Pozwól rosnąć kąkolowi razem z pszenicą

Żebyście przypadkiem, zbierając kąkol, nie wykorzenili razem z nim i pszenicy (...), pozwólcie obydwu razem rosnąć aż do żniwa – Mat. 13:29‑30.

Choć polecenie to pochodzi z wypowiedzi fikcyjnej postaci w przypowieści, to jednak jego metaforyczny przekaz jest tak czytelny, że można je potraktować tak, jakby było skierowane przez Jezusa wprost do naśladowców.

Przeważnie ludzie są trochę dobrzy, a trochę źli. Zdarzają się jednak tacy, którzy są zdecydowanie diabelskim nasieniem. Trzymają się ich tylko złe myśli. Za przyjemność i rozrywkę mają szkodzenie i robienie krzywdy innym. Można się domyślać, że są to ludzie skrzywieni psychicznie, potrzebujący bardziej opieki i leczenia oraz litości niż surowego traktowania. Mimo to ich obecność w środowisku stanowi poważny problem.

Społeczność naśladowców Jezusa nie jest wolna od tego kłopotu. Być może w zborach nawróconych i szczerych chrześcijan nie ma psychopatów, ale bywają ludzie okaleczeni psychicznie, którym niełatwo jest odnaleźć drogę dobra. W pierwszym odruchu „synowie królestwa”, ci wzorowi uczniowie „z wyróżnieniem”, chcieliby takie chwasty wyrwać, wykorzenić, a miejsce, gdzie rosły, posypać solą i siarką. Jezus uspokaja: Nie martw się o dzieło Boże. Odpowiedzialni za zebranie pszenicy w odpowiednim czasie poradzą sobie z tym zadaniem. Ty tymczasem spróbuj zneutralizować cudze zło własnym dobrem. Nie walcz, bo wojna nie prowadzi do pokoju, w każdym razie nie do pokoju Bożego. Pozwól kąkolowi rosnąć. Być może stanie się cud, który w przyrodzie jest niemożliwy – chwast wyda pszeniczne ziarna.

„Rabbi Jeszua Ha-Nocri – PRZYKAZANIA na każdy dzień roku” (fragment), Daniel Kaleta
refleksja na 24 kwietnia, str. 121