Nie bój się tych, co zabijają ciało

Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz nie mogą zabić duszy – Mat. 10:28 (Łuk. 12:4).

Strach przed śmiercią jest instynktowny. Tylko szaleńcy nie boją się śmierci. I nie pomaga tu świadomość, że jest zmartwychwstanie, że prześladowcy nie są w stanie pozbawić kogoś życia wiecznego. Zagrożeniu życia automatycznie towarzyszy strach i nic na to nie można poradzić.

Radzenie sobie z lękami to jedno z najpoważniejszych zadań człowieka, nie tylko chrześcijanina. Brak panowania nad tą emocją doprowadza czasem do poważnych chorób. Psychologia proponuje setki porad i terapii pomagających uporać się z lękami, zwłaszcza nieracjonalnymi. Czasem jednak na koniec każe sięgnąć po leki.

Jezus przede wszystkim zaleca lekarstwo wiary (Mar. 4:40). Apostoł Paweł proponuje, by do tego remedium dodać jeszcze moc, miłość i zdrowy rozsądek (2 Tym. 1:7). Skuteczność miłości natomiast podkreśla szczególnie apostoł Jan: Doskonała miłość usuwa lęk (1 Jana 4:18). Umiejętność stosowania tych lekarstw to wielka sztuka. Przede wszystkim należy rozwijać wiarę w to, że nic nie dzieje się bez woli Boga – kto rani mnie, najpierw rani mojego Ojca. Warto też rozwijać u siebie poczucie siły, że nawet bez pomocy z nieba potrafimy sami sobie w niektórych sytuacjach poradzić. Rozsądek podpowiada, że nie wszystko jest aż tak dramatyczne, jak nam się czasem wydaje, bo strach ma wielkie oczy. Ale najważniejszą rolę w panowaniu nad lękiem spełnia miłość. Kochając nieprzyjaciół, jesteśmy w stanie stępić ich najostrzejsze kolce. To trudna sztuka, ale jej opanowanie zapewnia kontrolę nad strachem, a to jest klucz do szczęścia i życia.

„Rabbi Jeszua Ha-Nocri – PRZYKAZANIA na każdy dzień roku” (fragment), Daniel Kaleta
refleksja na 3 kwietnia, str. 100