I upadłem mu do nóg, aby oddać mu pokłon, lecz powiedział mi: Nie rób tego, bo jestem sługą razem z tobą i twoimi braćmi, którzy mają świadectwo Jezusa. Bogu oddaj pokłon, bowiem świadectwem Jezusa jest duch proroctwa – Obj. 19:10.

Prorokowanie to bezkompromisowe i przekraczające bariery wstydu i strachu reprezentowanie sprawy Najwyższego najczęściej wobec ludzi, którym ma On do przekazania niezbyt przyjemną prawdę. Prorok przepowiada czasem ludziom ich przyszłość, ale przeważnie taką, która jest skutkiem ich dotychczasowych i obecnych zachowań. Proroctwem może być nie tylko słowo, ale także postawa świadka Bożych tajemnic.

Izajaszowa Pieśń o Winnicy to jeden z najbardziej sugestywnych i poetyckich opisów w Biblii. W siedmiu wersetach (5:1-7) prorok przedstawia metaforę troski Boga o Jego lud, prezentując Go jako skrupulatnego, troskliwego właściciela winnicy; lud zaś to niespełniające oczekiwań złe owoce. Szczegółowe obrazowanie w pieśni Izajasza dodaje mocy proroctwu, a zarazem pozwala uzyskać historycznie wiarygodne spojrzenie na praktyki rolnicze Jerozolimy z VIII wieku p.n.e.

Opis i akcja tego rozdziału jest jak scenariusz filmowy. Wyobraźmy sobie szeroki plan – jesteśmy na wysokiej górze i patrzymy na krajobraz. Co widać? Okolica, cała Ziemia, pogrążona jest w mroku. Lecz w pewnym momencie pojawia się gdzieś silne światło, z góry. To Bóg objawia się nad Izraelem! W jednej chwili powstaje ogromny kontrast między światłem i ciemnością, która okrywa resztę świata.

Proroctwo Jeremiasza jest napisane w co najmniej dwóch stylach. Pierwszy – to typowe mowy prorockie. Drugi – to relacja z wydarzeń z życia Jeremiasza. Jeremiasz żył w jednym z najtrudniejszych okresów w dziejach Izraela – właśnie upada królestwo, państwo przestaje istnieć, wkrótce mieszkańcy zostaną zdziesiątkowani, przesiedleni, Świątynia zniszczona, kraj popadnie w ruinę.

Tekst został zainspirowany dyskusją panelową w Szczyrku, podczas Konwencji Międzynarodowej 2016 i jest kontynuacją poprzedniej części „Opowiedzieć Proroctwo Zachariasza, rozdziały 12–14”.

W każdej dobrze napisanej powieści następują zwroty akcji. Fragmenty grozy przeplatają się z fragmentami radosnymi. Nie inaczej jest w proroctwach, bo to bardzo dobra literatura. Przykładem są trzy rozdziały (12, 13 i 14) Proroctwa Zachariasza. Szczególnie ważne są te zmiany, w których ktoś (jednostka lub grupa) upada moralnie, albo co ważniejsze – nawraca się. W proroctwach najważniejsze NIE jest przekazanie informacji o tym, co się będzie działo, w jakiej kolejności, czy coś się już wydarzyło czy jeszcze nie.

Tekst został zainspirowany dyskusją panelową w Szczyrku, podczas Konwencji Międzynarodowej 2016.

Spróbujmy po prostu opowiedzieć rozdziały 12–14 z proroctwa Zachariasza. Będzie to opowieść bez wdawania się w szczegóły, a tym bardziej – bez przechodzenia do interpretacji i symboliki. Żeby tłumaczyć proroctwo, trzeba najpierw umieć opowiedzieć jego treść własnymi słowami. Zróbmy teraz ten pierwszy krok. Tak więc w tym momencie nie chodzi o to, aby opowieść była bezbłędna i dokładna, ani by dawała wyjaśnienie. Teraz chcemy przedstawić ogólną sytuację i zaznaczyć punkty, w których następuje zwrot sytuacji, czyli przemiana, jaka zachodzi w ludziach.

„Nie chodzi o to, żeby przewidywać przyszłość, ale żeby ją tworzyć.”^*

To zdanie zostało napisane w 1985 roku przez Ryszarda Kapuścińskiego, w trudnym momencie historii Polski. Upadał system socjalistyczny, w bólach rodził się nowy ustrój. Nikt nie mógł wiedzieć, jak potoczy się los kraju, który wyzwalał się z więzów i próbował stanąć na własnych nogach.

A bestia, którą widziałem, była podobna lampartowi, a nogi jej jako niedźwiedzie, a paszcza jej jako paszcza lwa. – Obj. 13:2

Nikt przy zdrowych zmysłach nie zjada rozmyślnie muchomora. Jednak wielu odżywia się produktami, które stopniowo podtruwają ich organizm, i dopiero po wielu latach zauważa przykre skutki, najczęściej już nieodwracalne.

Urodziła syna, mężczyznę, który ma paść wszystkie narody laską żelazną. – Obj. 12:5

W czasach Dawida pasterskie laski były drewniane. Z żelaza wykonywało się broń lub ciężkie narzędzia rolnicze. Żelazny pręt w rękach pasterza to widok wywołujący sprzeczne uczucia. Sielankowy nastrój zielonej niwy przecięty zostaje wibrującą nutą gniewu i gotowości stawienia czoła niebezpieczeństwu.

Kontynuacja tekstu: „Oręż, którym walczymy”

Zanim jednak Luter rozpoczął swą wielką pracę nad przekładem Biblii, napisał nieobszerny komentarz do pewnego fragmentu z Ewangelii. Właściwie dokończył go teraz i uzupełnił, bo zaczął go pisać jeszcze przed wezwaniem na Sejm Rzeszy w Wormacji; z oczywistych względów musiał tego naówczas zaprzestać. Był to hymn pochwalny z 1 rozdziału Ewangelii św. Łukasza, wersety 46-55, znany jako „Magnificat” – uroczysta pieśń kościelna, śpiewana podczas wieczornych nabożeństw.

„Biada” jedno przeszło, oto idą jeszcze dwa „biada” po tym. – Obj. 9:12
„Biada” drugie przeszło, oto „biada” trzecie idzie szybko. – Obj. 11:14

Mieszkam około 8 km od lotniska. Z balkonu widzę, jak startują i lądują samoloty. Czasami, w niekorzystnych warunkach atmosferycznych, tor startu albo lądowania przebiega nad moją dzielnicą. Zdarzyło mi się już przelatywać nad domem jakiś czas po tym, jak z niego wyszedłem, by udać się na lotnisko. Było to bardzo interesujące – móc z lotu ptaka popatrzeć na dobrze mi znane okolice; ale też wcale nie łatwo było je rozpoznać z tej odmiennej perspektywy.

Z dymu wyszły szarańcze na ziemię i dano im moc, jako mają moc skorpiony ziemskie. – Obj. 9:3

Ukąszenie skorpiona jest bolesne, jednak wbrew obiegowemu poglądowi rzadko bywa dla człowieka śmiertelne. Spośród 1750 opisanych gatunków skorpionów jedynie około 25 posiada dawkę jadu zdolną do uśmiercenia człowieka. Ukąszenie, nawet jeśli nie jest śmiertelne, wywołuje jednak bardzo intensywny, piekący ból, który może utrzymywać się przez kilka dni i trudno jest go stłumić.

I widziałem siedmiu aniołów stojących przed Bogiem i dano im siedem trąb. – Obj. 8:2

Kim są aniołowie? Istotami duchowymi czy ziemskimi posłańcami? Kiedy stanęli przed Bogiem i co oznacza fakt, że dano im blaszane instrumenty dęte? W którym momencie one rozbrzmiewają i jakie konkretne poselstwo przekazują? Czy można zrozumieć wizję bez odpowiadania na tego typu pytania? Czy jest ona jednorazową przepowiednią, która staje się martwa w momencie spełnienia, czy też raczej ogólną inspiracją mającą pobudzać do myślenia i działania różnych ludzi w różnych czasach?

A gdy otworzył pieczęć siódmą, stało się milczenie na niebie jakoby pół godziny. – Obj. 8:1

Do centrum burzy wciągane są masy wilgotnego i ciepłego powietrza. Unosząc się na duże wysokości, schładzają się i skraplają, tworząc wysokie chmury. Na obrzeżach burzy osuszone powietrze opada do niższych warstw atmosfery o wyższym ciśnieniu, co powoduje jego ogrzanie. Ciepłe i suche powietrze jest bardziej stabilne, dlatego tworzy „pokrywkę” blokującą ruch innych mas powietrza. W ten sposób powstaje zjawisko znane jako „cisza przed burzą”.

Czy krokodyla zdołasz złapać na wędkę? Ijob 40:25 (BW)

Kiedy tłumacz dociera do cytatu, często ma chwilę oddechu – wystarczy skopiować i wkleić tekst po ewentualnym sprawdzeniu, który polski przekład najbliższy jest obcojęzycznego oryginału. Bywa jednak (jak już widzieliśmy w przypadku Góry Hermon), że zamiast tego trzeba przeprowadzić całe dochodzenie, zanim podejmie się decyzję w pozornie prostej sprawie.