„To God Be the Glory”

Od jakiegoś czasu, żeby zapełnić brak akompaniamentu w naszym zborze, próbuję grać na fisharmonii. Gram w sposób elementarny i tylko wcześniej przygotowane pieśni, ale bogate brzmienie fisharmonii sprawia, że to wystarczy. Jest bowiem w muzyce coś tak niezwykłego, że nawet proste jej wykonanie daje sporo radości.

W zasadzie gram tylko pieśni religijne, głównie ze śpiewnika „Pieśni Brzasku Tysiąclecia”. Ostatnio sięgnąłem do jego źródła, czyli do anglojęzycznego zbioru pieśni „Hymns of Dawn”. Zainteresował mnie wówczas wstęp napisany przez Charlesa Russella, autora tego zbioru utworów.

„Nie skrępowani przez sekciarskie podziały, sięgnęliśmy po pieśni pochodzące z różnych źródeł, w tym pieśni Metodystów, pieśni zebrane w śpiewnikach Presbyterian Hymnals, Winnowed Hymns, Gospel Hymns Consolidated,  Jubilee Harp i kilku innych. Kiedy czyta się te pieśni, można zauważyć, że choć pisane w różnych okolicznościach i choć niektóre dzielą setki lat, jeden Duch jednego Mistrza w mniejszym lub większym stopniu prowadził i inspirował te szlachetne prawdy i uczucia, które w nich znalazły swój wyraz [nie mamy tu na myśli pełnej inspiracji, jaką przypisujemy prorokom i apostołom, ale inspirację wypływającą ze znajomości i umiłowania nauki Słowa Bożego].”

We wspomnianym zbiorze pieśni zainteresowała mnie szczególnie pieśń To God Be the Glory [„Bogu niech będzie chwała”] i tą właśnie pieśnią chciałbym się z Wami dziś podzielić. W wydaniu z 1902 r. pieśń tę zapisano pod numerem 367. Autorką słów jest Frances J. Crosby, a muzykę napisał William Doane. Pieśń została opublikowana w 1875 r. Podaję te szczegółowe dane, ponieważ uważam je za istotne, a w polskim śpiewniku brakuje mi informacji o źródłach zamieszczonych tam pieśni.

Zapis wspomnianej pieśni, łącznie z nutami znaleźć można na poniższej stronie Timeless Truths.