I chwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan – Obj. 20:2.

Babiloński Marduk musiał pokonać smoka, by udowodnić swe bóstwo. Prawdziwy i jedyny Bóg nie musi niczego udowadniać, a Jego przewaga nad smokiem Lewiatanem jest oczywista – sam go stworzył (Psalm 104:26) i sam unicestwi.

I schwytana została bestia, a z nią fałszywy prorok, który czynił przed nią cuda, jakimi zwiódł tych, którzy przyjęli znamię bestii i oddawali pokłon jej wizerunkowi. Oboje zostali żywcem wrzuceni do jeziora ognia, płonącego siarką – Obj. 19:20.

Jedną z atrakcji turystycznych Indonezji są wulkany Ijen na Jawie, gdzie ludzie z całego świata podziwiają nocami błękitne jęzory płonącej siarki. Siarka jest żółta, lecz płonie na niebiesko. Wynika z tego, że biblijne piekło może nie być czerwono-pomarańczowe jak lawa, lecz błękitne jak niebo. Ale jeśli tak, to byłoby jego odwrotnością – błękit jeziora ognia najlepiej widać nocą w kontraście z tłem czarnego nieba.