Amulet z imieniem Boga Izraela, który pochodzi sprzed około 1500 lat i został odkopany 40 lat temu, został przekazany Izraelskiemu Urzędowi ds. Starożytności – poinformowała organizacja w środę 26 maja, dziękując ofiarodawcy za okazanie „dobrej postawy obywatelskiej”.

Wisiorek z naszyjnikiem został znaleziony przez nieżyjącą już Towę Hawiw, jedną z pierwszych członkiń społeczności Arbel, leżącej w pobliżu Tyberiady. W okresie bizantyjskim – który był epoką talmudyczną w Galilei – na terenie dzisiejszego moszawu znajdowała się starożytna osada żydowska, a także synagoga. Członek rodziny Towy przekazał znalezisko do Centrum Skarbów Narodowych Urzędu ds. Starożytności.

Około 1800 lat temu jakiś podróżnik wędrował przez okolicę Karmelu i z kieszeni wypadła mu moneta. Dwa tysiące lat później natknął się na nią izraelski żołnierz podczas ćwiczeń. Do tej pory znaleziono tylko jedenaście takich monet – wszystkie w północnym Izraelu, od Megiddo i Zippori po Tyberiadę i Arbel.

Jak poinformował dziś dział numizmatyczny Urzędu ds. Starożytności, pieniążek jest opatrzony wizerunkami i napisem, które pozwoliły badaczom precyzyjnie zidentyfikować jego pochodzenie i czas użycia: na jednej stronie znajduje się napis „mieszkańcy Gewa Fillipi”, [cywilny] rok 217 (158–159 n.e.) wraz z wizerunkiem syryjskiego boga księżyca; na drugiej – portret rzymskiego cesarza Antoninusa Piusa.

W Muzeum Izraela w Jerozolimie został wystawiony kompletny, rzadki warsztat produkcji lampek oliwnych z wczesnej epoki islamu, jaki istniał w Tyberiadzie nad brzegiem Jeziora Galilejskiego.

Podczas wykopalisk przeprowadzonych minionego lata przez Hebrajski Instytut Archeologiczny znaleziono pod gruzami spowodowanymi przez kilka trzęsień ziemi dziesięć kompletnych foremek do kształtowania lampek, piec, a także kilka nienaruszonych, nieużywanych kaganków pochodzących z VII-XI wieku.

W ciągu ostatnich 60 lat brytyjski księgowy David Pearlman zgromadził największą na świecie kolekcję pocztówek z Ziemi Świętej. Teraz przekazuje wszystkie 130 000 eksponatów do Centrum Badań nad Folklorem na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie.

„Jako młody chłopiec zacząłem kolekcjonować znaczki, a potem przestawiłem się na pocztówki, kiedy zdałem sobie sprawę, że zamiast zbierać nudne znaczki pocztowe, mogę zbierać te piękne kartki” – wspomina pan Pearlman. Aby rozwijać swoją kolekcję, przeszukiwał domy aukcyjne, prywatne zbiory i wyprzedaże majątków.

Gracia Mendes Nasi (znana również jako Beatrice de Luna) była jedną z najbogatszych Żydówek renesansowej Europy. Dzięki zorganizowanej przez nią siatce pomocy setki „Conversos” uratowały się przed Inkwizycją.

Coversos to Żydzi, którzy przeszli z judaizmu na chrześcijaństwo w Hiszpanii i Portugalii, szczególnie w XIV i XV wieku, albo też ich potomkowie. Większość hiszpańskich Żydów przeszła na katolicyzm na skutek pogromów w 1391 r. Pozostali, którzy zdecydowali się na praktykowanie judaizmu, zostali wypędzeni w 1492 r. W ciągu dwóch kolejnych stuleci Conversos podlegali prawom opartym na dyskryminacji, a także nękani byli przez Inkwizycję.

Najwcześniejsze wzmianki o Magdali, mieście leżącym na zachodnim brzegu Jeziora Galilejskiego, znajdują się w pismach Strabo, greckiego geografa, historyka i podróżnika, który wspomniał grecką nazwę tego miejsca – Tarichae („solone ryby”) i napisał tak: „W miejscu zwanym Tarichae jezioro dostarcza wspaniałych ryb do solenia, a na jego brzegach rosną drzewa owocowe.” Hebrajska nazwa Magdali – Migdal Nunia („rybna wieża”) również odnosi się do ryb, które stanowiły podstawę gospodarki tego miasteczka. Babiloński Talmud oraz Flawiusz wspominają o tym, że Magdala znajdowała się niedaleko Tyberiady.