Dlaczego mówicie do mnie: Panie, Panie, a nie czynicie tego, co mówię? Pokażę wam, do kogo jest podobny każdy, kto przychodzi do mnie i słucha słów moich, i czyni je. Podobny jest do człowieka budującego dom, który kopał i dokopał się głęboko, i założył fundament na skale. A gdy przyszła powódź, uderzyły wody o ów dom, ale nie mogły go poruszyć, bo był dobrze zbudowany. Kto zaś słucha, a nie czyni, podobny jest do człowieka, który zbudował dom na ziemi bez fundamentu i uderzyły weń wody i wnet runął a upadek domu owego był zupełny – Łuk 6: 46-49

Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu – Flp 4:6

Jesteśmy silni. Radzimy sobie z trudnościami, zmartwieniami, planowaniem przyszłości, niepewnością, dylematami. Nawet jak wydaje nam się, że już nie mamy siły i upadamy to i tak wstajemy, tylko z większym ciężarem do dalszego dźwigania, ale z czasem nauczymy się go ciągnąć ze sobą. Będziemy silniejsi. Nie będzie już dla nas taki ciężki jak wcześniej.

I rzekł: Zaprawdę powiadam Wam, jeśli się nie nawrócicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebios – Mat. 18:3

W trudnych sytuacjach, pewnie wielu z nas zastanawiało się, jak to dzieci mają łatwo w życiu. Nie mają obowiązków, otoczone są miłością rodziców, a ich sposób postrzegania świata budzi wręcz zazdrość. To właśnie one umieją cieszyć się z drobiazgów i czerpać z życia niesamowitą radość. Pamiętam, że moim problemem życiowym bardzo dawno temu była pogoda, bo tak bardzo chciałam iść pograć w piłkę… Reszta nie była aż tak ważna.

Dni zlewają się w tygodnie, tygodnie w miesiące. Nim się obejrzymy mija rok, dwa… Czas nabiera tempa z każdym naszym krokiem. I tak naprawdę nie potrafimy się zatrzymać, a nawet nie możemy. Każdy ma swoje obowiązki, które musi wykonać. Trzeba iść do pracy i dać z siebie wszystko, totalnie. Inaczej idą za tym konsekwencje…

A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe.
List do Rzymian 12:2

Gdy wstaję bardzo wcześnie rano, by na 7:00 zdążyć do szpitala na praktyki, zadaję sobie pytanie: Czy pacjent, którego odwiozłam wczoraj na blok operacyjny, przeżył? Może operacja się nie powiodła, czy spotkam go na sali chorych na oddziale? Nic nie jest pewne.