... zakosztowali też dobrego słowa Bożego i mocy przyszłego wieku... – Hebr. 6:5

Struktura teologiczna nauki biblijnej opiera się na zasadzie harmonii i zbudowana jest m.in. na bazie zrozumienia doskonałości. Doskonałość jest celem, do którego każdy dąży osobiście. Widzimy również, że ostateczny stan harmonii świata ludzkości z Ojcem Niebieskim będzie oparty na doskonałości. Chcemy więc rozważyć pojęcie doskonałości – co ono w sobie zawiera, a także połączyć je z biblijnym punktem widzenia.

A o tym też mówimy [słowami], których naucza Duch Święty, stosując do duchowych spraw to, co duchowe. – 1 Kor. 2:13.

Rozkoszując się smakiem świeżego, pachnącego chleba w brązowej chrupiącej skórce, przeważnie nie myślimy o tym, że jego składniki zaczynają tak naprawdę swoje pożyteczne działanie dopiero po ich przełknięciu. Odbywa się to na dodatek w niezbyt apetycznych okolicznościach procesu trawienia.

Dokładnie według wzoru przybytku i wzoru wszystkich jego sprzętów, które ci pokażę; tak wykonacie (2 Mojż. 25:9).

Opisy budowy Przybytku oraz jego wyposażenia, zamieszczone w księgach Mojżeszowych, są dość ogólne. Na ich podstawie można by wykonać znacznie różniące się od siebie przedmioty, które spełniałyby podane na piśmie wymagania. Bóg jednak zażądał od Mojżesza, by sporządził namiot i przynależące do niego sprzęty „dokładnie według wzoru”. Można by wobec tego zapytać, dlaczego w Piśmie nie zostały przekazane szczegółowe opisy, może nawet z rysunkami, by wykonawcy nie musieli się dopytywać i zgadywać. Ponadto Bóg wiedział przecież, że kiedyś przedmioty te zaginą, czy też zostaną zniszczone. Na czym mieli się wzorować wykonawcy kopii z czasów perskich czy machabejskich? A przecież ich również obowiązywała instrukcja „dokładnie według wzoru”.

A na obłoku siedział podobny Synowi Człowieczemu, [który] miał na głowie swej koronę złotą, a w ręce swojej sierp ostry.– Obj. 14:14

Są takie hasła, czy to ideologiczne, czy polityczne, które automatycznie wywołują spór. Sto lat temu wystarczyło powiedzieć: „prawa wyborcze dla kobiet” i od razu zaczynała się polemika. Dzisiaj takimi spornymi zagadnieniami są np. małżeństwa jednopłciowe, eutanazja czy aborcja. Nie mamy obecnie gorących tematów teologicznych, ale pięćset lat temu hasła typu: „usprawiedliwienie z wiary”, „tylko Pismo Święte”, „preegzystencja” nie tylko wywoływały spór, ale narażały jego protagonistów na poważne konsekwencje karne.

Kontynuacja tekstu: Dusza po śmierci (2)

Poprzednio zwróciliśmy uwagę na występowanie słowa nefesz i psyche odpowiednio w ST i NT i usiłowaliśmy poprawnie zinterpretować sens słowa dusza, pojawiającego się w podanych wersetach. Dziś zwróćmy uwagę na inne stwierdzenia Pisma Świętego na temat duszy oraz pokuśmy się o stworzenie nowego wyobrażenia duszy – następcę „przykładu z fonografem“.

Każda religia czy ideologia ma swoje fundamenty. Ma je również chrześcijaństwo. Do fundamentalnych zasad należy przykładać wagę. Należy je podkreślać i ich bronić. Jednak przesadna, fanatyczna dbałość o fundamenty może przerodzić się w błędną i szkodliwą skłonność, którą współcześnie określamy mianem fundamentalizmu.

Kontynuacja tekstu: Czy znasz jakichś Świętych? (2)

W poprzednich odsłonach (1) (2) omówiłem cztery powody, dla których określenie „święty” w stosunku do ludzi żyjących wyszło z użycia. Dziś podam jeszcze dwie zauważone przeze mnie przyczyny tego zjawiska.

1. Kompleks niższości wobec poprzednich generacji chrześcijan. Rodzi się z nieświadomości. Wiele osób, wyobrażając sobie przeszłość i rozmawiając o niej, sięga pamięcią nie do realiów, które ma na myśli, ale na przykład do okresu życia swoich dziadków. Albo, co też częste, do stereotypów rodem z popkultury, przeczytanych książek, obejrzanych filmów itp. Im większa wiedza, tym rzeczywistszy obraz przeszłości. Im bardziej powierzchowna, tym bardziej odrealniony i zniekształcony.

Moc mają (...) uderzyć ziemię wszelką plagą.  – Obj. 11:6

Świadek musi być wiarygodny. W dawnych czasach poseł przynoszący wieści od ważnych osób musiał najpierw przedstawić ich odbiorcom dowody, że naprawdę został wysłany przez tego, kogo reprezentuje. Najbardziej typowe były listy uwierzytelniające z pieczęcią. Kiedy indziej mogły to być dary, które jednoznacznie kojarzyły się z posyłającą je osobą.

Kontynuacja tekstu: "Oręż, którym walczymy"

Zobowiązania danego Militzowi Luter dotrzymał. Zaniechał publicznych wystąpień i niczego nie wydawał drukiem, mimo to jego znaczenie stale rosło. Na uniwersytet w Witteberdze ściągali coraz to nowi studenci, zwabieni nie tylko nauką Lutra, ale też wykładami profesorów: starszego Jędrzeja Karlstadta i młodziutkiego (miał zaledwie 22 lata) Filipa Melanchtona – obu zaprzysięgłych stronników doktora Marcina.

Kontynuacja tekstu: "Oręż, którym walczymy"

List adresowany był do “ukochanego syna, Marcina Lutra, profesora świętej teologii”. Papież bardzo jest rad, że Luter zdecydował się iść na ustępstwa. Wiele błędów bowiem można naprawić. “Nie śmierć grzesznika - mówi Pan – mnie cieszy, ale jego nawrócenie i życie w uwolnieniu od grzechów”- pisał w imieniu papieża Sadoleto. Lutra zaproszono do Rzymu, gdzie miał usprawiedliwić się przed papieżem; Leon X obiecał być dlań dobrotliwym ojcem.^*

Czasem zastanawiam się nad treścią pewnej pięknej pieśni, śpiewanej przez mój zbór na powitanie gości. Jest to utwór „Witamy serdecznie” 453 z Pieśni Brzasku Tysiąclecia, wykonywany często na konwencjach, większych zebraniach, zjazdach itp. Zacytuję zwrotkę, nad którą chciałbym się krótko zastanowić:

Witamy serdecznie w tym gronie Was dziś,
Nas łączy tu społecznie jedynie Pański krzyż.

W ostatnim tekście „Po prostu nie wiem” pisałem o tym, że lepiej powiedzieć „nie wiem”, niż zachowywać się tak, jakbym wiedział wiele, albo nawet wszystko. Podałem przykład księgi Apokalipsy i wyglądało na to, że zasada ta dotyczy kwestii teologicznych, doktrynalnych.

Laickość współczesnych chrześcijan cały czas obniża próg minimalnych wymagań, jaki naśladowcy Chrystusa powinni spełnić, chcąc tytułować się w ten sposób. Nasze tłumaczenia idą w kierunku coraz większego zrozumienia ludzkich słabości, tolerancji czy określania Boga jako tego, który tylko coraz więcej daje człowiekowi (zbawienie, błogosławieństwo, wysłuchanie modlitw itp.), a coraz mniej od człowieka wymaga. Oprócz zniekształcania wizerunku Boga – świadomego mniej lub bardziej – wypaczamy pewne reguły teologiczne, który mają realne przełożenie na nasze chrześcijańskie życie.

Kontynuacja tekstu: "Oręż, którym walczymy"

Papież, chcąc nie chcąc, musiał przychylić się do życzeń księcia. Postanowiono, że przesłucha Lutra legat papieski, kardynał Kajetan; to właśnie elektor Fryderyk wymógł na nim, by odbyło się to „łagodnie i po ojcowsku”.

A imię gwiazdy zwą piołunem; i obróciła się trzecia część wód w piołun. – Obj. 8:11

Olejek piołunowy jest najbardziej gorzką substancją występującą w przyrodzie. Jego głównym składnikiem jest trujący tujon, który może wywoływać nadpobudliwość nerwową, a nawet psychozę. To dlatego niezwykle popularny w XIX wieku napój alkoholowy o nazwie absynt, destylowany między innymi z piołunu, został zakazany na początku XX stulecia. Od niedawna znów dopuszczono go do produkcji i obrotu, ale zawartość tujonu została prawnie ograniczona. Piołun jest także jedną z głównych przypraw win zwanych wermutami. Wermut to niemieckie określenie piołunu. Naukowo zostało potwierdzone, że wyciąg z tej rośliny pobudza apetyt i działa odkażająco.