Pani Stefa. Współpracownica Janusza Korczaka, ale jak dowiadujemy się z książki , to może właśnie dzięki niej tak dobrze funkcjonowała instytucja, którą Janusz Korczak firmował. Dużo wiadomo, może coraz więcej, ale ile drobnych spraw pozostaje niedopowiedzianych. Autorce udało się dotrzeć do nieznanych dotąd materiałów, odbyła wiele ciekawych rozmów, by swoim niezwykle sprawnym piórem nam je opowiedzieć.

Książka Małgorzaty Halber to opowieść o rozmowach, o ich braku i konsekwencjach rozmów złych, niepotrzebnych. Młoda, trochę zostawiona sobie dziewczyna zaczyna pić. Ma lat czternaście. W nałogu jest wiele lat, jako dorosła, rozpoznawalna dziennikarka telewizyjna, decyduje się na terapię. Decyzja trudna, z konsekwencjami na całe życie.

"Biada, biada, wielka stolico, Babilonie, stolico potężna! Bo w jednej godzinie sąd na ciebie przyszedł!" A kupcy ziemi płaczą i żalą się nad nią, bo ich towaru nikt już nie kupuje. - Obj. 18:10-11

Apteka w centrum dużego miasta. Na niewielkiej przestrzeni umieszczono obok siebie kilka stanowisk, w odległości niespełna metra. Przy każdym czeka farmaceutka gotowa spełnić oczekiwania klienta. Tak naprawdę to żadna nie czeka, wszystkie mają pełne ręce roboty. I jeszcze kilka osób stoi w kolejce. Nad każdym stanowiskiem kamera. Przy każdym stanowisku jest wszystko, co pozwala szybko obsłużyć pacjenta. Są też ulotki o preparatach, a na podstawkach do pieniędzy – zdjęcia i inskrypcje zachęcające do zakupów.

Ponownie udało się niektórym naszym milusińskim spotkać na pięciodniowym zimowisku w Krakowie. Tym razem czekało ich spore wyzwanie – mieli zbudować model Przybytku według biblijnego opisu przekazanego przez Mojżesza.

David  Sieveking
Nie zapomnij mnie

O tym, jak moja mama straciła pamięć,
a ja na nowo odkryłem rodziców.

Polecam film i książkę  pod tym samym tytułem. Film jest piękną, reportażową opowieścią o chorej na Alzhaimera Gretel i jej bliskich. Realizacja filmu stała się dla Davida, reżysera filmowego, sposobem na to, by spędzić ze swoją mamą ostatnie miesiące jej życia i nią się opiekować.

Krótka letnia rozmowa z długo nie widzianym znajomym i jego uwaga: w Stanach dużo mówi się o możliwościach mózgu. Nie wiedziałam co ma na myśli, teraz, po paru miesiącach już wiem. Jestem po kilku spotkaniach w ramach kursu z neurodydaktyki; zajęcia takie sobie, ale zagadnienie ogromnie ciekawe. Dostaliśmy książki, które zamierzam przestudiować (polecam zainteresowanym: Marzena Żylińska, Neurodydaktyka).

„Uwielbia Ciebie, Panie, ziemia szachownicą pól,
Uwielbia Ciebie, Panie, cały świat:
Tęczą kolorów, szumem borów, krajobrazem pól,
Jesiennym liściem, co na ziemię spadł.”

Jest 8 stycznia 2015. Mieszkam we Francji, a Francja obudziła się dziś wstrząśnięta atakiem na redakcję gazety „Charlie Hebdo”. Właśnie za pracę w tej redakcji zamordowano 12 osób. Wszyscy komentatorzy jednogłośnie potępiają to, co zrobili zabójcy w imię religii i Allacha. Ja też. Nie ma słów, by określić okrucieństwo i barbarzyństwo tego czynu.

19 kwietnia 2018 roku, czyli 4 Ijar 5778, przypada 70. rocznica proklamowania nowożytnego państwa izraelskiego. Według kalendarza gregoriańskiego Deklarację Niepodległości ogłoszono 14 maja 1948 roku, jednak w biblijnym kalendarzu hebrajskim był to 5 Ijar 5708 i właśnie ta data stanowi podstawę dorocznych obchodów Jom ha-Acmaut, czyli Dnia Niepodległości.

Zamieszkajmy razem! Taki pomysł na pewno zrodził się w Białogardzie, nie pamiętam tylko czy po pierwszym kursie biblijnym, czy po którymś kolejnym, ale bardzo pragnęliśmy zostać razem, coś wspólnie budować. Ludzie z tyloma pasjami, umiejętnościami. Bylibyśmy samowystarczalni, jak choćby gmina żydowska w Tykocinie. Potem taki pomysł pojawił się w społeczności chóralnej, nawet kilka mieszkań w jednym z krakowskich bloków funkcjonuje do dziś, ale przeszkód, by być razem, było wiele. Tak jak tam, w zborze jerozolimskim kiedy zabrakło Mistrza. Niezbyt długo trwali razem i było u nich serce jedno.

Wzgórze świątynne w Jerozolimie po raz kolejny staje się zarzewiem konfliktu religijnego i politycznego. I jak zwykle w relacjach na ten temat „kot odwracany jest ogonem”. Rabin Jehuda Glick uważał, że Żydzi mają takie samo prawo modlić się na wzgórzu świątynnym, jak muzułmanie. Ekstremiści i terroryści islamscy prowadzą jednak dyskusję przy użyciu noży i pistoletów, więc ich odpowiedzią na jego argumenty były kule zamachowca.

„– Wierzysz w Boga, ciociu Elner?
– Oczywiście, że tak, kochanie. A ty?
– Pamiętasz, ile miałaś lat, kiedy zaczęłaś wierzyć?

- To tam, za górą. Przyjedźcie – zapraszali serdecznie. Wiele razy już zapraszali. Wreszcie zdarzyła się dobra okazja, by odwiedzić.

„Za górą” znaczyło przejazd przez ruchliwe miasto, ale to tereny znane naszej przewodniczce, więc poszło gładko.

Irit Amiel - poetka, pisarka, Izraelitka z pochodzenia, częstochowianka z urodzenia, osoba nietuzinkowa a nawet wyjątkowa.

A my będąc będąc z urodzenia i zamieszkania częstochowiankami, miałyśmy przywilej spotkania Irit Amiel na majowym wieczorze autorskim w jej i naszej rodzinnej Częstochowie.

Małgorzata Rejmer. Bukareszt. Krew i kurz. Wołowiec 2013.

Myślałam, że coś wiem o Rumunii. Dopiero kiedy wzięłam książkę M. Rejmer do ręki, zobaczyłam, jak mało. Jakieś strzępy informacji, które nie układają się w spójną całość. Liryczne obrazki z prozy S. Stasiuka, relacje z podróży znajomych, nawet pobyt w Baia Mare zostawił w pamięci obrazy sielankowe, ładne, ale tylko z fragmentu tamtej rzeczywistości. Poruszyło mną muzeum – dom gdzie mieszkał Elie Wiesel w Sighecie, wstrząsnęło muzeum komunizmu. Ogromny budynek i w małych celach udokumentowane przemyślne działania zbrodniczego systemu.