwie i trąba powietrzna rozmiecie. Ty natomiast rozradujesz się w Panu, chlubić się będziesz w Świętym Izraela – Iz 41:12-14.

Wówczas będzie Reszta Jakuba wśród wielu ludów jak rosa [zesłana] przez Pana, jak obfity deszcz na trawę, które nie pokładają nadziei w człowieku ani się na synów ludzkich nie oglądają. Wówczas będzie Reszta Jakuba między narodami, wśród wielu ludów, jak lew między zwierzętami lasu, jak lwiątko między trzodami owiec, co, gdy przychodzi, tratuje i rozdziera, a nie ma takiego, kto by ocalił. Ręka twoja zatriumfuje nad twymi wrogami, i wszyscy nieprzyjaciele twoi będą wycięci – Mi 5:6-8.

To mówi Pan przeciw wszystkim moim złym sąsiadom, którzy naruszyli dziedzictwo, jakie dałem swemu narodowi, Izraelowi: Oto ich wyrwę z ich ziemi, lecz i dom judzki wyrwę spośród nich. Lecz gdy ich już wyrwę, ogarnie Mnie znów litość nad nimi i przyprowadzę każdego z nich do jego dziedzictwa i każdego z nich do jego kraju. A jeżeli przyswoją sobie zupełnie drogi mego ludu, tak że będą przysięgać na moje imię: Na życie Pana, podobnie jak nauczyli naród mój przysięgać na Baala, wtedy mogą rozprzestrzenić się wśród mojego narodu. Jeśli zaś nie posłuchają, wyrwę taki naród, wyrwę, tak że zginie – wyrocznia Pana – Jr 12:14-17.