Biblijny sens słowa „doskonałość” (2)

Autor tekstu - Samuel Królak | Data publikacji - piątek, 30 maja 2014 | Obszar - na Północ

Myślącym pod rozwagę

Biblijny sens słowa „doskonałość” (2)
fot. Magdalena Dąbek

Poprzednio zastanawialiśmy się nad biblijnym
znaczeniem określenia „doskonałość”
w świetle wersetów ze Starego Testamentu
.

Dzisiaj przyjrzyjmy się jak „doskonałość” definiuje Nowy Testament

„Doskonałość” w Nowym Testamencie

Słyszeliście, iż rzeczono: Będziesz miłował bliźniego twego, a będziesz miał w nienawiści nieprzyjaciela twego; aleć Ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjacioły wasze; błogosławcie tym, którzy was przeklinają; dobrze czyńcie tym, którzy was mają w nienawiści, i módlcie się za tymi, którzy wam złość wyrządzają i prześladują was; abyście byli synami Ojca waszego, który jest w niebiesiech; bo on to czyni, że słońce jego wschodzi na złe i na dobre, i deszcz spuszcza na sprawiedliwe i na niesprawiedliwe, albowiem jeśli miłujecie te, którzy was miłują, jakąż zapłatę macie? azaż i celnicy tego nie czynią? A jeślibyście tylko braci waszych pozdrawiali, cóż osobliwego czynicie? azaż i celnicy tak nie czynią? Bądźcież wy tedy doskonałymi (teleioi, Strong 5046), jako i Ojciec wasz, który jest w niebiesiech, doskonały jest. Mat. 5:43-48

Jezus wystawia ludziom Ojca za wzór doskonałości. Każe Go naśladować. Jak można to uczynić? Czy można być bezgrzesznym jak Ojciec? Nie. Ale można usiłować czynić jak On, i w takiej intencji jak On, dobre uczynki (wersety 43-47). Mowa o miłości do nieprzyjaciół, o życzliwym obchodzeniu się z każdym człowiekiem, wyświadczaniu dobra, wstawienniczej postawie wobec złych, o mówieniu o nich z sympatią. Doskonałość (teleiotes) rozumiana jest tu zapewne jako zupełna, tj. ogarniająca wszystkich miłość (por Kol. 3:14). Jest to doskonałość etyczna, osiągalna dla upadłego człowieka, i dlatego zalecana przez Mistrza.

Ale gdy przyjdzie to, co jest doskonałego (teleion – dojrzałego), tedy to, co jest po części, zniszczeje. 1 Kor. 13:10

Tu: doskonałość w myśleniu i pojmowaniu, pozbycie się wyobrażeń na rzecz rzeczywistej i zupełnej wiedzy, którą otrzyma Kościół po przemianie natury z ludzkiej na duchową. Doskonałość intelektualna, na razie nikomu niedostępna, choć mamy ku niej dążyć (1 Kor. 14:20).

Ile tedy nas doskonałych (teleioi), toż rozumiejmy; a jeśli co inaczej rozumiecie, i toć wam Bóg objawi. Filip. 3:15

Co mają rozumieć doskonali moralnie, bo o takich tu chodzi, bracia i siostry? Że jeszcze wiele im do doskonałości brakuje (3:12), że mają nie ustawać w staraniach o uczynienie swojego wybrania i powołania pewnymi (3:14). Ludzi w ten sposób myślących o sobie św. Paweł zaszczyca mianem „doskonałych”, tj. dojrzałych.

Aby człowiek Boży był doskonały (artios, Strong 739 – stosowny, odpowiedni, przygotowany, gotowy), ku wszelkiej sprawie dobrej dostatecznie wyćwiczony. 2 Tym. 3:17

Sens: dzięki doskonaleniu w oparciu o Pisma Święte człowiek może przygotować się do wszelkich chwalebnych zadań. Myślę, że chodzi tu o każdego ofiarowanego Bogu człowieka, a nie o chwalebnego, skompletowanego Chrystusa, ponieważ tym samym terminem – „człowiecze Boży” – zwraca się do Tymoteusza apostoł w pierwszym liście, mówiąc o jego ziemskich próbach i pokusach (1 Tym. 6:11).

Niechaj was niewiele będzie nauczycielami, bracia moi! wiedząc, że cięższy sąd odniesiemy. Albowiem w wielu upadamy wszyscy; jeśli kto nie upada w słowie, ten jest doskonałym mężem, który też może na wodzy trzymać i wszystko ciało. Jak. 3:1-2

Doskonały (teleios) człowiek jest w stanie zapanować nad tym, co wypowiada, a to stanowić będzie dowód, że umie kontrolować również całe ciało (Jak. 3:2). Chodzi tu o dojrzałego w miłości i wzroście duchowym chrześcijanina, niektórzy w połączeniu z wersetem 1 widzą tu nauczycieli w Kościele, którzy przez dobre nauczanie i rozważne postępowanie będą wywierali pozytywny wpływ na Ciało, zbór.

Cechą osób doskonałych (teleion – dojrzałych) jest umiejętność rozróżniania zła od dobra (Hebr. 5:14). Rozwijają się oni w oparciu o „twardy pokarm”, tj. zaawansowane prawdy biblijne.

„Doskonałość” według teologii Listu do Hebrajczyków:

W tym ważnym liście Nowego Testamentu słowo „doskonałość” występuje głównie w znaczeniu wiecznego życia. Przykłady:

A choć był Synem Bożym, wszakże z tego, co cierpiał, nauczył się posłuszeństwa. A tak doskonałym (teleioō) będąc, stał się wszystkim sobie posłusznym przyczyną zbawienia wiecznego, nazwany będąc od Boga kapłanem najwyższym według porządku Melchisedekowego. Hebr. 5:8-10

„Doskonałym” (teleioō) – mowa o wzbudzonym z martwych i uwielbionym Chrystusie. To greckie wyrażenie może tu więc oznaczać życie wieczne, ale w wersecie 8 jest również wzmianka o tym, że nauczył się przez cierpienie posłuszeństwa. Wypróbowana doskonałość moralna spowodowała nagrodzenie Naszego Mistrza życiem wiecznym na poziomie nieśmiertelności (por. Hebr. 2:10). Podobnie o Jego zmartwychwstaniu mówi Hebr. 7:28.

A przetoż byłali doskonałość (teleiosis) przez kapłaństwo lewickie, (gdyż za niego wydany jest zakon ludowi), jakaż tego jeszcze była potrzeba, aby inszy kapłan według porządku Melchisedekowego powstał, a nie był według porządku Aaronowego mianowany? Hebr. 7:11

„Doskonałość” (teleiosis, Strong 5050) – tu w znaczeniu zbawienia i przeniesienia ze śmierci do życia, tego Zakon (Prawo Mojżeszowe) nie mógł człowiekowi zapewnić, będąc jedynie normą doskonałości i zarazem zbiorem niemożliwych dla nas do zachowania w całości wymagań. W odróżnieniu od Zakonu Pan Jezus może doskonale (panteles, Strong 3838 – całkowicie, kompletnie, zupełnie) zbawić wszystkich, którzy przystępują do Niego jako Orędownika.


Pozostawię Was, Drodzy Czytelnicy, w tym miejscu. Wrócimy do tematu przy następnym spotkaniu.

Udostępnij...

O Autorze

Samuel Królak