W 1521 roku Luter zostaje wezwany na Sejm Rzeszy. Cała jego podróż do Wormacji przypomina triumfalny pochód. Wszędzie towarzyszą mu wiwaty. Przybywa do miasta 16 kwietnia 1521 roku. Wieczorem następnego dnia po raz pierwszy staje przed „cesarzem i rzeszą". Wstępne przesłuchanie było czystą formalnością. Lutrowi przedłożono jego pisma i zapytano, czy są jego autorstwa, na co odpowiedział pozytywnie. Następnie został zapytany, czy gotów jest ich treści całkowicie lub częściowo odwołać. Luter poprosił o czas do namysłu, ponieważ zagadnienie to jest niezwykle skomplikowane i dotyczy Słowa Bożego. W tej sytuacji posiedzenie zostało odroczone o jeden dzień.

Dokładnie według wzoru przybytku i wzoru wszystkich jego sprzętów, które ci pokażę; tak wykonacie (2 Mojż. 25:9).

Opisy budowy Przybytku oraz jego wyposażenia, zamieszczone w księgach Mojżeszowych, są dość ogólne. Na ich podstawie można by wykonać znacznie różniące się od siebie przedmioty, które spełniałyby podane na piśmie wymagania. Bóg jednak zażądał od Mojżesza, by sporządził namiot i przynależące do niego sprzęty „dokładnie według wzoru”. Można by wobec tego zapytać, dlaczego w Piśmie nie zostały przekazane szczegółowe opisy, może nawet z rysunkami, by wykonawcy nie musieli się dopytywać i zgadywać. Ponadto Bóg wiedział przecież, że kiedyś przedmioty te zaginą, czy też zostaną zniszczone. Na czym mieli się wzorować wykonawcy kopii z czasów perskich czy machabejskich? A przecież ich również obowiązywała instrukcja „dokładnie według wzoru”.

Każda religia czy ideologia ma swoje fundamenty. Ma je również chrześcijaństwo. Do fundamentalnych zasad należy przykładać wagę. Należy je podkreślać i ich bronić. Jednak przesadna, fanatyczna dbałość o fundamenty może przerodzić się w błędną i szkodliwą skłonność, którą współcześnie określamy mianem fundamentalizmu.