Siedzę w celi numer 0001. To chyba pierwsza cela jaka została stworzona. Nie jest w niej zbyt przytulnie. Ziemia sucha i twarda. Pięty aż bolą, gdy się po niej chodzi. Kłęby kurzu się unoszą i zatykają nos. Trudno się oddycha… Dziwny kolor tej ziemi, taki szary. Chyba nic na niej nie urośnie, może jakieś ciernie. Nie wiem, co z sobą zrobić.

Synku, jak ja cię kocham… Dlaczego? Sam nie wiem… Może dlatego, że jesteś taki jak ja…

Uwielbiam Twoje małe stópki i rączki. Są takie mięciutkie i delikatne. Mają raptem parę zmarszczek. Jeszcze nie zniszczone, nie wysuszone, gładziutkie takie. Wszystkiego chcą dotykać… Pozwolę Ci, ale musisz być ostrożny, by nie zrobić sobie krzywdy. Uważaj na ten garnek!!! On jest niebezpieczny, możesz się poparzyć!!! Nie dotykaj go!!!