„Bo królestwo Boże, to nie sprawa tego, co się je i pije,
ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym”
Rzym.14:17

Stopy tancerki baletowej oparte o deski sceny… Wydaje się niewiarygodne, że mogą utrzymać ciężar ciała. Oczywiście tancerka ma na nogach specjalne buty, łydki skrępowane taśmami, które usztywniają całą „konstrukcję”. Całość jednak zdumiewa. Po co? Jaki cel tej męczarni? Odpowiedź jest dosyć oczywista, gdy pojawia się ruch. Celem jest efekt lekkości. Z powodu takiego ustawienia stóp całe ciało porusza się bardziej finezyjnie, aż po dłonie i palce. Tą samą funkcję spełniają damskie „szpilki”.

Jeremiasz – rozdział 1, Izajasz – rozdział 6.

Przypominamy – w tym cyklu opowiadamy historie z proroctw, jednak bez zgłębiania symboliki i interpretacji. Próbujemy czytać je jak najprościej, by przybliżyć treść.

Izajasz, rozdziały 11, 12, 10 i 9

„Wyrośnie różdżka z pnia Jessego” – to jedne z najbardziej znanych słów proroka Izajasza. Kojarzy się je z odrodzeniem i z Mesjaszem, który kiedyś nadejdzie, żeby ustanowić nowe, idealne państwo. Chrześcijanie od razu widzą w tych słowach odniesienie do Jezusa Chrystusa. Chyba jednak sama historia, w której pada to zdanie, nie jest zbyt znana. Różdżka nie wyrasta ot tak sobie. Okoliczności są dość dramatyczne. Różdżka wyrasta na… pobojowisku, na którym niewiele pozostało. Ściślej mówiąc – różdżka wyrasta na porębie*.

Wśród słów Jezusa są dwie wypowiedzi, które czasami uważa się za wzajemnie sprzeczne:

Łuk. 9:49-50 Mistrzu, widzieliśmy takiego, który w twoim imieniu wygania demony i zabranialiśmy mu, ponieważ nie chodzi z nami. Wtedy Jezus rzekł do niego; Nie zabraniajcie; kto bowiem nie jest przeciwko wam, ten jest z wami.

Łuk. 11:23 Kto nie jest ze mną, jest przeciwko mnie.

Czytając Dobre Boże Słowo od pierwszych stron przekonujemy się jakim wielkim złem jest grzech i jak wiele niedobrego wyrządza ludziom i całemu znanemu nam światu. Już pierwsi ludzie nie byli w stanie oprzeć się pokusie i złamali Boże Prawo. Ewa uległa pokusie zerwania i zjedzenia owocu, zakazanego przez Pana Boga. Inna wielka postać biblijna, król Dawid nie oparł się pożądaniu Batszeby, żony Uriasza Hetejczyka. Na podstawie tych dwóch przykładów nasuwa się prosty wniosek, że pokusa zawsze wiedzie tylko do grzechu.

Kontynuacja tekstu: Sara na dworze faraona (2)

Tydzień temu staraliśmy się ujrzeć siebie w doświadczeniach Abrama i Saraj, a także zastanawialiśmy się nad realizacją obietnicy Bożej, danej Abramowi. Pozostały nam jeszcze rozważania o konsekwencjach nieszczerości.

Skutki oszukania faraona. Kiedy wyszła na jaw faktyczna relacja Abrama i Sary, faraon wezwał go przed swoje oblicze i skarcił go. Byłby się może posunął do kary wobec oszusta, ale bał się Pana, od którego, jak się przekonał, wyszła kara. Władca wydalił jednak Abrama na zawsze ze swojego państwa, uznał go za persona non grata. Przydzielił mu eskortę na wypadek gdyby któryś z książąt albo pospólstwa poczuł potrzebę dokonania na patriarsze samosądu.

Kontynuacja tekstu: Sara na dworze faraona (1)

W poprzednim odcinku zastanawialiśmy się nad trasą patriarchów do Ziemi Obiecanej, starożytną etyką, temperamentem Egipcjan i darami faraona. Dziś spójrzmy na kolejne zagadnienia, wyłaniające się z 12. rozdziału Księgi Rodzaju.

Rodz 12:10-13:2

Trasa Obietnicy. Abram w towarzystwie rodziny opuścił rodzinne Ur i wyruszył do wskazanej mu przez Boga ziemi. Z jakichś przyczyn klan Teracha zmienił jednak trasę ^[1] – zamiast kierować się wciąż na zachód, udali się oni do leżącego ponad 1000 km na północnym zachodzie Charanu (dzisiejszy Haran w południowej Turcji).

Podoba mi się definicja zaufania z Wikipedii:Zaufanie wobec jakiegoś obiektu jest to wiedza lub wiara, że jego działania, przyszły stan lub własności okażą się zgodne z naszym życzeniem.

Trafiłam niedawno w starej gazecie na artykuł dotyczący zaufania, w którym różne osoby (ksiądz ewangelicki, psycholog, socjolog, właściciel firmy cukierniczej…) opowiadały, czym dla nich jest zaufanie (gazeta to “Wysokie Obcasy Extra”, nr grudzień 2015). Każdy podchodził do tematu z innej strony: ksiądz ewangelicki opowiada jak zdobył zaufanie katolickiej społeczności, psycholog mówi o zaufaniu do samego siebie, socjolog – jak zaufanie wygląda w statystykach, właściciel firmy cukierniczej – jak zaufać pracownikowi. Ten tekst zawierał wiele ciekawych aspektów tego zagadnienia i dla mnie stał się pretekstem do rozważania: czym jest zaufanie i co o nim mówi Biblia.

Istotny warunek

Chciałbym wspomnieć o jednym warunku, moim zdaniem dość istotnym, wiążącym się z możliwością uczestnictwa w Bożym planie. Bożym planie, który zawiera w sobie chęć zbawienia wszystkich ludzi. Dobrym planie.

Studentom seminarium dano zadanie przygotowania kazania. Jedna grupa otrzymała temat przypowieści o miłosiernym Samarytaninie. Drugiej grupie studentów wydano różne inne tematy.

Kilka tygodni temu obchodziliśmy Dzień Kobieti z tej okazji w radio mogłem usłyszeć wiele audycji dotyczących kobiet w różnych sferach i aspektach życia. Wypowiadał się też onkolog na temat zdrowia współczesnych Polek. W Polsce coraz więcej kobiet ma nowotwór szyjki macicy lub piersi. Lekarz w audycji zauważył, że pacjentki, które do niego przychodzą, mają już tak zaawansowanego guza, że nie ma mowy o leczeniu, tylko ratowaniu życia i kończy się to najczęściej mastektomią. Na pytanie: dlaczego dopuściły do tego stanu, dlaczego nie badały się regularnie i nie robiły tomografii, jego pacjentki zawsze odpowiadają w ten sam sposób: Panie doktorze, nie badałam się, bo bałam się, że coś tam znajdę.

Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu – Flp 4:6

Jesteśmy silni. Radzimy sobie z trudnościami, zmartwieniami, planowaniem przyszłości, niepewnością, dylematami. Nawet jak wydaje nam się, że już nie mamy siły i upadamy to i tak wstajemy, tylko z większym ciężarem do dalszego dźwigania, ale z czasem nauczymy się go ciągnąć ze sobą. Będziemy silniejsi. Nie będzie już dla nas taki ciężki jak wcześniej.

Izrael otrzymał od Boga liczne przepisy, które miały gwarantować społeczność z Bogiem, a tym samym liczne błogosławieństwa. Zasady opisane w Zakonie, były stosunkowo proste, a jeśli nie, to od odpowiedniego pokierowania, byli kapłani, którzy pomagali zbliżyć się do Boga poprzez lepsze zrozumienie przykazania bądź jego intencji. Niestety z tą wiernością i zaangażowaniem bywało, mówiąc delikatnie, różnie. Bóg oprócz dania przepisów, położył też część odpowiedzialności na człowieku – należało gorliwie zabiegać o wypełnianie prawa: Teraz więc, Izraelu, czego żąda od ciebie Pan, twój Bóg! Tylko, abyś okazywał cześć Panu, swemu Bogu, abyś chodził tylko jego drogami, abyś go miłował i służył Panu, swemu Bogu, z całego serca i z całej duszy, abyś przestrzegał przykazań Pana i jego ustaw, które Ja ci dziś nadaję dla twego dobra (Pwt 10:12-13).

Muszę przyznać, że jestem już dość mocno zirytowany ciągłym wracaniem do przeszłości w naszym kraju. Otwarcie szafy zmarłego gen. Kiszczaka wywołało nową falę domysłów, domniemań, hipotez, zarzutów, oskarżeń, krytyki, ale też słów poparcia i wsparcia dotyczących prezydenta Lecha Wałęsy. Jestem zmęczony słuchaniem jak jest wałkowane jedno i to samo, i używane w przeróżnych kontekstach politycznych, aby ugrać coś dla siebie. Czysty cynizm, który mnie wykańcza. Najlepszym rozwiązaniem byłoby niesłuchanie tego, ale się nie da: w radio, w tv, w Internecie – wszędzie śpiewają na jedną melodię.