Coraz więcej izraelskich pracowników akademickich i naukowców zdaje się uznawać, że pewne określone fragmenty mesjańskie są celowo pomijane w szabatowych czytaniach w synagogach. Znikły one z kanonu czytań tygodniowych ze względu na „mesjańskie konotacje”. Czyżby fragmenty te tak nieodparcie wskazywały na Jezusa, że rabini martwili się, iż Żydzi, słysząc te teksty, mogliby uwierzyć w Jezusa?

W 1521 roku Luter zostaje wezwany na Sejm Rzeszy. Cała jego podróż do Wormacji przypomina triumfalny pochód. Wszędzie towarzyszą mu wiwaty. Przybywa do miasta 16 kwietnia 1521 roku. Wieczorem następnego dnia po raz pierwszy staje przed „cesarzem i rzeszą". Wstępne przesłuchanie było czystą formalnością. Lutrowi przedłożono jego pisma i zapytano, czy są jego autorstwa, na co odpowiedział pozytywnie. Następnie został zapytany, czy gotów jest ich treści całkowicie lub częściowo odwołać. Luter poprosił o czas do namysłu, ponieważ zagadnienie to jest niezwykle skomplikowane i dotyczy Słowa Bożego. W tej sytuacji posiedzenie zostało odroczone o jeden dzień.

Z wymienionych w 1 rozdziale Ewangelii wg świętego Mateusza kobiet najprzedniejsze miejsce należy się Marii, matce Zbawiciela świata – co do tego nie ma najmniejszej wątpliwości. Poczesne miejsce przyznamy także Rut, niezwykłej, a szlachetnej Moabitce; ona przewyższa wiele znanych z Biblii niewiast izraelskich i do dziś pozostaje wzorem niedoścignionym. Ale co począć z kobietami, które – jako żywo – nie zasługują na miano niewiasty cnotliwej ani białogłowy statecznej?

Kontynuacja poprzedniego odcinka: Pieśń Izajasza o winnicy (cz. 3/4)

Wykucie prasy

… wykuł w niej prasę… - BW
… także i prasę postawił w niej… - BG
… także i tłocznię w niej wykuł… - BT

Kontynuacja poprzedniego odcinka: Pieśń Izajasza o winnicy (cz. 2/4)

Zbudowanie wieży

Zbudował w niej wieżę – BW
Zbudował wieże w pośrodku niej – BG
Pośrodku niej zbudował wieżę – BT 

Kontynuacja poprzedniego odcinka: Pieśń Izajasza o winnicy (cz. 1/4)

Przekopanie i oczyszczenie z kamieni

Przekopał ją i oczyścił z kamieni – BW
Którą ogrodził, i wybrał z niej kamienie – BG
Otóż okopał ją i oczyścił z kamieni – BT

Powyższy werset wymienia dwa procesy związane z przygotowaniem ziemi: przekopanie i usunięcie kamieni.

Izajaszowa Pieśń o Winnicy to jeden z najbardziej sugestywnych i poetyckich opisów w Biblii. W siedmiu wersetach (5:1-7) prorok przedstawia metaforę troski Boga o Jego lud, prezentując Go jako skrupulatnego, troskliwego właściciela winnicy; lud zaś to niespełniające oczekiwań złe owoce. Szczegółowe obrazowanie w pieśni Izajasza dodaje mocy proroctwu, a zarazem pozwala uzyskać historycznie wiarygodne spojrzenie na praktyki rolnicze Jerozolimy z VIII wieku p.n.e.

Jeśli spojrzeć na składniki kadzidła, jakie Bóg nakazał Mojżeszowi sporządzić do palenia na złotym ołtarzu w Przybytku, różne przekłady Biblii podają różne nazwy.

Tłumaczenia trzech z nich są w miarę jednolite: żywica/balsam, galban i kadzidło. Czwarty oddawany jest bardzo różnie: onych, onycha, morski goździeniec, rociczka, onyks, muszelki, goździki, pachnące ziele.

„Gdzie byłeś, gdy zakładałem ziemię? Powiedz, jeśli wiesz i rozumiesz” (Hioba 38:4 BW). To pytanie, postawione setki lat temu Hiobowi, dzisiaj wciąż brzmi aktualnie, choć wydaje się, że tak dużo wie współczesna nauka. Ale ja wciąż tak wielu spraw dotyczących działania naszego świata nie rozumiem.

Czy te słowa zwalniają mnie z troski o życie i zdrowie innych? Mogę chodzić, gdzie chcę, witać się, łamać zakazy, prośby, bo nie żyję dla siebie? „Gdy Pan jest ze mną, nie lękam się wcale”. Gdy wciskam pedał gazu i zdecydowanie przekraczam zasady bezpieczeństwa, także?

Purim obchodzone jest na pamiątkę cudownego uratowania Żydów mieszkających w Persji od niechybnej zagłady zaplanowanej przez wysokiego dostojnika imperium, Hamana, za przyzwoleniem samego władcy, Aswerusa. Plany te pokrzyżowała żydowska królowa Estera, która za radą wuja, Mardocheusza, wyjednała u króla pozwolenie, by Żydzi, którzy będą atakowani, mogli się bronić. Dzięki temu zamiast zagłady Izraelitów nastąpił pogrom ich wrogów, a smutek przerodził się w radość i triumf.

(…) póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz!
[Biblia Tysiąclecia II, Rdz 3:19]

Rodzimy się ważąc ok. 3 - 3,50 kg.
A czy 100 kg to duża waga człowieka?
Zależy którego.
Małego dziecka? Kobiety? Dorosłego mężczyzny?
Każdego z nich jest inna.

Jest późno, po całym dniu. Zachowałem jeszcze trochę sił, a właśnie odebrałem email z prośbą o teksty na ePatmos: „fajne, ciekawe, krótkie, ale mogą być i trochę dłuższe; bardzo proszę, bo może akurat coś ciekawego obija się po głowie”.

Tak więc piszę. Tak, chodzi mi po głowie temat, od dawna. Chciałbym napisać o nim tekst, ale nie jestem w stanie dokonać dogłębnej analizy. Poprzestanę na razie na westchnieniu związanym z wersetem:

Jahwe zesłał wielką rybę, aby połknęła Jonasza. I był Jonasz we wnętrznościach ryby trzy dni i trzy noce.
(Biblia Tysiąclecia II, Jonasza 2:1)

Znamy tę historię i związane z nią proroctwo. Spróbujmy jednak odpowiedzieć sobie na pytanie: gdzie znaleźć taką wielką rybę, w której wnętrzu można przeżyć kilka dni?

Są różne hipotezy i próby wytłumaczenia historii, towarzyszące temu proroctwu.

Między XV a XVII wiekiem Europa i częściowo nowy amerykański świat stały się widownią szaleństwa procesów o czary. Nie licząc regularnych prześladowań Żydów, było to do tamtych czasów największe bodaj ludobójstwo. Liczba jego ofiar mogła sięgnąć nawet 100 tys., a do tego doliczyć przecież trzeba liczne przypadki innych kar, jak wygnania czy pozbawienia mienia. Przeważającą większość, bo aż 75‑80 proc. skazanych stanowiły kobiety. Osoby oskarżone o czary stawały przed sądem na podstawie podejrzeń, donosów, bez żadnego zbadania ich zasadności, a następnie były poddawane okrutnym torturom, w trakcie których często przyznawały się do najbardziej absurdalnych zarzutów po to tylko, by jak najszybciej spłonąć na stosie i nie cierpieć już kolejnych sesji „przesłuchań”.