Biblijny sens słowa „doskonałość” (2)
Myślącym pod rozwagę

Dzisiaj przyjrzyjmy się jak „doskonałość” definiuje Nowy Testament
„Doskonałość” w Nowym Testamencie
Słyszeliście, iż rzeczono: Będziesz miłował bliźniego twego, a będziesz miał w nienawiści nieprzyjaciela twego; aleć Ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjacioły wasze; błogosławcie tym, którzy was przeklinają; dobrze czyńcie tym, którzy was mają w nienawiści, i módlcie się za tymi, którzy wam złość wyrządzają i prześladują was; abyście byli synami Ojca waszego, który jest w niebiesiech; bo on to czyni, że słońce jego wschodzi na złe i na dobre, i deszcz spuszcza na sprawiedliwe i na niesprawiedliwe, albowiem jeśli miłujecie te, którzy was miłują, jakąż zapłatę macie? azaż i celnicy tego nie czynią? A jeślibyście tylko braci waszych pozdrawiali, cóż osobliwego czynicie? azaż i celnicy tak nie czynią? Bądźcież wy tedy doskonałymi (teleioi, Strong 5046), jako i Ojciec wasz, który jest w niebiesiech, doskonały jest. Mat. 5:43-48
Jezus wystawia ludziom Ojca za wzór doskonałości. Każe Go naśladować. Jak można to uczynić? Czy można być bezgrzesznym jak Ojciec? Nie. Ale można usiłować czynić jak On, i w takiej intencji jak On, dobre uczynki (wersety 43-47). Mowa o miłości do nieprzyjaciół, o życzliwym obchodzeniu się z każdym człowiekiem, wyświadczaniu dobra, wstawienniczej postawie wobec złych, o mówieniu o nich z sympatią. Doskonałość (teleiotes) rozumiana jest tu zapewne jako zupełna, tj. ogarniająca wszystkich miłość (por Kol. 3:14). Jest to doskonałość etyczna, osiągalna dla upadłego człowieka, i dlatego zalecana przez Mistrza.
Ale gdy przyjdzie to, co jest doskonałego (teleion – dojrzałego), tedy to, co jest po części, zniszczeje. 1 Kor. 13:10
Tu: doskonałość w myśleniu i pojmowaniu, pozbycie się wyobrażeń na rzecz rzeczywistej i zupełnej wiedzy, którą otrzyma Kościół po przemianie natury z ludzkiej na duchową. Doskonałość intelektualna, na razie nikomu niedostępna, choć mamy ku niej dążyć (1 Kor. 14:20).
Ile tedy nas doskonałych (teleioi), toż rozumiejmy; a jeśli co inaczej rozumiecie, i toć wam Bóg objawi. Filip. 3:15
Co mają rozumieć doskonali moralnie, bo o takich tu chodzi, bracia i siostry? Że jeszcze wiele im do doskonałości brakuje (3:12), że mają nie ustawać w staraniach o uczynienie swojego wybrania i powołania pewnymi (3:14). Ludzi w ten sposób myślących o sobie św. Paweł zaszczyca mianem „doskonałych”, tj. dojrzałych.
Aby człowiek Boży był doskonały (artios, Strong 739 – stosowny, odpowiedni, przygotowany, gotowy), ku wszelkiej sprawie dobrej dostatecznie wyćwiczony. 2 Tym. 3:17
Sens: dzięki doskonaleniu w oparciu o Pisma Święte człowiek może przygotować się do wszelkich chwalebnych zadań. Myślę, że chodzi tu o każdego ofiarowanego Bogu człowieka, a nie o chwalebnego, skompletowanego Chrystusa, ponieważ tym samym terminem – „człowiecze Boży” – zwraca się do Tymoteusza apostoł w pierwszym liście, mówiąc o jego ziemskich próbach i pokusach (1 Tym. 6:11).
Niechaj was niewiele będzie nauczycielami, bracia moi! wiedząc, że cięższy sąd odniesiemy. Albowiem w wielu upadamy wszyscy; jeśli kto nie upada w słowie, ten jest doskonałym mężem, który też może na wodzy trzymać i wszystko ciało. Jak. 3:1-2
Doskonały (teleios) człowiek jest w stanie zapanować nad tym, co wypowiada, a to stanowić będzie dowód, że umie kontrolować również całe ciało (Jak. 3:2). Chodzi tu o dojrzałego w miłości i wzroście duchowym chrześcijanina, niektórzy w połączeniu z wersetem 1 widzą tu nauczycieli w Kościele, którzy przez dobre nauczanie i rozważne postępowanie będą wywierali pozytywny wpływ na Ciało, zbór.
Cechą osób doskonałych (teleion – dojrzałych) jest umiejętność rozróżniania zła od dobra (Hebr. 5:14). Rozwijają się oni w oparciu o „twardy pokarm”, tj. zaawansowane prawdy biblijne.
„Doskonałość” według teologii Listu do Hebrajczyków:
W tym ważnym liście Nowego Testamentu słowo „doskonałość” występuje głównie w znaczeniu wiecznego życia. Przykłady:
A choć był Synem Bożym, wszakże z tego, co cierpiał, nauczył się posłuszeństwa. A tak doskonałym (teleioō) będąc, stał się wszystkim sobie posłusznym przyczyną zbawienia wiecznego, nazwany będąc od Boga kapłanem najwyższym według porządku Melchisedekowego. Hebr. 5:8-10
„Doskonałym” (teleioō) – mowa o wzbudzonym z martwych i uwielbionym Chrystusie. To greckie wyrażenie może tu więc oznaczać życie wieczne, ale w wersecie 8 jest również wzmianka o tym, że nauczył się przez cierpienie posłuszeństwa. Wypróbowana doskonałość moralna spowodowała nagrodzenie Naszego Mistrza życiem wiecznym na poziomie nieśmiertelności (por. Hebr. 2:10). Podobnie o Jego zmartwychwstaniu mówi Hebr. 7:28.
A przetoż byłali doskonałość (teleiosis) przez kapłaństwo lewickie, (gdyż za niego wydany jest zakon ludowi), jakaż tego jeszcze była potrzeba, aby inszy kapłan według porządku Melchisedekowego powstał, a nie był według porządku Aaronowego mianowany? Hebr. 7:11
„Doskonałość” (teleiosis, Strong 5050) – tu w znaczeniu zbawienia i przeniesienia ze śmierci do życia, tego Zakon (Prawo Mojżeszowe) nie mógł człowiekowi zapewnić, będąc jedynie normą doskonałości i zarazem zbiorem niemożliwych dla nas do zachowania w całości wymagań. W odróżnieniu od Zakonu Pan Jezus może doskonale (panteles, Strong 3838 – całkowicie, kompletnie, zupełnie) zbawić wszystkich, którzy przystępują do Niego jako Orędownika.
Pozostawię Was, Drodzy Czytelnicy, w tym miejscu. Wrócimy do tematu przy następnym spotkaniu.
- Tagi: Aaron, bliźni, Bóg, być doskonałym, błogosławieństwo, Chrystus, cierpliwość, człowiecze Boży, doskonałość, Jezus, Jezus Chrystus, kapłan, konkordancja Stronga, Kościół, List do Hebrajczyków, Melchisedek, modlitwa, Nowy Testament, ofiara, orędownik, Pan Jezus, Pismo Święte, pobożność, posłuszeństwo, Prawo Mojżeszowe, Stary Testament, Syn Boży, Tymoteusz, wiara, zakon, Zbawienie, zbór, zmartwychwstanie, życie, życie wieczne