Kontynuacja tekstu: Czas Świąt Narodzenia Pańskiego (1)

Kontynuujmy rozmyślania z poprzedniego artykułu, na temat:: „Co o świetle mówi nam Pismo Święte?"

Kolejną wzmianką o światłości, która miała dopiero nadejść (ale już nie tej literalnej) są słowa proroka Izajasza zawarte w 42 rozdziale od 5 do 7 wersetu:

Tak mówi Pan Bóg, który stworzył i rozpiął niebo, rozpostarł ziemię wraz z jej plonami, dał ludziom na niej dech ożywczy i tchnienie tym, co po niej chodzą. «Ja, Pan, powołałem Cię słusznie, ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów, abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności».

Czas Świąt Narodzenia Pańskiego, który już jest za nami, obfituje w liczne znane i nieustannie emanujące na nas symbole. Niektóre z nich to, np: choinka, ozdoby, czerwone czapki, prezenty itd. Można by długo wymieniać oraz doszukiwać się odniesień tych symboli do przeszłości i ustalać ich źródła (niejednokrotnie pogańskie) ale nie jest to przedmiotem tego artykułu, mowa bowiem miała być tylko o jednym z nich – o świetle. O świetle ale nie w kontekście symboliki świąteczno-noworocznej ale o światłości w Biblii.

Nieprzypadkowo podzieliłem tytuł swojej refleksji na dwa człony. Cierpliwość można bowiem rozumieć na dwa sposoby, a obie interpretacje w pewnym stopniu wiązać się mogą z pewnym „cierpieniem”. Wspomniana wyżej cecha charakteru, pewien ludzki przymiot to, po pierwsze, zdolność człowieka do długotrwałego znoszenia rzeczy przykrych. W drugim przypadku można mówić o cierpliwości w kontekście długotrwałego wyczekiwania na coś. Chrześcijaninowi, moim zdaniem, absolutnie niezbędne są obie wyżej wspomniane „cierpliwości”.