Potem zobaczyłem nowe niebo i nową ziemię. Pierwsze niebo bowiem i pierwsza ziemia przeminęły i nie było już morza – Obj. 21:1.

Olam ha-ba – czyli „przyszły świat” to jedno z ważnych pojęć wypracowanych przez judaizm i przejętych przez chrześcijaństwo. Bóg zobowiązuje człowieka do dobrego postępowania już teraz, ale jednocześnie obiecuje radykalną zmianę porządków na ziemi, tak by po koniecznym okresie edukacyjnego doświadczenia zło mogło zostać całkowicie wyeliminowane z ludzkich uczuć, myśli i działań. Tak jak obecny świat ma swoje symboliczne niebo i ziemię, tak i przyszły świat – olam ha-ba – potrzebuje nowego nieba i nowej ziemi.

Oto bowiem ciemność okryje ziemię i mrok – ludy, ale nad tobą wzejdzie PAN i jego chwała pojawi się nad tobą, i pójdą narody do twojej światłości, a królowie do blasku twojego wschodu – Izaj. 60:2‑3.

Światło to promieniowanie elektromagnetyczne o zakresie zauważalnym dla oka, czyli o długości fali 380-780 nm. Porusza się z prędkością ok. 300 tys. kilometrów na sekundę i rozchodzi się w linii prostej, o ile nie jest załamywane na granicy różnych środowisk. Częściowe pochłanianie promieniowania przez różne substancje wywołuje wrażenie ich zabarwienia. Długość fali optycznej przetwarzana jest przez siatkówkę i odbierana w mózgu jako kolor.

Jeremiasz – rozdział 1, Izajasz – rozdział 6.

Przypominamy – w tym cyklu opowiadamy historie z proroctw, jednak bez zgłębiania symboliki i interpretacji. Próbujemy czytać je jak najprościej, by przybliżyć treść.

Izajasz, rozdziały 11, 12, 10 i 9

„Wyrośnie różdżka z pnia Jessego” – to jedne z najbardziej znanych słów proroka Izajasza. Kojarzy się je z odrodzeniem i z Mesjaszem, który kiedyś nadejdzie, żeby ustanowić nowe, idealne państwo. Chrześcijanie od razu widzą w tych słowach odniesienie do Jezusa Chrystusa. Chyba jednak sama historia, w której pada to zdanie, nie jest zbyt znana. Różdżka nie wyrasta ot tak sobie. Okoliczności są dość dramatyczne. Różdżka wyrasta na… pobojowisku, na którym niewiele pozostało. Ściślej mówiąc – różdżka wyrasta na porębie*.

Niewiele wiemy o Izajaszu jako osobie – historycy na podstawie jego księgi datują, że żył około 700 roku przed naszą erą, między wierszami jego proroctwa możemy doczytać, że był żonaty i miał dwóch synów. Inne informacje są domniemaniem – biorąc pod uwagę język i treść jego dzieła możemy sądzić, że był wykształcony, być może bogato urodzony, dobrze zorientowany w sytuacji politycznej Izraela.

Mieliśmy niedawno możliwość odwiedzić Instytut Orientalny – muzeum starożytności przy University of Chicago. Eksponatów w nim mnóstwo, choć nie jest zbyt duże, szczególnie w porównaniu z takimi chicagowskimi molochami jak Instytut Sztuki czy Muzeum Nauki, gdzie bez trudu można spędzić cały dzień. Oriental Institute to wyprawa w sam raz na niedzielne popołudnie. Nazwa jest na pierwszy rzut oka nieco myląca, bo kojarzyć się może z Chinami czy Japonią, ale jednak chodzi o BLISKI Wschód, czyli w sam raz okolice dla kogoś zainteresowanego Pismem Świętym.

a popatrz
na słowem malowane obrazy

o ten
z wilkiem i barankiem
na wspólnym pastwisku

Baranek, który jest pośrodku tronu, będzie ich pasł. – Obj. 7:17

Dobra kompozycja cechuje się nie tylko umiejętnym budowaniem napięć, ale także ich rozładowywaniem. Długotrwałe intensywne doznania mogą wywoływać znużenie, a nawet zobojętnienie. Dlatego w dobrych utworach wśród dramatycznych zdarzeń pojawiają się kontrastowe sceny, umożliwiające odbiorcy odetchnięcie przed kolejną kulminacją akcji.

Kontynuacja tekstu: "Oręż, którym walczymy"

Marcin wstąpił do klasztoru augustianów w Erfurcie; klasztor nazywano Czarnym, a reguły zakonnej – zresztą dość surowej – skrupulatnie w nim przestrzegano. Zakon nie miał w swej historii ani jednego świętego, ale też – o ironio – aż do czasów Lutra nie uchował się wśród augustianów żaden heretyk. Wybór Lutra nie był przypadkowy; klasztory i zakony, nawet tej samej reguły, różniły się bowiem znacznie, a instytucja, pod której skrzydłami chronił się znękany młodzieniec, nie była monolitem bez skazy.