Jona - prorok czy gołąb?

Historia Jony – proroka – opowieść niezwykła, nieustannie poruszająca swą fabułą wyobraźnię dorosłych i dzieci.

Wielowymiarowa symbolika tej krótkiej księgi prowadzi na wciąż nowe ścieżki skojarzeń, odniesień czy przeczuć. Postawa proroka nie budzi sympatii, zaskakuje śmiałością odmowy i spierania się z Najwyższym, ale też ujmuje pełnym pokory i niezachwianej wiary wołaniem z wnętrzności ryby.

Szukamy porównań, odniesień – czasem do Jezusa, czasem do apostoła Pawła.

Czego uczy nas ta opowieść?

Na pewno tego, że miłosierdzie Boga nie ma granic, pragnie objąć każde istnienie – nie tylko ludzkie.

Czy było to tak trudne do przyjęcia przez proroka?

Chyba było, bo przecież tak łatwo odmawia się zbawienia innym – inaczej wierzącym, niewierzącym, poganom.

W gołębiu (Jona), synu Prawdy (syn Amitaja), zrozumienie łaski zbawienia zajaśniało dopiero wśród największej ciemności wewnętrznej. Może to tam właśnie każdy z nas jest w stanie spotkać się z prawdą o sobie samym, a poprzez to z prawdą o drugim człowieku.

A może Jona to nasz wewnętrzny Krytyk, odmawiający sobie samemu możliwości ratunku, uparcie negujący swoją wartość, karzący się „słusznym gniewem” bardzo ludzkiej samooceny. Bo jeśli gołąb to symbol duszy, to przecież „dusza, która grzeszy, ta umrze”.

Jona modli się słowami psalmów, czuje się wygnańcem sprzed oblicza Najwyższego, niczym pierwsi ludzie opuszczający raj.

Każdy z nas czuje się takim wygnańcem, dopóki… dopóki nie poczuje się wyratowany, a usta nie wypowiedzą słów: „...jednak Ty wydobyłeś z przepaści moje życie, Panie, Boże mój!”, a pewność przekonania potwierdzi zawołanie: „W Bogu jest wybawienie!”

Może wtedy Jona – prorok uparty – zamieni się w gołębia uwolnionego, gołębia odzyskującego swoją powietrzną przestrzeń.

Pofrunie nad wodami potopu, niosąc zieloną gałązkę nadziei, zajaśnieje nad Jordanem objawieniem boskiej Miłości bez granic, odpowie na miłosną Pieśń Oblubieńca: „Gołębico moja mieszkająca w rozpadlinach skalnych, w skrytościach przykrych! Okaż mi oblicze twoje, niech usłyszę głos twój” – być może znów słowami psalmu: „Bo mnie skryje w dzień zły w przybytku swoim: zachowa mnie w skrytości namiotu swego, a na skale wywyższy mnie” (Ps. 27:5).

Czy zrozumie wolę Najwyższego? Czy będzie współdziałać w obdarzaniu łaską miłosierdzia każdej żyjącej istoty?

Czy…

Rozważając księgę Jony na biblijnych spotkaniach – choć i w skrytościach naszych domów jednocześnie – zastanawiamy się, stawiamy pytania, których chyba więcej niż odpowiedzi, a czasem inspirujemy siebie i dzieci do jeszcze innych działań.

Zanurzmy się więc w świat wyobraźni dzieci, świat niezwykłych i pełnych ekspresji wizji plastycznych pozwalających na nowo przeżywać tę historię.