I jeśli dokładnie się nauczą dróg mojego ludu, i będą przysięgać na moje imię, mówiąc: PAN żyje, (...) wtedy zostaną zbudowani wśród mego ludu – Jer. 12:16.

Chrześcijanie oburzają się czasami, gdy słyszą, że ktoś, kto dzisiaj nie uwierzył w Jezusa, być może nawet nie wierzył w Boga i był złym człowiekiem, może otrzymać powtórną szansę nawrócenia się i wiecznego życia, na równi z tymi, którym dzisiaj udzielona została łaska wiary. Tymczasem Bóg przez natchnionych pisarzy Biblii wielokrotnie powtarzał, że jest pełen miłosierdzia i zawsze gotów przyjąć nawracającego się grzesznika.

Kazn. 12:1 Pamiętaj więc o swoim Stwórcy w dniach swojej młodości, zanim nastaną złe dni i przyjdą lata, o których powiesz: Nie podobają mi się.

A bestia, która była, a nie ma jej, ona sama jest ósmym, a jest z siedmiu i idzie na zatracenie – Obj. 17:11.

Miasto Babilon zostało założone w trzecim tysiącleciu przed Chrystusem. Od XIX w. p.n.e. było siedzibą królów. Szczególnego znaczenia nabrało pod panowaniem szóstego władcy dynastii babilońskiej, sławnego Hammurabiego (1792-1750 r. p.n.e.). Potem przez dwanaście wieków zmienne były koleje jego losów. W epoce regionalnej dominacji asyryjskiej (X-VII w. p.n.e.) wydawało się nawet, że już na zawsze utraciło swoją wyjątkową pozycję. I wtedy właśnie, po trzynastu wiekach panowania królów w tym mieście, pojawia się Nebukadnesar II, czyli biblijny Nabuchodonozor (604-562 r. p.n.e.), który na krótko wyprowadza swoją stolicę na militarne, polityczne i gospodarcze szczyty potęgi, po czym w ciągu niespełna 30 lat po jego śmierci następuje szybki i ostateczny upadek Babilonu.

Miała w swej ręce złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości nierządu swojego i całej ziemi* – Obj. 17:4.

„Jeśli potrzebujesz pieniędzy, żeby czuć się bogatym, to jesteś naprawdę biedny”. Przekładając tę sentencję kanadyjskiego filozofa i pisarza Matshony Dhliwayo na biblijny język, można by powiedzieć: Jeśli potrzebujesz złota, żeby zademonstrować swoje bogactwo, to ukrywasz duchową nędzę (Obj. 3:17).

I zgromadził ich na miejsce zwane po hebrajsku Armagedon – Obj. 16:16.

Tell (hebr. tel) to wzgórze powstałe w efekcie nawarstwiania się pozostałości ludzkiego osadnictwa. Prace archeologiczne prowadzone na takich wzgórzach odsłaniają w głąb warstwy zawierające ślady ludzkiej działalności z coraz wcześniejszych okresów. W Megiddo odsłonięto ich około 26. Są świadectwem istnienia co najmniej dwudziestu oddzielnych okresów w historii miasta między 4000 a 400 r. p.n.e. Oznacza to także, że tyle razy miasto było burzone i ponownie odbudowywane.

Którzy się kłaniają bestii i obrazowi [z gr. eikon – ikona] jej. – Obj. 14:11

We współczesnych muzeach przechowywane są liczne obrazy i rzeźby, które niegdyś służyły jako obiekty kultu. Ich artystyczny wyraz i kunszt wykonania może wzbudzać zainteresowanie, podziw, a nawet zachwyt. Wydaje się jednak, że uczucia te nie uwłaczają Bogu, o ile tylko jakiś wytwór ludzkiego rękodzieła nie staje się przedmiotem religijnego kultu.

Niech zrachuje liczbę bestii, liczba bowiem człowieka jest: sześćset sześćdziesiąt sześć – Obj. 13:18

Gematria^* liczby 666 to jeden z ulubionych tematów spekulacji parabiblijnych. Greckie imię Jezusa ma podobno wartość 888. A Szatana? Ten przybiera różne postaci. Jedni widzą go ukrytego w łacińskiej nazwie rzekomego namiestnika Syna Bożego w Watykanie, inni wiążą z imieniem Cezara Nerona. Współcześnie jest podobno zauważalny w kodzie kreskowym, w początkowym skrócie stron internetowych „www”, symbolu programów Adobe oraz przeglądarki Chrome, symbolu napoju Monster, a nawet w skrócie nazwy firmy samochodowej VW – wszędzie jako trzy szóstki lub trzy hebrajskie litery Waw^**. Do tego dochodzą liczne imiona i nazwy, określające Szatana lub jego przedstawicieli, w których suma wartości liter w jakimś języku daje liczbę 666. Ale czy to rzeczywiście jest poprawna droga poszukiwania znaczenia liczby bestii?

Michał i aniołowie jego walczyli ze smokiem. – Obj. 12:7

Góra i dół, przód i tył. Jasny i ciemny, hałas i cisza, gładki i szorstki, słodki i gorzki. Dobry i zły. Porządek świata wartości fizycznych i duchowych regulowany jest napięciami między biegunami przeciwieństw. Ów system podwójności i sił między nimi działających jest elementem Bożego projektu dla materialnego świata. Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię, światło i ciemność, ziemię i morze, mężczyznę i kobietę.

A oto smok rydzy, wielki, mając głów siedem i rogów dziesięć... – Obj. 12:3

Stany pośrednie wzbudzają obrzydzenie. Brzydzi nas stan nieustalony między płynem a ciałem stałym. Obrzydliwe wydają się galaretowate stworzenia wodne. Również zwierzęta, u których występują cechy innych gatunków lub zwielokrotnione części własnego organizmu, wydają się brzydkie i straszne.

Kontynuacja tekstu: „Oręż, którym walczymy”

W swej kwaterze u joannitów Luter przygotowywał się na dzień następny. Zachował się arkusz z zapisanymi jego ręką notatkami: „W ustnej odpowiedzi” – pisał – „może zdarzyć się coś z nieostrożności, zbyt wiele lub zbyt mało, z naruszeniem mojego sumienia. I choćby wśród słów popłynęło, gdy...” – tu raptem urywa się pismo.

Nasz Dobry Bóg, stwórca wszystkich rzeczy, jest cierpliwym i miłosiernym Bogiem, ale często z naszego powodu, przez nasze postępowanie, jego cierpliwość zostaje nadwyrężona. Wiele razy na kartach Starego Testamentu można znaleźć opisy, że Boża cierpliwość była wystawiana na próbę. Tak się działo w przypadku narodu izraelskiego. Naród ten był napominany w wieloraki sposób, między innymi przez proroków, których Izraelici nie chcieli słuchać, a co gorsza często ich więzili, a nawet zabijali.