Łatwo ucieszyć się książkami, które obnażają przekręty w różnych kościołach, nadużycia, grzechy pod pozorem świętości, ale czy to wszystko dotyczy tylko innych?

Wychowana jestem w poczuciu „jesteśmy lepsi”. Ale szybko zrozumiałam, że to często jedynie chęci, by takimi być.

Zbudujmy dom na skale
niech ma mocny i stały fundament
Przestrzeń jego niechaj lśni
nie złotem i srebrem
lecz uśmiechem wyglądającym już zza drzwi

Niewiele wiemy o Izajaszu jako osobie – historycy na podstawie jego księgi datują, że żył około 700 roku przed naszą erą, między wierszami jego proroctwa możemy doczytać, że był żonaty i miał dwóch synów. Inne informacje są domniemaniem – biorąc pod uwagę język i treść jego dzieła możemy sądzić, że był wykształcony, być może bogato urodzony, dobrze zorientowany w sytuacji politycznej Izraela.

Właściwie tytuł powinien brzmieć: Melodia “Westchnienia” *. Mamy bowiem nuty do pieśni o tym tytule, nadesłane przez Daniela Kaletę; publikujemy je w załączonej ilustracji. A skoro tak szczęśliwie odnalazł się zapis nutowy, pytamy czytelników - może wiecie, kto jest autorem innego tekstu, znanego jako Modlitwa i westchnienie „Modlitwa komandora”? Tekst ten, znaleziony jakoby w kabinie za mostkiem kapitańskim na statku „Queen Elisabeth”, polecamy Waszej uwadze. Fakt, że jest on anonimowy, z pewnością nie umniejsza jego wartości.

„Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono...”
W. Szymborska

Czy wówczas stałabym pod krzyżem,
By być przy Panu jak najbliżej,
Czy gdzieś z daleka, wśród pospólstwa rzeszy,
Co widowiskiem przyszła się nacieszyć?

Wielkanocny tekst Eli Dziewońskiej obudził wspomnienia. Śpiewało się w tamtych, 60-tych i 70-tych latach, rzewne i poważne teksty. Nawet sam Czesław Niemen, może największa śpiewacza znakomitość owych czasów, miał swój wielki autorski utwór „Dziwny jest ten świat”, na poły świecki, na poły religijny.

- Nie znasz „Modlitwy” Okudżawy?

Pokiwał przecząco głową, a ja nie mogę wyjść ze zdumienia, jak można nie znać tego utworu i wielu jeszcze innych tego pieśniarza. Jego poruszające utwory śpiewane były przez wielu mniej i bardziej wybitnych ludzi piosenki ambitnej. Ale szybko się zreflektowałam, bo ilu współczesnych, wartościowych muzyków nie znam?!

Wiara bez uczynków jest martwa – Jak. 2:17

W moim szacunkowym rankingu, to jeden z częściej cytowanych wersetów Biblii. Powtarzany, przytaczany, omawiany jako argument w różnych rozważaniach. A jeśli rozmowa dotyczy wiary, pojawia się obowiązkowo.

Nie jest On przeto Bogiem umarłych, ale żywych. Dla niego bowiem wszyscy żyją. (Łuk. 20:38)

Jeżeli potem oręduje za nim jaki anioł, pośrednik, jeden na tysiąc, aby objawić człowiekowi jego obowiązek, i zmiłuje się nad nim: Wybaw go od zejścia do grobu, otrzymałem zań okup, to jego ciało odzyskuje młodzieńczą siłę, wraca do dni swojej młodości. (Job. 33:23-25)

To puenta ze znanej baśni Ch. Andersena. Jak dowodzą badacze literatury, jego teksty są nie tylko dla dzieci, a często bardziej ku pouczeniu dorosłych. A czasami potrzebne jest proste zdanie, proste stwierdzenie, pytanie, by odsłonić „nagie fakty”.

***

Słoneczny był dzień.
Mój mały wnuk
z lwem i jagnięciem
przed domem bawił się.

Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony - Ew. Marka 16:16

Chrzest…
Jeden mail… kilka słów… i świat wokół mnie zaczął się zmieniać…
Pragnienia stały się realne… oczekiwanie skróciło się do zaledwie kilku dni…

Tu wabią światła
Tam obiecują magię
Trwa sprzedaż dóbr i dusz
Z dnia na dzień wciąż nachalniej
A tu się dzieje cud
A tu się dzieje CUD

Nie zdawałam sobie sprawy, że ostatnią wojnę światową noszę w sobie. Przez opowieści bliskich, a także przez ich brak. Dowiaduję się ciągle nowych rzeczy i zaczynam więcej rozumieć. Autorka świetnej książki o roku wyzwalania kraju, uświadamia i mnie, że to nie był rok szczęśliwy, dla wielu zaczynały się dopiero życiowe dramaty, jak dla mojej mamy, wypędzonej z rodziną z własnej ziemi, tułającej się potem wiele lat, bardzo biednych lat.  Nie dopytałam jej o wiele szczegółów, ale już jej losu nie muszę znać. Był taki, jak kobiet na wyzwalanym Śląsku, na Mazurach, los przesiedleńców na obce ziemie, między obcych ludzi.

„Obraca burzę w ciszę, tak, że umilkną nawałności ich. I weselą się, że ucichło, a tak przywodzi ich do portu pożądanego”. (Ps 107:29,30)

Zapomniałam o takim określeniu, przed laty odmienianym przez wszystkie przypadki: celem naszym port pożądany, kiedy znajdziemy się porcie,  w drodze do portu. Było to też często używane  w publicznych modlitwach, głównie jako prośba o wytrwałość w drodze.