Sejny – małe miasteczko wśród jezior. Idealne miejsce na letni odpoczynek. Tam pojechaliśmy.

Pierwszego dnia zamierzamy zwiedzić klasztor i synagogę. Ale najpierw, wakacyjnym obyczajem, chcemy przysiąść w kawiarence pod parasolem, spokojnie się rozejrzeć i poczuć klimat nowego miejsca.

Kontynuacja tekstu: Jeśli na piasku... (1)

Mt 7:21-27, Łk 6:46-49

Jak było wspomniane, przed analizowaniem tego podobieństwa należy zapoznać się z całym Kazaniem na Górze. Jezusowa pointa dotyczy wszystkich Jego zadeklarowanych uczniów, aż do dzisiaj, niezależnie od orientacji wyznaniowej.

W ich ustach nie znalazło się kłamstwo; bez zmazy bowiem są – Obj. 14:5

Nos bajkowego Pinokia stawał się na skutek kłamstw coraz dłuższy. W realnym świecie wypowiedź zawierająca elementy niezgodne z oceną rzeczywistości, jaką posiada osoba wypowiadająca się, nie wydłuża jej nosa, ale sprawia, że mimika twarzy staje się niesymetryczna. Obraz twarzy kontrolowanej przez emocje wyrażające prawdę jest idealnie symetryczny.

W kulturze Zachodu (głównie w filmach, polityce) religia jest wszechobecna. Częste odwołania do chrześcijaństwa w przeróżnych okazjach pokazują jaki ci ludzie mają stosunek do wiary. Po tych wypowiedziach – które często są pojedynczym wtrąceniem w kontekst – widać, że wartości chrześcijańskie są dla nich cenne, a Bóg jest dla nich inspiracją w wielu życiowych i zawodowych decyzjach.

„Nakładanie rąk” jest jedną z sześciu fundamentalnych nauk wczesnego Kościoła, wymienionych przez autora Listu do Hebrajczyków. Był to zwyczaj praktykowany już w starożytnym Izraelu i w sposób naturalny przeniknął on do praktyki pierwszych chrześcijan. Do dziś jest stosowany przez wiele grup wierzących. Poniżej chciałbym podzielić się kilkoma spostrzeżeniami na temat tego gestu i jego znaczenia.

Francuskie słowo, którego definicja może brzmieć: (1) wielka hańba, (2) haniebne zachowanie.

Źródło: łacina, ignominia = in- „bez” i (g)nomen „nazwy”;

Ale ich ty, o Boże! wepchniesz w dół zginienia; mężowie krwawi i zdradliwi nie dojdą do połowy dni swoich; ale ja w tobie nadzieję mieć będę. Psalm 55:24

(2 Krl 18:4)

Jako czytelnicy Biblii na pewno zetknęliśmy się z imieniem „Nechusztan”. Kim lub czym był Nechusztan? Może pamiętasz? Tak, było to imię nadane przez Izraelitów figurce miedzianego węża (hebr. Nachasz 5175), przechowywanej w sanktuarium od czasów wędrówki po puszczy. Figurka ta była wykonana z rozkazu Boga. Odlana była z miedzi bądź brązu (Nchasz, 5174, ciekawa gra słów) i osadzona na wysokim drzewie, być może słupie, aby lud izraelski mógł dostrzec ją z daleka i być uleczonym od ukąszeń „ognistych węży”.

A na głowach jej imię bluźnierstwa – Obj. 13:1

Występek bluźnierstwa, czyli znieważania Boga, został usunięty z kodeksów karnych krajów Zachodu. Zakazane jest obrażanie uczuć religijnych innych ludzi poprzez znieważanie przedmiotów lub miejsc kultu, jednak złorzeczenie Bogu nie może, zdaniem organizacji chroniących prawa człowieka, zostać uznane za przestępstwo, gdyż wymagałoby to przyznania jednej religii statusu wyższości nad innymi lub nad jej brakiem. W takim stanie prawnym karalne jest publiczne znieważanie człowieka, ale można prawie całkowicie bezkarnie bluźnić, czyli znieważać Osobę Najwyższego.

„Muszę otwarcie przyznać, że źle podałem ten czas, i nie chcę się usprawiedliwiać, choć kierowałem się czystymi pobudkami, co przyczyniło się do chwały Bożej. Ufam, że Bóg wybaczy mi moje błędy i pomyłki”. - William Miller
(Wm. Miller's Apology and Defence, Boston 1845, s33-34).

I zwodzi mieszkańców ziemi przez cuda, które dano jej czynić – Obj. 13:14

Cud to zjawisko ponadnaturalne, czyli takie, którego nie da się racjonalnie objaśnić. Cud w znaczeniu religijnym poświadcza dodatkowo boską inspirację jakiegoś lub czyjegoś działania.

I sprawia, że ziemia i jej mieszkańcy oddają pokłon pierwszej bestii, której rana śmiertelna została uleczona. – Obj. 13:12

Uczucia religijne wzmacniają wszelkie więzi międzyludzkie. Dlatego władcy często posługiwali się kultami, by umacniać swoją pozycję polityczną. Nawet religia chrześcijańska była i jest wykorzystywana jako narzędzie sprawowania władzy, choć stoi to przecież w jawnej sprzeczności z nauką Jezusa, który głosił, że Jego Królestwo nie przynależy do tego świata.

A dane są jej usta mówiące wielkie [rzeczy] i bluźnierstwa. – Obj. 13:5

Pycha, czyli występek przeciwko miłości do bliźniego, oraz bluźnierstwo, czyli występek przeciwko miłości do Boga, to dwa najcięższe grzechy, jakich może dopuścić się człowiek.

Michał i aniołowie jego walczyli ze smokiem. – Obj. 12:7

Góra i dół, przód i tył. Jasny i ciemny, hałas i cisza, gładki i szorstki, słodki i gorzki. Dobry i zły. Porządek świata wartości fizycznych i duchowych regulowany jest napięciami między biegunami przeciwieństw. Ów system podwójności i sił między nimi działających jest elementem Bożego projektu dla materialnego świata. Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię, światło i ciemność, ziemię i morze, mężczyznę i kobietę.

Kontynuacja tekstu: „Oręż, którym walczymy”

Klęska 1525 roku ograniczyła działalność Lutra do elektorskiej Saksonii. Oczywiście, wpływ jego sięgał daleko poza granice saskiego elektoratu, ale tylko tam mógł teraz swą pracę prowadzić osobiście. Sprzyjał mu nowy elektor Jan Stały, chociaż nie był on władcą na miarę swego starszego brata, zmarłego księcia Fryderyka Mądrego.

Albowiem głupstwo Boże jest mędrsze niż ludzie; a mdłość Boża jest mocniejsza niż ludzie (1 Kor. 1:25).

Czy wolno – aż wzdragam się to wypowiedzieć – twierdzić, że u Boga jest jakieś głupstwo lub słabość? U nieśmiertelnej, wszechmogącej istoty, która swoją mądrością stworzyła wszystko? Jak można? I czy to nie herezja, przypisywać coś takiego Bogu? No, ale przecież apostoł używa takiego określenia. Co ma na myśli?