Pojednaj się z bratem

Zostaw swój dar tam przed ołtarzem, idź i najpierw pojednaj się ze swoim bratem – Mat. 5:24.

Pojednanie, o którym mówi Jezus, określone zostało po grecku rzadkim słowem, nigdzie indziej nieużywanym w Pismach apostolskich. Oznacza ono w swym źródłosłowie „zmienić czyjś pogląd, odzyskać przyjaźń”. I chyba na tym właśnie polega pojednanie, które nakazuje Jezus.

Wzajemne pretensje wśród przyjaciół nie zawsze wynikają z realnych przewinień. Częściej są to różnice w zrozumieniu wspólnych spraw i podejściu do nich. W każdej relacji ludzkiej jest mnóstwo obszarów, na których może dochodzić do konfliktu interesów. Jeden chce rozmawiać, a drugi spać. Nie da się tych dwóch potrzeb zrealizować jednocześnie. Uczniowie Jezusa zasnęli, gdy On potrzebował ich czuwania i wsparcia. Jezus umiał to zrozumieć. Inni odebraliby to osobiście i mieli pretensję, że przyjaciele opuścili ich w najwyższej potrzebie.

W takiej sytuacji często następuje ochłodzenie relacji. Osoba, która czuje się skrzywdzona, stara się nie okazywać pretensji, ale przyjaciel czuje, że coś się nie zgadza. Wtedy trzeba się dogadać. Na ogół wystarcza samo zauważenie zmiany czyjegoś nastawienia, chęć rozmowy, proste wyjaśnienie: zasnąłem, bo miałem fatalną poprzednią noc; przecież wiesz, że nie lekceważę Twoich problemów, kontynuujmy teraz przerwaną rozmowę.

Najgorsze w takich sytuacjach jest udawanie, że „nic się nie stało”. Życie toczy się dalej, robimy to, co do tej pory. Idziemy na nabożeństwo, wielbimy Boga pieśniami i modlitwami. A Jezus mówi: owszem, stało się. Zanim uwielbisz Boga, dogadaj się z przyjacielem, a wtedy i twój dar będzie milszy Bogu.

„Rabbi Jeszua Ha-Nocri – PRZYKAZANIA na każdy dzień roku” (fragment), Daniel Kaleta
refleksja na 23 stycznia, str. 29